رواية عشق الرحيل
الفصل التاسع والعاشر
بقلم عائشة احمد: ..............
# التاسع
عند معاذ
رحيل شاردة ومش عارفه هتعمل اى
معاذ: مالك
رحيل بصتله كتير : خايفه
معاذ: حس بخوفها وضعفها خايفه من اى انتى من عيله المنشاوى الخوف ممحى من قاموس عيلتنا
رحيل: انا مش بخاف مش طبيعتى بس حاسه بحاجه هتحصل
معاذ : طب اهدى وافطرى
رحيل بغيظ: انت ازاى ببرود الاعصاب دة
معاذ وهو بياكل : لان عارف ان كل حاجه هتبقى كويسه باذن الله
رحيل : تفتكر
معاذ: اه يلا عشان نرجع الشركه
راحوا الشركه
السكرتيرة : واحد اسمه نشأت مستنى
رحيل ببسمه : نشات ودخلت بسرعه
معاذ بغيظ : اللهم طولك يا روح
نشات : ازيك يا استاذة
رحيل : كويسه انت عامل اى
معاذ؛ عملت اى
نشأت : زى ما حضرتك امرت
معاذ : بص لقى رحيل واقفه خيررر
رحيل : نعم
معاذ: اتفضلى على مكتبك
رحيل بغيظ : لا انا هشوف هتعمل اى مع نشات
معاذ بغضب: مبحبش اقرر كلامى مرتين وعلى صوته على مكتبك
رحيل : سابته ومشت وهى خارجه لقت نادين
نادين بضحك : طردك
رحيل بصتلها : مستحيل يطردنى
نادين : لاوالنبى امال الصوت اللى كان عالى دة كان لمين
رحيل بغيظ شددتها ودخلوا مكتب معاذ وبغضب: انت كنت بتزعقلى وطرتننى
معاذ بص على رحيل وعرف ان نادين استفزتها ولقى نادين بتبصلها بشماته قام وراح عن رحيل : فى اى
نادين : مفيش
معاذ وقفها بحركه من ايدة : انا مقدرش اطرد مراتى المستقبليه ولا اعلى صوتى عليها اظن المعلومه وصلت وبص لنادين اللى وشها احمر وكانها بطلع شرار ومشت واتبقى رخيل اللى بتبصله بفرحه
معاذ: الحركه اللى عملتيها دى متتكررش تمام
رحيل هزت راسها ومشت
###############################
بالليل
الكل قاعدبيتعشى فى هدوء
عمران : هو حامد راجع امته يانورهان
نورهان : احم مش عارفه يا عمى
زهرة: فى واحدة متعرفش جوزها هيرجع امته
نورهان: هو مقليش حاجه
مروان : هو قرب يخلص اللى بيعمله وهيرجع هو عمى مدحت
لميس: مدحت قالى بس مقليش امته قالى هيعرفنى لما يحددوا
عمران : عاملين اى فالكليه يا سندس انتى ونورين
سندس بتوتر: بخير كل حاجه تمام
عمران : وانتى يا نورين اتعودتوا على مصر
نورين ببسمه : اه كل الامور ماشيه تمام
زهرة : ربنا يسعدكوا يارب
شمس: شكرا لحضرتك
عمران : على اى
شمس: كل اللى بتقدمهولنا
عمران : دول ولاد ابنى ودا حقهم عن اذنكوا وسابهم ومشى
رحيل بوجع : عن اذنكوا
زهرة : مكملتيش اكلك يا بنتى
رحيل : لا اكلت الحمدالله وسابتهم وطلعت
كل واحد راح على اوضته
عند سندس ونورين كل واحدة بتكلم خطيبها ومبسوطه وبدأت قلوبهم تحب ونفس الوضع عند مروان ومعتز
ورنيم وسامر كمان بيتكلموا
فى غرفه نسرين وروان
نسرين : لا طبعا مش هينفع اخواتى لو عرفوا هيدبحونى
المجهول:........
