رواية عشق الرحيل الفصل العشرون20 والحادي والعشرون21بقلم عائشة احمد
فؤاد: نعم مستحيل طبعا
فاتن بدموع: ارجوك يا فؤاد عشان خاطر ابننا
فؤاد بنفاذ صبر : يارب نخلص من القرف دة وحساب بنت الهرمه دى تقل قوى
############
فمكتب ريما نادر دخل
ريما بصتله ورجعت بصت للورق
نادر : سورى يعنى بس هو مين اللى غلطان
ريما : والله حضرتك انا مش شايفه نفسى غلطانه
نادر بغيظ: نعم يعنى تخرجى من غير اذنى وكمان تأخرى ومش غلطانه
ريما حطت القلم وبصتله : والله حضرتك الفترة اللى فاتت دى كلها وانت مشغول وكل ما اجى اكلمك مشغول مشغول فانا اختصرت الطريق وقلت اعرف بابى واخد اذنه
نادر بغضب: وانا مليش لازوم
ريما بغضب: انت اللى بتلغى دورك بايدك من لما اتخطبنا قاعدنا مع بعض كام مرة خرجنا مع بعض كام مرة اتكلمنا مع بعض كام دقيقه نادر انت بتبدى شغلك عليا وانا مش هقبل بدة انا وافقت ارتبط لانى بحبك لانى عايزاك فحياتى عايزة افرح معاك عايزة ابكى فى حضنك لما احتاجك القيك مش اقعد ادور عليك ولما القيك القيك مشغول لا يا نادر مش هى دى الحياه اللى نفسى فيها مش هى
نادر: قصدك اى
ريما : قصدى ان انا تعبت ولو هتفضل كدا فانا اعتبرنى مش موجودة فحياتك
نادر سابها ومشى من غير ولا كلمه
يحيى: على فكرة معاكى حق
ريما : يحيى
يحيى : العلاقه اللى كلها هات هات ومفيهاش خد تبقى علاقه محكوم عليها بالاعدام
ريما بحزن: بس انا بحبه
يحيى ببسمه : وهو هيرجعلك بس هيراجع نفسه بس اللى انتى عملتيه دة كان صح لازم وقت حزنك تكونى معاه ويكون جنبك لازم تحسى بالامان معاه
معاذ: شوفوا مين بيتكلم
يخيى: نعم
معاذ: ياةبتاع الاهتمام والامان مراتك قالبه عليك الشركه
يحيى: هى جت طب مع السلامه يا حبيبتى احسن مش هيكون فى امان ولا من اخ ولا من حبيب
خرج وسابهم مع بعض معاذ داير يلف فالمكتب وريما بتستعجب بس عرفت هو عايز اى
ريما : كنا بنعمل شوبينج يا معاذ
معاذ: منا عارف
ريما : موجوعه منك يا معاذ حكت كتير بس قلبها محروق
معاذ كان عايز يطمن على رحيل بس للاسف كلام ريما زعله اكتر خرج من الاوضه وهمه بقى الضعف
الكل رجع القصر وجت الزيارة اللى كان متوقعها عمران
الكل متجمع جت الشغاله : وحد اسمه عدنا الدهشورى برة يا بيه
عمران بص لمعاذ اللى كان متوقع الزيارة : خليهم بتفضلوا
شمس: بخوف قل لهم لن تتدافع
رحيل: لا طبعا جدى ان
عمران قاطعها : انا عارف هعمل اى
جنا : هى ناقصه بلاوى اى بتموتى فالنكد
معاذ بغضب: جنا متتدخليش فاللى ميخصكيش
وقام ورا جدة
رحيل بغيظ لجنا : استنى يا معاذ جيه معاك
وراحت لعندة ولسه هيعترض ارجوك انا عايزة احضر المقابله دى دى تخصنى
معاذ بتنهيدة : متفتحيش بقك بكلمه
رحيل : ربنا يسهل
حنا يغيرة :هو انتو لى سايبينها كدا تعمل اللى هى عايزاه ممكن توقع الدنيا
مروان : بقلك يا جنا متحاوليش تلعبى مع خصم انتى مش كدة لان لو اتحطيتى انتى ورحيل كل واحد فكفه رحيل هتفرمك فابعدى عن رحيل
