رواية عشق الرحيل
الفصل الرابع عشر والخامس عشر
بقلم عائشة احمد
الموسيقى بدأت تشتغل الشباب لفوا وشهم لقول البنات نازلين
سامر ماسك نورين وسندس راح لعدة مروان ومعتز وكل واحد خد حبيبته
مروان بحب: جميله فوق ما كنت اتخيله
سندس بخجل : شكرا
معتز : حلو
نورين : نعم
معتز ؛ قصدى الفستان حلو عليكى
نورين بعند : عارفه
معتز : لا اله الا الله
نورين : محمد رسول الله ههههههه
بعديهم نزل حامد ومعاه رنيم وروان
يحيى : يا نهار الوان الطيف اى الحلاوة دى
حامد : احترم نفسك يا بأف
يحيى : سورى يا خالى وبعدين خلاص هنكتب الكتاب روان : ونعلى الجواب ههههه
حامد بيضرب كف على كف: ما جمع الا اما وفق
سامر ببسمه : اخيرا
رنيم بفرحه : اخيرا
حامد بتنهيدة : هااااا اخيرا
الكل ههههههههههه
كل واحد راح قعد مكانه معاذ قاعد مستنى رحيل بس منزلتش راح لروان اخته
معاذ: مبروووك
روان : حبيبى الله يبارك فيك
يحيى: حبك برص
معاذ خبطه على كتفه : احترم نفسك يا حيوان
وفجأه الكل سكت وعيونهم على حاجه واحدة معاذ لف وشه لقى حبيبته نازله وهى حاطه ايديها فايد جدها وكأنها بتقول للقمر قوم وانا اقعد مكانك ماشيه بتخطى كل خطوة بحب وقلبها سبقها من لهفته لحبيبها
الصحفيين كلهم بدؤا ياخدوا الصور لعمران والحفيدة اللى هتوج قلب اكبر احفاد المنشاوى
النظرات مابين حاقد وحاسد ومبسوط
معاذ ماشى رايح ليهم وعمران واقف هو ورحيل وصل لعندهم وعنيه بتطلع فرحه
عمران مد ايدها لمعاذ : فى عيونك
معاذ ببسمه ؛ فى عيونى واخدها وماشى بيها وكأن الدنيا مفيش غيرهم
راحوا وقعدوا والمأذون جه وبدأ يكتب كتب كتاب روان ويحيى وسامر ورنيم وجه وقت كتب كتاب رحيل ومعاذ
نادين واقفه عنيها بتطلع شرار هى ونورهان
نادين : لى خلتينى نستنى كان لازم نعمل اللى هنعمله قبل كتب الكتاب
نورهان : الصبر حلو وصدقينى النتايج هتبقى هايله
وهتبسطنا كتيررررر
المأذون : مين وكيلك
معاذ: انا وكيل نفسى
المأذون : مين وكبل العروسه
رحيل بصت حواليها : جدى عمران
زهرة بفرحه : عمران
الكل مصدوم مكنوش متوقعين
عمران ببسمه راح لعندها وبدؤا كتب الكتاب
المأذون : بارك الله لكم وبارك عليكم وجمع بينكم فى خير
الكل بيصقف واللى بيزغرط
معاذ راح عند رحيل وقربها منه وباسها على راسها : مبروك
رحيل : الله يبارك فيك
بتاع الدى جى يلا كل واحد ياخد عروسته وعلى الاستيج والاغنيه دى طلب خاص
الاغنيه اشتغلت كانت اغنيه لكارمن سليمان ربنا يخليك لقلبى وبدؤا يرقصوا
رحيل وهى محاوطه رقبت معاذ بتغنى ليه الاغنيه
معاذ: انتى بتعرفى اغانى عربى
رحيل : لا انا لقيت فرح مشغلاها فعرفت اسمها وجبتها وحفظتها عجبتنى
معاذ بحب: وانتى اللى طالبه الطلب الخاص
رحيل: اه وبدات تغنى ربنا يخليك لقلبي تبقى طول العمر جنبي
كل ما اسمع حاجة عنك بعرف اني اخترت صح
كان لقانا أحلى صدفة ياللي جنبك ببقى عارفة
انك انت جيت حياتي تِملى كل سنيني فرح
الكل فرحان وبيرقص
رحيل : هودا حقيقى ولا حلم
معاذ بحب: انتى عايزاه اى
رحيل : حقيقه
معاذ: وهو حقيقه
رحيل : يعنى خلاص بقينا لبعض
معاذ: وهنفضل مع بعض
رحيل : مش هتبعد