نسرين : هجرب
روان : هتجربى اى
نسرين بتوتر: روان اجرب اى
روان : انتى بتكلمى مين
نسرين بتوتر : دى واحدة صاحبتى بتقلى فى محل بيعرض لبس حلو فبقلها نروح ونجرب لبسهم
روان باستغراب: اه
نسرين : تصبحى ع خير انا هنام
روان : وانتى من اهله
########$$#$#####$$#$$##
فى غرفه سامر ويحيى
سامر: بقلك
يحيى : قول
سامر: اى رايك نفاتح جدك ونقله نتجوز مع خطوبه الباقيين
يحيى : نعم يخويا ودا مين اللى هيستغنى عن عمرة ويطلب كدا
سامر بخبث : تيتا
يحيى : لا مليش دعوة انا عايز ادخل دنيا مش اخرة
سامر: خليك جبان انا هخليها تفاتحه فى موضوع براحتك
يحيى ببرائه : طب خليها تلمحله بس من بعيد كدا
سامر بضحك : جبان
####$$$$$$$$$$$$$$$$$$
فى غرفه رحيل تعبانه جدا وكل شويه تتدخل الحمام
رحيل بالم : تااااااه بطنى هتموتنى انا هحاول انام فضلت كتير عالسرير بتتألم وكل شويه احساس ترجيع يروح ويرجع
رحيل: انا هنزل اشم هوا تحت اكيد هرتاح
وبالفعل نزلت تحت وكان معاذ قاعد عالاب توب تحت راحت لعنده وهى حاسه بطنها بتتقطع وبتشاور نفسها تقله ولا لا راحت وقعدت عالترابيزة معاه
معاذ انتبه ليها : انتى كويسه
رحيل بتعب : اه
معاذ: اى نزلك
رحيل بتعب: عايزة اشم هوا
معاذ رجع بص على اللى بيعمله
رحيل مش قادرة تستحمل الالم قامت وقررت تطلع اوضتها ولسه ماشيه صرخت باعلى صوت
رحيل بالم : ااااااااااااااااااااه
معاذ قلبه وقع على نبرة صوتها قام بسرعه وطلع يجرى عليها لما لقاها واقعه عالارض وماسكه بطنها
معاذ بقلق: فى اى
رحيل بدموع والم : بطنى هموووووووت اااااااااه
معاذ شالها بسرعه وطلع يجرى بيها : افتح البوابه بسرررررعه بسرررررعه حطها فالعربيه وطلع يجرى بيها على المستشفى وساق بأعلى سرعه
رحيل : ااااااااااااااه بطنى بطنى
معاذ وصل عالمستشفى وشالها ونزل بيها بسرعه
الممرضه : مالها
معاذ بخوف : معرفش فجأه صرخت وقالت بطنى
الدكتورة : اتفضل برة واحنا هنفحصها
معاذ: مش هسيبها
الدكتورة: متخفش حضرتك بس لازم نلحقها ارجوك اخرج برة
معاذ واقف برة وهيتجنن عليها والكل فالمستشفى بيلصله باعجاب
ممرضه : يا نهارى معاذ المنشاوى عندنا دا اى الهنا دة
ممرضه تانى: شفتى بس اى جايب بنت زى الكتاب ما بيقول بس مش عارفه دى مين
بعد دقايق
الدكتورة : معاذ بيه الحاله اللى حضرتك جايبها عندها تسمم لازم نعملها غسيل معدة
معاذ بغضب: انتوا واقفين لى اتصرفوا بسرعه
الدكتورة جرت من قدامه
بعد مدة مروان ويحيى وصلوا المستشفى لما بلغهم معاذ
مروان بنهجه : عامله اى
معاذ: لسه مخرجتش
يحيى : بس غريب دى اكلت من نفس اكلنا
معاذ: مش عارف
##############
فالقصر
غرفه نادين
نورهان ببسمه : عامله اى يا حبيبتى
نادين : خير يعنى مبسوطه كدا