مروان صدم الكل بكلامهم
نورهان : انتى ازاى تكلم مرات اخوك كدا انت اتجننت
مروان : اه والكلام ليكى انتى كمان
نورهان اتوترت
مروان قام ويحيى وراه
يحيى : انت بتتكلم كدا لى
مروان : هقلك وانا نازل عالعشا سمعت امى وجنا بيتكلموا سوا
فلاش باك
نورهان : انتى خليكى مع معاذ وهى ان عارفه طريقى معاها كويس
جنا : طب اعمل اى
نورهان : غيظيها قربى من معاذ اهتمى بيه
جنا : المشكله معاذ لبيكلمنى بالعافيه
نورهان بغيظ : اللى عملته شكله مأثرش فيه قوى بس عاقبها بجوازة منك
جنا باستغراب: اى اللى عملتيه وعاقبها بتقولى اة
نورهان : كنت مسجله كلام بينى وبينها وعملتله مونتاج وعطيته لمعاذ واتخانقوا خناقه كبيرة
بااااااك
يحيى: لى كدا
مروان بتنهيدة : امى مش هتجيبها لبر مع رحيل
يحيى : طب هتعرف معاذ
مروان : اكييد
يحيى مشى بس وقفه مروان
مروان : يحيى انت عارف معاذ اتجوز جنا لى مش كدا
يحيى : سامحنى يا مروان مقدرش اقول
مروان ابتسم
بالداخل
دخل معاذ ومسك ايد رحيل اللى بتحاول تسيبها
عمران: خير يا عدنان
عدنان بتوتر: انت عارف جايين لى
عمران : لا مش عارف ياريت تعرفنى
عدنان بتنهيده: بص يا عمران بيه حفيدة حضرتك بتحارب فى قضيه خسرانه البت دى شكلها عايزة فلوس
فؤاد : بتتبلى علينا من الاخر
معاذ: بتتبلى عليكوا هى هتتبلى عليكوا لى عشان محتاجه فلوس مهى لو كانت محتاجه فلوس كان عطتكوا ابنها
فؤاد بغضب: انت بتقول اى
معاذ: اللى سمعته
عدنان بنفاذ صبر: بص يا عمران بيه الولد دا ابن بنتى حفيدى
رحيل ببرود: اثبت ان هو حفيدك من لحمك ودمك وانا وعد منى هثبتلك ان هو مش حفيدك ولا من لحمك ودمك
عدنان بغضب: يعنى اى
عمران ببرود: يعنى القاضى اللى هيحكم
عدنان قام ولسه هيمشى وقف عند معاذ: عقل بنت عمك يا معاذ
معاذ وقف قدامه : شكلك مش متابع الاخبار بنت عمى ومراتى ورفع صباعه ولو فكرت تلمس شعره من شعرها هخلى شركتك رماد عالارض
عدنان بتوتر : مراتك
عمران : على فكرة يا عدنان لو ابن بنتك مكنتش جيت لحد هنا
فؤاد اخدة ومشى
رحيل شردت شوى
قطع تفكيرها جدها : خلى بالك من نفسك ومتعمليش اى خطوة غير ومعاذ يكون عارفها
رحيل بغيظ: حاضر
خرجوا والكل مستنى اى اللى حصل
حامد: خير يا بابا
عمران : لا حاجه
زهرة: يعنى اى فهمنا يا حاج
عمران ببسمه لرحيل: وعدتهم انها هثبت ان الطفل مش ابنهم
زهرة بحزن : انت بتشجعها يا حاج طب مين هيحميها
عمران : جوزها هيحميها
جنا ونرهان اتغاظوا من الكلام دة
جنا : بس يا جدى انا مش عايزة جوزى يصيبه مكروة وحبت تغيظ رحيل بكلمه جوزى
معاذ حب يرد على كلام جنا اللى عارف انها قاصدة تغيظ رحيل : وانا مستعد اقدم عمرى فدا ولا اشوف شعره واحدة مأذيه منها رحيل ابتسمت ووشها احمر
رحيل بخجل : انا طالعه
نورهان راحت لعند معاذ: انت اى اللى بتعمله دة راعى مشاعر مراتك
معاذ ببرود : والله انا مش بعمل حاجه غير انى بحمى مراتى فاهمه
#####################
اخر الليل
معاذ تليفونه رن : ايوة
.......