معاذ: عمرى
رحيل حضنته جامد
وفجأه اشتغلت اغانى مهرجانات
معاذ : اى دة
رحيل مش عارفه
الدى جى : رقصه مهرجانات عشان تحلى الفرح
نادر : الله يجبر بخاطرك كنت قربت انعس
ريما : هههههههه
وبدؤا يغنوا ويرقصوا ومعاذ واقف بيتفرج ورحيل قاعدة بتتضحك على معتز ونادر
معاذ: عجبوكى
رحيل بضحك : جداااااا وبدأت ترفع ايدها وتعمل زيهم
معاذ بغضب: تعالى هنا رايحه فين
رحيل : ارقص
معاذ: ع جثتى
رحيل بطفوليه : ما الكل بيرقص انا كمان عايزة ارقص
معاذ: متحاوليش لان مستحيل ترقصى
رحيل : اووووووف اووووف
وانتهى الفرح وكل واحد اخد اخد مراته وطلع على اوضته
عند رحيل : تصبح على خير
معاذ: وانتى من اهلى ومسك ايدها وباسها
وسابها ومشى
رحيل دخلت اوضتها وبتبص على دبلتها اللى زينت صباعها نامت وهى بتحلم بيه
###########################
صباح يوم جديد
لميس: جهزتوا يا اولاد
يحيى: ايوة يا ماما
روان : هتوحشينى اوى يا تيتا
زهرة بحب: افرحوا ودوروا لفوا الدنيا كلها واوعى تزعلوا بعض ولا حد يزعل من حد ها بقلكوا اهو
روان : ان شاء الله يا تيتا
رحيل بتحضن سامر: خلى بالك من نفسك ومن رنيم
سامر: حاضر يا حبيبتى
مروان : شهر يا مفتريين حسبى الله حسبى الله
معاذ: خير يا مروان
مروان : ابدا يا حبيبى
معاذ: خلوا بالكوا من نفسكوا وشاور على يحيى اياك تزعلها هجيبك من كفاك سامع
يحيى : سامع سامع
زهرة: يلا يا اولاد عشان متأخروش عالطيارة
روان بحزن : ابقى سلملى على ماما يا بابا
حامد بحزن: معلش يا حبيبتى
روان : اتعودت خلاص
بعد مرور عدة ايام من تقرب الكل من بعضه والحب الذى يكبر يوما عن يوم
فى شركات المنشاوى
رحيل : تمام يا فرح كدا كل الملفات جاهزة نقدر نقدمها ليهم فالاجتماع
فرح بتعب: تمام
رحيل لاحظت تعبها : فرح انتى كويسه
فرح حاسه الدنيا بتلف بيها : لا
رحيل : مالك تحبى نروح للدكتور
فرح : لا لا شويه تعب وهيروحوا لحالهم
رحيل : طب روحى انتى
فرح : شكرا يا رحيل ولسه هتمشى اغمى عليها
رحيل : فررررح
رحيل فوقتها واصرت تاخدها للدكتور
الدكتور بعد ما فحصها
الدكتور: دا شئ طبيعى
رحيل باستغراب: سورى مش فاهمه هى فيها حاجه
الدكتور: اه المدام حامل
رحيل بفرحه : بجد
دخل شخص فجأه : فرح حبيبتى انتى كويسه
فرح ببسمه : اهدى يا عمر انا كويسه اهدى
عمر : اى اللى حصل انتى تعبانه بقالك كتير وبتحايل عليكى ترتاحى مش بيأثر فيكى الكلام
فرح بتشاورله : خلاص يا فريد سلم على مدام رحيل المديرة بتاعتى
عمر: انا اسف لهفتى عليها نستنى ازى حضرتك فرح دايما بتحكيلى عنك
رحيل : ولا يهمك
عمر رجع لفرح : قالكوا اى الدكتور
فرح ببسمه : قلنا ان احنا هنزيد واحد وشاورة على بطنها
عمربفرح : بجد بجد والنبى ما بتكدبوا
رحيل واقفه وباصه عالفرحه اللى فى عيونهم والسعادة اللى بينهم
فرح : بجد بجد
رحيل : الف مبروك اهم شئ الراحه يا فرح
فرح بتوتر: بس
رحيل : من غير بس ارتاحى فالبيت لحد ما نعدى مرحله الخطر واعتبرى نفسك فأجازة مدفوعه الاجر ولما تخفى ترجعى مكانك
فرح : بس
رحيل : خلاص بقه يلا عشان اروحكوا
عمر : شكرا يا استاذة رحيل
رحيل : على اى