نورهان : ولى ما اتبسطش واذا كان اللى معكر حياتى نقدر نقول عليه باى باى
نادين : نعم قصدك اى
نورهان : رحيل هترحل
نادين بفرحه : ازاى
نورهان بهمس: حطتلها سم فطبق الشوربه بتاعتها
نادين بخضه : اى
نورهان : مالك
نادين : لا يا طنط انتى اكيد حصلك حاجه معقول عايزة تموتيها
نورهان : انا اعمل اى حاجه عشان احافظ على ولادى
نادين : اكيد مجنونه مستحيل
نورهان : ملكيش دعوة انتى انا اللى عملت كل حاجه انتى خليكى بتتفرجى
نادين : بس
نورهان وهى ماشيه بلابس بلا هس سلام
نادين : نهار اسود جدى لو عرف هيقوم الدنيا
#############################
فالمستشفى
معاذ قاعد بيفكر وشارد
يحيى : مالك
معاذ: فاق من شرودة لا مفيش
فى الوقت دة الدكتورة طلعت
الدكتورة: المريضه باذن الله هتكون كويسه
يحيى : طب اى اللى حصلها دى اكلت نفس اكلنا
الدكتورة : مش عارفه يا يحيى بيه بس السم كميته كانت كبيرة ولو ملحقتوهاش كان زمانها لقدر الله ماتت
معاذ بص على مروان
مروان : شكرا يا دكتورة
الدكتورة : العفو وهى ماشيه الممرضه بتكلمها
ممرضه : شكلك تعرفيهم
الدكتورة: انتى اتجننتى فى حد ميعرفش عيله المنشاوى دا انا عارفاهم واحد واحد وبصت على معاذ
ممرضه : طب مين اللى معاهم دى وقلقنين عليها كدا
الدكتورة : مش عارفه بس مش من عيلتهم مشفتهاش قبل كدا
فى اوضه رحيل
معاذ قاعد جنبيها وهى نايمه
عند رحيل فى ملكوت تانى خالص بتحلم
رحيل بتجرى وفى ناس وراها ووقفت فجأه ومش لاقيه مكان تروحو وبتلف حواليها
مجهول: نهايتك قربت يا حيلتها
رحيل: لى بتعملوا كدا عايزين اى منى
مجهول وهو بيرفع المسدس عليها : مش هنعوز حاجه تانى بس فجأه الرجاله بيقعوا واحد ورا التانى بس لقت من سيملك زمام قلبها من اليوم
رحيل بخفوت وفرحه : معاذ
معاذ راح عندها : قلتلك عمرى ما هسيبك وهكون فضهرك دايما رحيل حضنته جامد بس فجأه سمعت صوت رصاص ومعاذ بيبعد ايدة عنها وبيسيبها
رحيل بصراخ : معاااااااااذ
فاقت من الحلم وهى بنفس الصرخه ونفس الاسم
معاذ بخضه : انا هنا فيكى اى
مروان ويحيى دخلوا على نفس الصرخه
يحيى بخضه : فى اى
لقوا معاذ بيهديها مروان سد يحيى وخرجوا
معاذ : انا هنا جنبك
رحيل باصه ليه وبتبص فى ملامحه : انت كوبس
معاذ استعجب من سؤالها : انا كويس انتى اللى تعبانه مش انا
رحيل بتوهان : كان كابوس لم تكن تعلم انه سيكون حقيقه لتنهى مابينهم
معاذ: كابوس اى
رحيل ؛ ها لا مفيش هو اى حصل
معاذ: انتى اكلتى حاجه برة البيت
رحيل : لا اكلت معاكوا
معاذ باستعجاب: متأكدة
رحيل : اه هو فى اى
معاذ: لا مفيش حصلك تلبك معوى وعملولك غسيل معدة
فى نفس اللحظه دخلت الدكتورة
الدكتورة ببسمه باصه على معاذ: عامله اى
رحيل باصلها وشايفها وهى باصه لمعاذوبدأت تحس بشعور غيرة : كويسه