معاذ: تمام نازل
جنا : رايح فين
معاذ: مبحبش اقول لحد رايح ولا جى منين
جنا بغضب: اكيد رايحلها مش كدا
معاذ: جنا اظن انك بتتعدى حدودك
وسابها ونزل
معاذ: اى يا يحيى فى اى
يحيى: الحيوان دة اللى كان بيسرب المعلومات للصحافه وهو اللى ساعد ديفيد يدخل القصر
معاذ بغضب: يا ابن ال ......
الراجل: ارجوك يا بيه والله كنت محتاج فلوس عشان بنتى هتعمل عمليه وهى دى الطريقه الوحيدة
معاذ بغضب: عايز فلوس تيجى تقلى تقول لجدى يا كلب
الراجل : حاولت والله يا بيه وقلت لنورهان هانم ورفضت
معاذ وقف : يا الله واتكلم بصوت عالى نورهان هانم كل مصيبه لازم وراها نورهان هانم
يحيى: وطى صوتك جدك لو سمع هيقلب الدنيا
معاذسكت وبص للراجل وكلم عثمان : مشوة وادولوا نهايه الخدمه
#######################
صباح يوم جديد
الكل بيجهز للحفله
فى غرفه لميس
لميس: اكيد اتجنن ازاى يعمل كدا
مدحت : معرفتش غير وانا بكلمه امبارح وبيقلى ان اتجوزها
لميس: تطلع مين دى
مدحت : واحدة ارمله كانت شغاله فالشركه اللى فشرم
لميس: بابا هيقوم الدنيا
مدحت : سيبك من ابوكى نورهان المصيبه الكبيرة
لميس بخوف: ربنا يستر
#############
فى غرفه يحيى: بيحضن روان من ورا اى الحلا دا كله
روان بحب: عيونك الحلوة فشايفانى حلوة
يحيى : لا انتى اللى حلوة عشان كدا شايفك حلوة
روان سكتت وشردت
يحيى: مالك
روان : يحيى انا عايزة اكشف
يحيى : انتى تعبانه يعنى فيكى اى
روان : لا مفييش بس هو انا يعنى عايزة اعرف لى محصلش حمل لدلوقتى
يحيى بضحك: يبنتى هو احنا لحقنا
روان بغيظ : ما رنيم حامل
يحيى : انتى بتتكلمى جد
روان : اه طبعا
يحيى : لسه بدرى يا روان لسه بدرى عشان نفكر فالموضوع دة
##############
فى غرفه رحيل
رنيم : ما الاخبار صديقتى ؟
رحيل : هل تذكرتى ان لكى صديقه ؟
رنيم : ببسمه لا يمكننى نسيانك ابدا انا اسفه على عدم تواجودى معك لكنى اعانى من اعراض الحمل لذالك لا اتواجد بالاسفل كثيرا
رحيل بفرحه : ماذا انتى حامل لما لا احد اخبرنى
رنيم ببسمه : مشغوله انتى عالطول
رحيل : مبررررروك فرحتينى كتيررررررررر
رنيم : ابتسمت رحيل هل استطيع قول شئ
رحيل : مش هقبل يا رنيم مش هقبل الراجل اللى بحبه تشاركنى فيه واحدة
رنيم : بس
رحيل : رنيم معاذ عاقبنى بحاجه بشعه من دون مقدمات من دون ما يسمعنى من دون ما يعرفنى كل حاجه وجعنى بابشع الطرق على حاجه لو سمعنى دقيقه واحدة كان فهم
رنيم : بس هو مش سعيد ودا واضح عليه اتكلمى معاه
رحيل : رنيم لا الكلام بينا انتهى
حامد دخل عليهم ممكن نتكلم يا رحيل شوى
رنيم : طب عن اذنكوا
رحيل: اتفضل يا عمى
رنيم خرجت بس نست الباب مفتوح
حامد : انا اتجوزتها يا رحيل