عمر : على اللى بتعمليه مع فرح
رحيل ببسمه : فرح اختى وبين الاخوات مافيش شكر عن اذنكوا هستناكوا برة
#############################
فالشركه
السكرتيرة: نورهان هانم
نورهان : قولى لمعاذ بيه انى عايزاه
السكرتيرة : لسه هتروح وقفتها نورهان
نورهان : ولا خليكى انا هروحله
وفتحت الباب ودخلت معاذ كان مشغول فالورق اللى قدامه
نورهان : فى حاجه لازم تعرفها
معاذ باستغراب: ماما
############################
فى كليه التجارة
نسرين بتعب : فين يبنى البرشام انا خلاص جبت اخرى عايزة كميه
امير : كميه اى يا حلوة كل حاجه بحسابوا
نسرين بتعب: وانا من امته باكل عليك حاجه
امير: لا المرادى عايز حاجه تانيه خالص
نسرين : اى هى
امير: عايز بنت عمك
نسرين : انت بتقول اى انت اتجننت دى مخطوبه لا طبعا جدو لو عرف ان ليا يد فى حاجه هيقتلنى
امير : خلاص بقه خليكى متعلقه كدا
نسرين : هديك الفلوس اللى انت عايزها بس ادينى
امير : ملكيش عندى حاجه باى باى يا وزة
نسرين قاعدة بتفكر هتعمل اى
بعدوشويه جت نورين
نورين : انتى كويسه يا نسرين
نسرين : اه اه
نورين : طب مالك فيكى اى
نسرين : ها لا مفيش انا مروحه
نورين : تعالى اروحك انتى شكلك تعبان مش هتقدرى تروحى لوحدك
واخدتها وروحتها ودخلتها اوضتها
نورين : نسربن انتى كويسه اطلب الدكتور
نسرين بسرعه لا لا انا هدخل اخد دش وهبقى كويسه
نورين : طب انا هخلى دادة تعملك شوربه سخنه وتجبهالك
نورين خرجت من الاوضه لقت معتز فى وشها
معتز باستعجاب؛ بتعملى اى
نورين : مش عارفه لقيت نسرين تعبانه فالكليه وشكلعا مش طبيعى ومش قادرة تمشى فجبتها معايا
معتز : نطلب الدكتور
نورين : رفضت وقالت لا هرتاح شوى وهبقى كويسه
معتز : طب تمام روحى ارتاحى انتى كمان
نورين ماشيه وبتفكر فى حاجات كتير وقررت تروح لرحيل بس للاسف ملقتهاش ققررت تستناها
لانها بتفكر فى حاجه ولازم تتأكد منها
##############################
بعد مرور الوقت
معاذ : كان قاعد تحت
رحيل شافته وراحتله : اول مرة تسيبنى وترجع من غيرى
معاذ من غير ما يبصلها : كنت تعبان شوى
رحيل : تعبان مالك انت كويس
معاذ : اه كويس
رحيل قعدة واول مرة تحس ان معاذ مش حابب قعدتها معاه مش راضى يكلمها
رحيل : معاذ انت كويس
معاذ : كل دة شغال عالاب اه كويس
رحيل : اول مرة نقعد مع بعض ومنتكلمش
معاذ : لان مفيش حاجه نقولها انتى عندك حاجه تقوليها قوليها
رحيل : اه كنت هحكيلك على فرح السكرتيرة وبتتكلم حست ان معاذ مش معاها خالص
رحيل بحزن: معاذ انت سامعنى
معاذ : اه بس معلش انا طالع مش فاضى
رحيل بتكلم نفسها هو فى اى ماله معاذ اول مرة يبقى كدا
نورين جت خرجتها من تفكيرها : رحيل
رحيل ببسمه : نعم
نورين : عايزة اتكلم معاكى شوى
رحيل : طبعا اتفضلى
نورين : فاكرة البنت صاحبتك اللى كانت فالكليه بتاعتك واكتشفتوا انها مدمنه
رحيل : اه فكراها بس انتى اى فكرك
نورين: هى كانت اى الاعراض اللى بتظهر عليها
رحيل : تعب وارهاق وشرود وتوهان وسواد تحت العين وعصبيه بس انتى لى بتسألى
نورين بصوت واطى : نسرين
رحيل : مالها
نورين : انهاردة ...........