الدكتورة : متقلقيش هتكونى كويسه
كل دة وهى بباصه على معاذ
الدكتورة : بس انا اعرف عيلت حضرتك يا معاذ بيه اول مرة اشوف الانسه
رحيل بغيظ : انتى متابعه بقه
الدكتورة ":طبعا فاقت من توهانها ها لا قصدى بنشوفهم على التلفزيون عالطول
معاذ: دى بنت عمى
رحيل بغيظ: وخطبته
معاذ باصلها ولقاها بتبص بتحدى للدكتورة اللى بتبصلها بحزن
الدكتورة : بس مكنتش اعرف ان حضرتك خطبت
رحيل : واديكى عرفتى واعتقد خلصنا تتدخل وفضول واتمنى نخرج لانى مش عايزة اقعد كتير
الدكتورة : تقدروا تخرجوا
معاذ: شكرا
الدكتور: لا شكر على واجب سابتهم ومشت
معاذ: انت هاجمتيها كدا لى
رحيل بصتله ولسه هتتكلم بس سكتت ممكن نروح
معاذ بصلها كتير وبيكلم نفسه : معقول غارت لا لا
فاق على صوتها : يلااااا
معاذ بيسندها وخرجوا
يحيى ومروان لقوهم طالعين : على فين
معاذ : هنروح
يحيى : الف سلامه عليكى
رحيل : الله يسلمك
مروان : طب نستنى للصبح نطمن
رحيل : مش محتاجه دا شويه تلبك معوى
بصوا لمعاذ اللى شاورلهم انهم يسكتوا عرفوا ان هو بيفكر فى حاجه
مروان : تمام
معاذ: مش عايزين حد يعرف باللى حصل
مروان : الكارثه لو لقينا جدك صاحى
يحيى : ربنا يستر
###################
روحوا البيت ومعاذ وصل رحيل
معاذ: خلى بالك من نفسك ولسه هيمشى
رحيل بدون فكر: رايح فين
معاذ بلستغراب : هروح اوضتى عايزة حاجه
رحيل عرفت ان اتسرعت : لا
معاذ : طب تصبحى على خير
رحيل وهى داهله اوضتها : وانت من اهلى
معاذ: سمعها بس هى مخدتش بالها اانو سمعها
ابتسم ومشى نزل المطبخ وقاعديدور فالمطبخ
سميرة بنوم : خير يا بيه
معاذ: معلش صحيتك
سميرة : العفو منك يا بيه
معاذ: مين اللى عمل الاكل انهاردة
سميرة: انا يا بيه هو فى حاجه
معاذ: طب حد دخل المطبخ غيركوا
سميرة بتفكير : اه مدام نورهان دخلت وسالت على طبق الانسه رحيل
معاذ بغضب : روحى نامى انتى
سميرة : هو فى حاجه حصلت
معاذ وهو ماشى : لا مفيش وطلع ا ضته
وقعد على سريرة
معاذ: شكلك مش هتجبيها لبر يا امى لازم اخلى بالى منك جدا لانك هتعملى الايام الجيه مشاكل كتير ومش هتعديها
###########################
عند حامد
مدحت : انت اتجننت تتجوز اى انت عارف عمى لو عرف هيعمل اى
حامد : يعمل اللى يعمله
مدحت وهو بيلف فالاوضه : فكر يا حامد ولادك هيبقى منظرك اى قدامهم
حامد : انا استحملت كتير عشان ولادى وجه الوقت اللى هيستحملوا
مدحت : طب عرف ابوك
حامد : انا خدت القرار ولو هيحصل زى ما حصل مع سالم معنديش مانع
مدحت وهو بيمشى ايدة على وشه : ربنا يستر
عشق الرحيل
#العاشر
ديفيد : لقد وضعوا حراسه عليهم
ويليام : حسنا لا يهمنى هذا الكلام انا اريدها حتى وان دخلتوا فاشتباك اريدها