رحيل بصدمه : لى يا عمو لى عملت كدا
حامد : اناعارف ان الكل هيرفض وهيعترض
رحيل: بس حقهم انك تقلهم حقهم انهم يعرفوا
حامد : انا هجيبها بعد الحفله والكل هيعرف
معاذ دخل : هيعرف اى
حامد بتوتر: مفيش حاجه انا نازل
معاذ بص على رحيل
رحيل : عن اذنك عشان هلبس
معاذ : فين اللى هتلبسيه
رحيل : نعم
معاذ: اشوف اللى هتلبسيه
رحيل : معاذ قلتلك دا شئ يخصنى ومبقاش ليك دخل فى حياتى روح لمراتك وشفها هتلبس اى
معاذ ببرود: انا عند مراتى
رحيل بغضب: كنت
معاذ: لسه مطلقتكيش
رحيل : اوووووف اوووووف
راحت وجابت الفستان وزفته فيه : اهو
معاذ بص عليه : مش بطال ممنوع نقطه مكياج على وشك
رحيل مش راضيه ترد ومعاذ سابها ومشى
رحيل بسخريه ودموع : عايز توصلى انك بتغير ولى من حقك تغير ومش من حقى اغير انت اللى قررت اننا ننفصل ودلوقتى مش عايز تطلقنى لى يا معاذ
##########################
الكل جهز
ماعدا رحيل اللى لسه منزلتش
عمران : جهزتوا
سندس: لسه فى رحيل
عمران : طب شفوها
سندس: نورين هتشوفها
نورين : قاطعت الكلام رحيل هتيجى بعدين قالت روحوا انتو وهى هتحصلنا
معاذ : لى
نورين : لسه مجهزتش
معاذ: طب انا هستناها
عمران : لا هى يبقى السواق يجيبها انت لازم تبقى موجود عشان ترد عالصحفيين اللى هيكونوا موجودين ويسألوا عن جنا
نورهان : ايوة طبعا عمى معاه حق
نادين مشغوله بتراسل ف على وريما بتتجنب النظر لنادر اما عصافير الحب بيتغزلوا فبعض
جنا : كانت لابسه فستان ضيق وحاطه مكياج ودا طبعا نصيحه نورهان عشان تكون اجمل واحدة فالحفله
حامد : شايفك مبسوطه
نورهان بفرحه : ومتبسطش لى
حامد: نسيتى بنتك المرميه فالمصحه روحتيلها كام مرة
نورهان : اظن مش وقته الكلام دة وسابته ومشت
حامد : وقته هيكون امته بس
روان : انت كويس يا بابا
حامد : اه يا حبيبتى روان لسه هتمشى رجعها كلام ابوها روان متزعليش منى ابدا
روان باستغراب : ازعل لى يا بابا
حامد : كدا متزعليش منى مهما عملت
روان حضنته : لا مش هزعل منك يا حبيبى
يحيى : والنبى ما بتحضنى كدا
حامد : اخرس يا حيوان
يحيى : مش بينوبنى غير الشتيمه يلا يا ستى
الكل قسم بعضيه عالعربيات
سندس ومروان ومعتز ونورين سوا
نادر : يلا يا ريما
ريما : هركب مع بابا وماما
نادر بغضب: ريما
مدحت : حبيبتى اركنى اى خلافات على جنب عشان الصحافه كفايه اللى هيعملوه لما يعرفوا عن جنا
ريما : حاضر يا بابا
سامر : يلا يا ماما انتى ورنيم
سامر الكبير: خدونى معاكوا
سامر: طبعا يا عمى
نورهان ركبت مع معاذ هى وجنا وحامد
حامد : شوف هتقول اى للصحفيين
نورهان : هيقلهم مراته طبعا
معاذ بغضب: امى اتمنى متتدخليش ابدا
واتجهوا الى الحفله لتحى قلوب البعض وتحول قلوب البقيه الى رماد