ديفيد : حسنا
ويليام : ماذا فعل رجائى
ديفيد : لا اعلم
لم يكمل حديثه حتى تفاجأ برجائى
رجائى برعب: لقد سرقت الاوراق التى لدى
ويليام بغضب: ماذا تقول هل جننت
ديفيد: كيف حدث ذلك
رجائى : لا اعلم
ويليام : لقد فعلوها رحيل رحيل ساقتلك بيدى
#######################
شركات المنشاوى
منى: استاذة رحيل وصلت ابلغ الكل بالاجتماع
معاذ: مين
منى: استاذة رحيل
معاذ بغيظ : روحى انتى وبيمشى ايدة على وشه
فلاش بااااك
عالفطار
رحيل نزلت ومعاذ قاعد عايز يشوف شكوكه صح ولا غلط بس للاسف اتأكد انها صح
نورهان بخضه: انتى وبصت على نادين
رحيل باستغراب: فى حاجه
نورهان بتوتر : لا لا
معاذ وقف وماشى : متجيش الشركه انهاردة ماشى
رحيل باصه ليه وحاسه مش عايزة تنزل عيونها من عليه سابها ومشى
رنيم بتهزها: على فكرة مشى
رحيل بخجل : اه
رنيم : اى الحوار
رحيل لاشئ
باااااك
معاذ رحلها المكتب
معاذ: انا مش قلت متجيش الشركه
رحيل : اه لا يعنى انا كويسه اهو
معاذ : بس انا بحب لما اقول الكلمه تتنفذ
رحيل : لو كنت حسيت انى تعبانه كنت مجتش انا كويسه
معاذ لسه هيتكلم دخلت السكرتيرة
فرح : المقدم بشار عايز حضرتك يا معاذ بيه فالمكتب
معاذ : تمام
رحيل : اكيد فى حاجه
معاذ: انا رايحله
رحيل : وانا كمان جيه
بعد دقايق
معاذ: ازيك يا سيادة المقدم
بشار: اهلا بيك انا اسف انى جيت بدون سابق انذار بس للاسف مش معايا ارقامكوا عشان ابلغكوا
رحيل : خير يا افندم
بشار : فعلا هما فمصر حاليا نزلوا من يومين ديفيد وويليام كلمونى من المطار وعرفونى
رحيل بخوف : طب هنعمل اى
بشار : اللواء عاصم قدم الورق والميمورى للنيابه بحيث ناخد اذن بالقبض عليهم وكمان هناخد اذن السفارة الامريكيه
معاذ: كدا الموضوع هيطول
بشار للاسف : اسبوع عالاقل
رحيل : اسبوع
بشار: لازم تشددوا الحراسه عالكل
معاذ: انا هخلى الكل فالبيت ميخرجوش
بشار: لا كدا غلط احنا مش عايزينهم يشكوا اننا نعرف شئ لازم كل حاجه تمشى طبيعى
رحيل بخفوت: دا ان مكنوش عرفوا
بشار: بتقولى حاجه يا انسه رحيل
رحيل : ه لا
بشار: تمام اى حاجه تحصل اتمنى تعرفونى
رحيل : ان شاء الله
معاذ: شكرا يا سيادة المقدم
بشار: العفو عن اذنكوا
معاذ لف وشه لرحيل اللى القلق ظهر على وشها : متخافيش
رحيل بخوف : انا مش خايفه على نفسى انا خايفه على اخواتى
معاذ: متخفيش محدش هيقرب منهم
رحيل بتلتمس الصدق فى كلامه : بجد
معاذ : بجد
رحيل مسكت ايدة : ارجوك مش غايزة اخسر حد اوعدنى ان كلهم هيكونوا كويسين وهنعدى الازمه دى بخير
معاذ فرحان انها بتستمد قوتها بيه مسك ايدها : وعد منى محدش هيصيبه اذى
رحيل باصه فى عيونه وقلبها بينبض بسرعه بس قطع لحظاتهم السكرتيرة
رحيل بتوتر : انا لازم امشى بس وقفت على كلام السكرتيرة
منى : استاذة جيلان برة ومستنيه حضرتك
رحيل رجعت لورا وبصت للسكرتيرة : مين جيلان دى
منى : المندوبه من شركه عايزة تتعاقد مع معاذ بيه
رحيل بهمس لمنى : حلوة
منى بهمس : صاروخ ارض جو فرتيكه
رحيل بهمس : يعنى حلوة
منى بنفس الهمس: جدااااااا
قطع همسهم معاذ
معاذ: بتقولوا اى هو سامع بس عمل نفسه مش سامع
منى : ولا حاجه يا افندم
معاذ: طب دخليها وبلغ الجميع بالاجتماع
منى خرجت ومعاذ واقف باصص لرحيل اللى مش عارفه هتعمل اى
معاذ: انتى مش كنتى ماشيه
رحيل : تؤ هحضر الاجتماع
معاذ قرب منها قوى : انتى عايزة اى
رحيل : تايهه فقربه بس فاقت على صوت انثوى بحت
جيلان : ازيك يا معاذ بيه
معاذ ببسمه : اهلا وسهلا استاذة جيلان اتفضلى
رحيل باصه عليها واتغاظت انها متجهلها : اى انا موجودة
جيلان : سورى مخدتش بالى
جيلان كانت هتقعد جنب الكرسى بتاع معاذ
رحيل وهى بتزيحه : لا ولا يهمك انا رخيل سالم المنشاوى ابقى خدى بالك المرة الجيع
معاذواقف بيكتم ضحكته
مروان ويخيى وسامر دخلوا وكمان معتز ونادر وريما والبنات باصين على جيلان واندماج الشباب معاها بس هما كل اللى فيهم غيرة والشباب كل اللى هاممهم الشغل
رنيم : هى مالها عامله زى الجيلى كدا لى واى اللى لابساه دة
رحيل : ضحكت بخفوت
معاذ باصلها وتاه فضحكتها
جيلان : تمام يا افندم كدا شوف هتقبل بالشراكه ولا اى وبلغنى دا رقمى
رحيل مدت ايدها قبل ما ياخدة : تمام
جيلان مشت
رنيم : مش حلو العرض اعتقد مش كدا وبصت عالبنات
ريما : اه فعلا مش عجبنى
نادر لسه هيتكلم ريما ضربته بوكس فى بطنه
نادر بالم : فعلا مش حلو
يحيى ومروان لسه هيتكلموا رحيل بصتلهم بتحذير فسكتوا
سامر : بس انا شايف ان كو
رنيم قاطعته : لا ياحبيبى بص بس فى شروط مش كويسه
معاذ واقف وباصص على اللى بيحصل : استرجل يبنى انت وهو وبص على رحيل لقاها باصه لى
معاذ: بتبصيلى كدا لى
رحيل : لا مفيش انا ماشيه
معاذ : انا مش هوافق برضوا عالشراكه لان فعلا البنود زى رنيم ما قالت تحكميه زيادة عن اللزوم
رحيل لفت وشها : بجد
معاذ بصلها وهى طلعت تجرى من المكتب
بعد مدة معاذ راح لرحيل المكتب
معاذ : دخل
رحيل كانت سرحانه ومغمضه عيونها وكل اللى فخيالها معاذ وصورته وحاطه السمعات فى ودانها
معاذ لقاها محستش بيه قرب منه وقاعد يبص فى ملامحها عن قرب ويشم ريحتها
رحيل حست بنفس سخن بيلفح وشها بس شمت ريحته فتحت عنيها ببطئ وعنيهم جت فى عيون بعض
معاذ : انا
رحيل بخفوت: انت اى
معاذ: انا بس الباب اتفتح مرة واحدة خلى رحيل تتنفض من كانها معاذ لف وشه
نادين بغيظ : على فكرة دا مكان شغل
معاذ: ومكان الشغل اعتقد محدش بيدخل كدا من غير حتى ما يخبط
نادين : مين قالك مخبطش خبط بس حضراتكوا مش فاضيين