الواحد_والعشرون
الكل بدأ يتوافد عالحفله والصحافه مستنيه عيله المنشاوى ليعرفوا اخر التطورات والاحداث
وبالفعل بدؤا ينزلوا
عمران وفايدة زهرة
صحفى: قولنا كلمه بمناسبه الافتتاح للمدام زهرة يا عمران بيه
عمران : ربنا يدومك تاج فوق راسى
زهرة ابتسمت
الصحفييبن بصوت واحد : واووووو ربنا يخليكوا لبعض
بعد كدا نزل مروان وماسك ايد سندس و بعديهم نزل معتز ونورين والكل بيصور وبيبدى الاعجاب
وبعد كدا يحيى وروان وبعديهم سامر ورنيم
ونادر وريما ومدحت ولميس
صحفى: امال معاذ بيه و اسناذة رحيل فين
مدحت بتوتر: على وصول
صحفيه : الكل منتظرهم
صحفى : فعلا كابلز هايل وكمان نتعرف ازاى قدرت تتدوب قلب معاذ المنشاوى
لكن اللى حصل خلف توقعات الصحافه
نزل معاذ ووراه جناونورهان وحامد
الصحفى: معاذ بيه فين رحيل هانم
معاذ: على وصول
صحفيه : اى اللى حصل بينكوا ومين اللى مع نورهان هانم
معاذ: اعتقد انكوا جايين عشان المشروع مش عشان الحياه الشخصيه
نورهان اتسحبت من وراه وراحت لصحفى وحكت لى
صحفى : لى مش عايز تعرفنا ان حضرتك اتجوزت الاستاذة وشاور على جنا
معاذ بغضب: شئ ميخصكش وبدا يدخل بس الكل بيوقفه
الصحفيه : ورحيل هانم وافقت على كدا وهل اتطلقتوا ولا لسه ممكن حضرتك توضحلنا
معاذ : وقف رحيل لسه مراتى واتمنى نقفل الموضوع على كدا
الصحفى : لقد تزوج السيد معاذ المنشاوى على السيدة رحيل التى لم تصل حتى الان هل لا تريد الظهور ام ماذا
حامد : كفايه لحد كدا ادخلوا يلا
وبالفعل دخلوا جوة والصحافه برة بتتسأل عن اللى حصل
نزلت رحيل ومعاه خالد
فلاش باااااك
رحيل : ايوة يا خالد عايزة منك خدمه
خالد : طبعا اتفضلى
رحيل : ممكن تحضر معايا الحفله بتاع تسليم المشروع
خالد : بس هيفهمونا
رحيل بوجع : لا متخفش محدش هيفهم انا هفهم الكل الصح بس عايزاك جنبى ينفع
خالد: حاضر يا رخيل
رحيل : ماشى يا معاذ هوريك الغيرة الاصليه
بااااااك
نزلت رحيل من العربيه والعيون كلهاوالكاميرات التفت ليها والكل مبهور بجمالها لابسه فستان قصير حبه ولونه اسود بلمعه وحاطه مكياج خفيف وحجابها على شعرها
الصحفى: رحيل هانم ممكن تقوليلنا اى اللى حصل
رحيل اخدت نفس عميق وخالد جه جنبها : مفيش حاجه حصلت
الصحفى : ازاى ومعاذ بيه معاه واحدة نورهان هانم بتقول انها مراته قصدى عرفنا انها مراته لم يكن يعلم انه بكلمته هذة انهى نورهان
رحيل : حريه شخصيه
خالد : اظن يا جماعه ان دى امور شخصيه مينفعش ندخل فيها
صحفيه : طب رحيل هانم لسه انتى على زمته
رحيل : اه اى اسئله تانى
صحفى : مين اللى معاكى دة
رحيل ببسمه : اخ لم تلدة امى
صحفى : على فكرة يا استاذة انتى جميله جدا انهاردة