رحيل بتوتر: انا ماشيه
معاذ : مسك دراعها ورجعها لورا معتقدش ان انتى اللى تمشى واه على فكرة لما محدش يرد عالخبط يبقى مشغول او مش فالمكتب حطى الكلمتين دول فى ودنك اتفضلى ومد ايدة على انها تخرج برة
نادين بصتلهم بغيظ ومشت
رحيل باصه فالارض معاذ اتكلم
معاذ: انا كنت جى عشان اعرفك مفيش تحركات هتتحركيها الا وانا عارفها وكمان الحرس لازم يكون معاكى اتمنى كلامى يتنفذ
رحيل بخضوع : تمام
معاذ: انا مروح تروحى
رحيل بسرعه : اه
معاذ: انا هجيب شويه ورق واجى اخدك
رحيل : تمام
معاذ مشى ودخلت فرح لقت رحيل فرحانه كتير
فرح : اول مرة اشوفك مبسوطه بالطريقه دى
رحيل : لا مفيش او فى
فرح ضحكت
رحيل : بقلك يا فرح انتى بتحبى
فرح رفعت ايدها : انا متجوزة
رحيل : طب ممكن اسالك سؤال
فرح : طبعا
رحيل : ازاى عرفتى انك بتحبى جوزك يعنى مش عارفه اقلك انا عايزة اى
فرح :لا فاهمه عرفت ازاى انى بحب جوزى بصى لما تحسى بالامان مع الشخص دة اعرفى ان دة الحب لما تحبى وجودة اعرفى ان دة الحب لما تتوهى فيه اعرفى ان دة الحب لما متبقيش عايزة تبعدى عنه لحظه اعرفى ان دة حب
رحيل : حصلت على الاجابه بس بان على وشها الزعل
فرح عرفت هى بتفكر فأى : على فكرة بيحبك
رحيل : مين
فرح : اللى قلبتى وشك لما افتكرتيه
رحيل بتوتر : لا مفيش كلام من دة انا بس كنت عايزة استفهم عن امور غايبه عنى
فرح: لو بيغير عليكى يبقى بيعشقك وسابتها ومشت
رحيل لفت وشها لفرح وفرحت جواها وبتكلم نفسها : معقول انا مكنتش متوقعه اول مرة احس الاحساس دة
فاقت على صوت معاذ: يلا
رحيل ببسمه : يلا
معاذ فرحان بوجودة معاها ومش عايزها تغيب لحظه عنه
###########################
فالقصر الكل متجمع بعد العشا
سامر بيغمز لزهرة
زهرة بضحك : حاضر وبصت لعمران بقلك يا حاج
عمران : خير
زهرة : خطوبه الولاد بعد يومين اى رايك نأخرها اسبوع ونجوز يحيى وروان وسامر ورنيم بالمرة
يحيى بخفوت: نهار اسود طب تغمزلى استخبى اروح فين
معاذ بضحك: استرجل ياض
عمران بيبص عليهم : موافق
لميس بفرحه : بجد
يحيى بصرخه : ينصر دينك يا حاجه
عمران : نعم
يحيى : لا ولا حاجه
روان طلعت تجرى حضنت جدها : ربنا يخليك لينا يا جدو
رحيل بصتلهم كتير ومعاذ شافها وسابتهم ومشت وطلعت الجنينه ومعاذ وراها
معاذ: لى مش عايزة تتديه فرصه
رحيل : مش محتجاه
معاذ: انتى محتاجه بس بتكابرى انتى عايزة يعوض مكان باباكى
رحيل بدموع متحجرة فى عيونها : ابدا محدش هيعوض مكان بابا ابدا بابا دا كان روحى كان كل حاجه اللعب بالنسبالى بابا الفرح بالنسبالى بابا الحب بالنسبالى بابا صدق اللى قال الاب هو الحبيب الاول للفتاه
معاذ: ربنا يرحمه
رحيل ببسمه: يارب مشت ورجعت تانى هو انا ممكن اطلب منك طلب