رحيل ببسمه : شكرا
وسابتهم ودخلت
#اما بالداخل
الكل قاعد خايف من معاذ اللى بيطلع شرار بسبب اللى حصل
يحيى: اهدى يا معاذ
معاذ: مين عرفهم بس مين
جنا : انت مكنتش عايزهم يعرفوا انى مراتك لى
روان : اسكتى يا جنا مش وقته الكلام دة
مروان وخو بيخبط على وشه : انتهينا
سندس: فى اى وبصت على مكان مروان ماباصص
والكل بيبلع ريقه بخوف
معاذ : استعجب سكوته وبصلهم فى اى وبص مكان ماباصين
يحيى : فى مصيبه
مروان : كارثه
معتز: قتل
نادر: مفيش افتتاح
معاذ بص وعنيه بطلع شرار
لسه هيمشى وقفه جدة اللى اضايق من رحيل
عكران : استنى يا معاذ بلاش فضايح
معاذ بغضب: هو فى فضايح اكتر من كدا انت مش شايفها
عمران : اهدى يا معاذ اهدى
عند رحيل اللى شافت معاذ وبدأت تبلع ريقها بخوف
خالد : نهار اسوح انا اى اللى قلى اسمع كلامك
رحيل : بقلك اى يا خالد متوترنيش اكتر منا متوترة اروح فين
خالد : تروحى فين امال انا اقول اى
رحيل: تعالى طيب احنا هنقف جنب جدى
وبالفعل رحيل وصلت لعند جدها اللى لسه هيوبخها على اللى لابساه واللى بتعمله قاطعه معاذ
معاذ: تعالى جنبى
رحيل بتوتر: لا انا واقفه جنب جدو
معاذ: رحيل تعالى جنبى ومش هكرر الكلام مرتين
معتز راح لعندها وهمس ليها: روحى يا رحيل مش ناقصين فضايح ازيك يا دكتور دا دكتور نورين اللى انقذها ساعه الحادثه يا جماعه وصديق رحيل من الجامعه
رحبوا بيه ومعاذ باصص على رحيل اللى ماشيه ببطئ
على : ازيكوا يا جماعه
رحيل ببسمه : على ازيك ورايحه لعندة
معاذ بغضب: رررحيل
رحيل : طب يا على باى
على باستغراب : فى اى
نادين بهمش: فى كارثه استنى وهتشوف بعنيك
على: هو معاذ ماله
نادين : مهو دة اللى هيعمل الكارثه
رحيل راحت لعند معاذ اللى اخد جنب بعيد وكل ما تمشى تبص عليهم ان حد يساعدها
رحيل اتنفست بهدوء ووصلت لعندة : نعم
معاذ واقف وبيبص من فوق لتحت : بتعندى
رحيل : اعند مش فاهمه
معاذ: اعتقد لو كان الفستان اقصر حبه كان هيبقى احلى كانت الناس انبسطت كويس ولا القرف اللى حطاه فى وشك انا قلت اى
رحيل بهدوء: معاذ انا قلتلك ملكش دخل بحياتى
معاذ: هنعيد تانى وانا قلتلك مش هطلقك وطول ما انتى على زمتى هتسمعى كلامى
رحيل صوتها على: لا كفايه بقه روح لمراتك اهى اتحكم فيها وفى لبسها وفمكياجها ملكش دخل بيا انا مش مراتك هى مراتك قلها كتلبسيش متحطيش
معاذ بغضب: هى متخصنيش
رحيل باستغراب : يعنى اى
معاذ تراجع : يعنى انا اعمل اللى على مزاجى ادخلى امسحى القرف دة وكفايه القرف اللى انتى لبساه
مشى ورجع وكمل عليها على فكرة شكلك وحش جدا انهاردة
رحيل بصتله بحزن والدموع فعنيها : انا وحشه
سامر الكبير: انتى القمر فتمامه
رحيل مسحت دموعها
سامر: بس غلط اللى انتى عاملاه دة
رحيل : عن اذنك يا عمو وراحت وقفت جنب جدها
معاذ: لقى رحيل ممسحتش الميكب ماشى يا رحيل اتحملى نتيجه تصرفاتك
وبدأت الحفله والافتتاح وعلى واقف مع نادين
على: مش ضيق سنه اللبس دة
نادين : دة دا اوسع حاجه عندى
على: طب الميكب دة مش اوفر
نادين : عايز اى يا على
على : عايز ارتبط بيكى
نادين اتفجأت بكلامه : بس يعنى احنا اصدقاء
على: انا صديقك بس انتى لا بالنسبالى اسمحيلى اكون اكتر
نادين اتوترت : سيبنى افكر وسابته ومشت
منظم الحفله: رقصه بقه فى نهايه الحفله للكابلز الموجودين
وبالفعل كل واحد اخد حبيبته وراح ورحيل بتبص على معاذ وعايزاه ياخدها ويرقص معاها بس للاسف خاب توقعها لما اخد جنا للرقص
جنا مسكت ايد معاذ ومشوا من جنبيها وهى الدموع هتنزل من عنيها
خالد : متنزلبش دموع الصحافه كلها بتصورك
رحيل بصت لخالد : ترقص معايا
خالد بصدمه : نعممممم
رحيل : لو مرقصتش معايا هشوف اى حد لرقص معاه هترقص ولا لا
خالد : لا اله الا الله اشهد ان لا اله الا الله وان محمد رسول الله
وبالفعل راحوا وبدؤا يرقصوا ومعاذ عنيه هتطلع عليها ومش مركز مع جنا اللى بتكلمه والصحافه بتصور
سامر : الكبيررحيل بتلعب فى عداد عمرها
شمس بترجى : وقفها يا سامر ارجوك روحلها
سامر: لسه هيمشى
عمران : لا سيبها
شمس: بس معاذ
عمران : سبوهم
بعد كام دقيقه من الرقص معاذ مستحملش ساب جنا ومشى شد ايد رحيل وجرها وراه وخرجوا من الحفله
عمران : خلى الكل يجهز عشان نمشى
شمس: عمى رحيل
عمران : متخفيش عليها وهى معاه
الكل بدا يجهز عشان يمشى ما عدا جنا اللى مصدوم من اللى حصل
خالد : انتى كويسه
جنا بتهز راسها بلا
خالد : طب هما هيمشوا روحى عشان تروحى معاهم
جنا فاقت وراحت
نورهان بغضب: سبتيه لى
جنا بسخريه : اى عايزانى اجرى وراه ولا اى
نورهان : نوقفيه تعملى اى حاجه
حامد : يلا عشان نروح
########################
فالعربيه عند رحيل معاذ ماشى بسرعه كبيرة جدا
رحيل بخوف: انت رايح فين
معاذ ساكت مش بيرد عليها
رحيل: معاذ اهدى عشان خاطرى طب هدى السرعه معاذ هتموتنا معاذ رد عليا بتعمل اى
معاذ سايق باقصى سرعه ومش شايف قدامه غير انها بترقص مع خالد وغير ان الناس من لما دخلت وهى هتاكلها بعنيها
معاذ وقف ارجوك وقف هتموتنا
بعد شوى وقف فى مكان خالى ارض عاليه زى الجبل ومفيهاش حد
معاذ نزل وراح عندها وشدها من العربيه ونزلها جامد
رحيل : اى معاذ
معاذ بصوت عالى هز قلبخا قبل ما يهز المكان : انتى اى اللى بتعمليه انتى عايزة تخلينى اغير اتبسطى غيرت عايزانى اتخنق اتبسطى اتخنقت بتعملى لى كدا
رحيل بدموع : معاذ انا عارفه انى غلط