معاذ بصلها : طبعا
رحيل: نفسى اروح الملاهى
معاذ بضحك : تحبى تروحى امته
رحيل : بجد يعنى تنت موافق
معاذ: اه ولا تحبى اغير رأى
رحيل: لاااااا
معاذ: تروحى امته
رحيل بكرة
معاذ: تمام
رحيل: طب انا همشى
معاذ: اتفضلى
رحيل سابته ومشت وهو فاضل باصص عليها
نورهان بغيظ : خير يا ابن حامد
معاذ نفخ ولف وشه : خير
نورهان : شيفاها لازقه فيك ومش سيباك
معاذ بغضب: ابعدى عنها يا امى انا سكت عالسم بس لانك امى انما اى حاجه تانى صدقينى مش هتهاون
نورهان بتوتر: سم اى
معاذ: انتى وانا عارفين سم اى وصدقينى سكت لانك امى بس ولان عمران المنشاوى لو عرف انتى عارفه هيعمل اى ومش هتهاون تانى مرة انسى ابعدى عنها
#############################
صباح يوم جديد
رحيل جهزت لمشوارها مع معاذ
رنيم: احنا تتطورنا جدا
رحيل ببسمه : خليكى انتى فتجهيزاتك باى باى
رحيل نزلت تحت وكان معاذ مستنيها
زهرة بفرحه: ع فين كدا
رحيل : رايحين مشوار
زهرة : ربنا يسعد قلبكوا يا حبايب قلبى
معاذ اخدها وراحوا الملاهى
رحيل بفرحه : الله وبتلف فالمكان وبتضحك
وبدؤا يستمتعوا بكل لحظه واخدوا صور كتير
رحيل : عايزة اجرب اللعبه دى بليزززز
معاذ: ماشى جربى
اللعبه عبارة عن لعب جوز فاترينا زجاج وانتى بتحركى حاجه زى الكماشه واللى يطلع يبقى ليكى
رحيل بعد مدة : اوف زهقت
معاذ بعدها : انتى عايزة اى
رحيل : العروسه دى
معاذ لعبها وفعلا جبلها العروسه
رحيل بفرحه : عملتها ازاى
معاذ: قدرات
رحيل بغيظ : هيهيهي
معاذ: ضحك بصوت عالى
بنوته جت جنبيهم بتبيع ورد
البنت : خد وردة يا بيه واهديها لحبيبتك ودوب فيك
معاذ بص على رحيل وعطا للبنت الفلوس واخد الوررد ولف لرحيل : اتفضلى
رحيل ببسمه : شكرا
معاذ: تعالى نشرب حاجه
راحوا قعدوا وطلبوا
رحيل: هو باباك لى مش موجود فالبيت دايما مسافر وبياخر سورى لو كنت بدخل بس جه فبالى السؤال
معاذ بتنهيدة: ييمكن نفسى يبقى موجود فى مكان يحس فيه بالراحه
رحيل : مكان اى يحس فيه بالراحه بعيد عن اولادة
معاذ: ولى حكمتى ان اولادة السبب يمكن اشخاص تانيه
رحيل : قصدك
معاذ: اسؤا خطأ ممكن يرتكبه الاب اجبار الابن عالجواز من شخص مش عايزة لان اللى بيتأوا فالنهايه الاطفال
معاذ سكت وبعدين اتكلم يلا نمشى عشان الوقت اخر
رحيل : يلا
وبالفعل روحوا
رحيل : شكرا انا اتبسطت جدا
معاذ: انا كمان اتبسطت
رحيل : بجد
معاذ: اه بجد
رحيل : انا هتمشى شوى فالجنينه
معاذ: تمام وانا طالع خلى بالك من نفسك وتصبحى على خير
رحيل : وانت من اهل وكملت بخفوت اهلى
معاذ: ابتسم ومشى
اما رحيل فدايرة فالجنينه وبتفتكر كل لحظاتها مع معاز وماسكه الموبيل بتشوف الصور بس فجأه الدنيا ضلمت وحد غطى عيونها واغمى عليها .........