معاذ قطعها ومسكها :انتى عارفه عارفه اى انتى مش عارفه حاجه كل اللى عندك العند بتعاندى مين ها عند تاخدى الميمورى وادى ابوكى مات عند تطلبى المساعدة من حد غريب وكان هيموت عند تخلينى اغير وغيرت حطيتى اللى قلتلك عليه لا عند جيتى الحفله مع واحد غريب عند رقصتى مع واحد غريب عند الكلام معاكى ملوش اى نتيجه
رحيل بصتله والدموع ملت عيونها بس مقدرتش تسكت اكتر من كدا
رحيل ببكاء : فعلا انا معرفش غير العند عند لما حبيتك عند لما عطبت قلبى وانت كسرته انا اللى بعند وبدات الصراخ عليه انا اللى اخدتك فالعزبه واتجوزت هناك انا اللى كسرت قلبك فعلا انا اللى بنام مع واحدة فاوضه واحدة فعلا انا انا اللى بجرح فكل لحظه فعلا انا انت انانى جدا يامعاذ انانى لدرجه انك نش حاسس انك بتقتل اتنين بالبطئ
رحيل كل دة ودموعها بتنزل
بس خلاص يا معاذ لحد كدا وكفايه اوى انا اكتفيت من كل حاجه اكتفيت وجع اكتفيت الم كان نفسى افرح بس للاسف مش مكتوبلى
معاذ بتنهيدة: عايزة اى يا رحيل
رحيل لفت وشها عشان ميشفش دموعها وهى بتقولها: تطلقنى يا معاذ طلقنى
معاذ بوجع: حاضر يا رحيل هنفذلك طلبك
رحيل غمضت عيونها بالم ومشت
معاذ: اركبى
رحيل ببحه : لا هاخد تاكسى عايزة افضل لوحدى لسه هيعترض وارجوك متعترضش ارجوك
معاذ: وقف باصص عليها وهى ماشيه لحد ما وقفت تاكسى وركبت وهو اخد عربيته ورا التاكسى
فالتاكسى
رحيل دموعها بتنزل وبتفتكر كل حاجه وان خلاص كل حاجه انتهت
السواق : انتى كويسه يا انسه
رحيل: ايوة
السواق شغل الراديو وكانت اغنيه تعبر عن مشاعر رحيل "قصه شتا "
"نزلت من البيت فى المطر ومهمهاش برد الشتا
بقاله كام يوم مختفي مش فاهمة ليه بيعمل كده
نزلت وراحت على مكان كانو فيه تملي بيسهرو
اول ما شافها في سلامه بان ان مشاعره اتغيرو
وقال كلام مكنتش عارفه تجمعه
متفاجئه بيه مذهوله قاعده بتسمعه
اصل الكلام ده بيبقى ديما اخره بعد
فعلا اوام ظنونها جت فى محلها
ورفع عينيه وبقسوه وبرود قالها
معلش اسف احنا لازم ننسى بعض
سرحت وشافت ذكريات اجمل ليالي عمرها
معقول يعني قلبه مات فى حياتها ناوي يهدها
بصتله تاني باهتمام وقالتله متفقين كده
انا جايه اقول نفس الكلام مابقتش عايزه الحب ده
هتقوله ايه مهي مستحيل تستعطفه معقولة يعني هتبكى علشان تكسفه
يعنى هيبقى جرح وكمان يبقى ذل مشيت اوام كانت ضعيفه متشتته
مشيت اوام سعتها حست بالشتا
بس المطر قدام دموعها كان اقل"
رحيل وصلت القصر وكان الكل مستنيهم
شمس وسندس ونورين : طلعوا يجروا عليها
رحيل بوجه شاحب: انا كويسه
سامر: معاذ فين
معاذ: انا هنا اهو
رحيل : عن اذنكوا هطلع انام
عمران كل واحد يطلع اوضه وكفايه كدا انهاردة
وبالفعل الكل ابتدا يطلع على غرفهم بس وقفوا على صوت