رحيل بقلق : طب تعالى نطمن عليها
نورين : انا خايفه الشله اللى هى مصاحبها سمعتها على كل لسان فالجامعه
رحيل : طب تعالى وانا هتصرف
صباح يوم جديد
الكل قاعد عالفطار
عمران : اى اخبار الشغل يا نادين
نادين : بخير ياجدو
عز نزل هو وسام وشمس
عز: حسنا لقد حان الوداع الان
سندس: لم لا تظلون معنا جدى
عز: يكفى هذا لقد بقينا كثيرا
سام : حقا مصر بلد رائعه وسأعود مرة اخرى
عز : اشكرك سيد عمران على استقبالنا وما تفعله مع ابنتى
عمران : لاتتحدث هكذا انت جزء من عائلتنا
الكل بدأ يودع عز
رحيل : سأشتاق لك كثيرا جدى
سام : وانا لا احد سيشتاق
رحيل بتبص على معاذ اللى مش عاطيها اهتمام من الصبح قررت تحركه وتناغشه : انا سأشتاق كثيرا كثيرا وحضنته بس للاسف مصبتش الهدف ومعاذ متأثرش ولا حتى بصلها
عز راح عند معاذ: اترك احفادى وابنتى فى امانتك فحافظ عليهم
معاذ : لا تقلق
عز : باى
وبالفعل مشى عز وسام ورحيل راحت لمعاذ
رحيل : معاذ انت كويس
معاذ بغضب: يووووة انتى كل حاجه انت كويس انت كويس ايوة كويس
رحيل بخضه : اصلك من امبارح وانت مش طبيعى
معاذ: بشد فى شعرى مثلا
رحيل : لا مش قصدى يعنى من امبا
قاطعها معاذ: انا كويس عن اذنك
وسابها ومشى وهى وقفت ومستعجبه من طريقته وغافلين عالعيون اللى مستنياهم يعلنوا النهايه
##############################
فى كليه الطب
نادى : دلوقتى هنبدأ العملى هننزل مستشفى ......واناوهيبقى معايا تيم وكل دكتور هيبقى معاه تيم
نادى : التيم بتاعى مكون من شاهى وسندس و..و.و..
سندس : ياربى
هلصت المحاضرة وسندس مشت ووقفت مستنيه مروان
نادى : ازيك يا جميل
سندس بتوتر : بخير يا دكتور
نادى : شيلى الالقاب احنا برة الكليه
سندس : لا طبعا يا دكتور ميصحش
ناى : لا يصح مين قال ان ميصحش
سندس : تمام يا دكتور عن اذن حضرتك
نادى : استنى بس رايحه فين تعالى اوصلك
سندس: لا شكرا
نادى : شكرا اى احنا خلاص هنبقى تيم وهنكون مع بعض دايما
سندس لسه هتتكلم
مروان بغضب: يعنى اى هنكون مع بعض دايما
سندس بقلق: لا مفيش حاجه يلا نروح سندس خايفه مروان يتخانق معاه
مروان بغضب: استنى هنا اتكلم يعنى اى هنكون مع بعض دايما
سندس: مفيش يا مروان حاجه متخدش فبالك منها
مروان بصوت عالى : لا هاخد فبالى اتكلمى ولا انتى مخبيه حاجه
سندس باستعجاب : نعم قصدك اى يا مروان
مروان : اتكلمى وقوليلى اى اللى خلاه يقول كدا
نادى شاف نفسه صاب الهدف قرر يخرب الدنيا اكتر
نادى: اشوفك بكرة يا سو وزى ما اتفاقنا
مروان مسكه وضربه اتفقتوا على اى
سندس: مروان سيبه الناس بتتفرج علينا
مروان : خايفه عليه قوى
سندس : انت بتقول اى انت اكيد اتجننت انت متعصب ومش هاخد على كلامك
مروان : والله كتر خيرك يا هانم لما الاقى خطيبتى واقفه مع واحد فالشارع واسمعه بيقلها هنبقى دايما مع بعض وفالاخر يقلها اشوفك زى ما اتفاقنا وعايزانى اى
سندس بدموع : انت اتجننت يا مروان انت اكيد اتجننت وسابته ومشت
مروان بعضب : تعالى هنا رايحه فين
سندس بغضب: ابعد عنى ابعد عنى
عشق الرحيل
الخامس عشر
سندس سابيته ومشت وهى مش مصدقه اللى حصل
وروحت البيت
رحيل : انتى كويسه
سندس: اه بس عايزة انام
رحيل : تمام
فى غرفه نسرين
نورين : عامله اى
نسرين : بخير الحمدالله
نورين بتوتر: نسرين اعتبرينى اختك ولو فى حاجه احكيلى عليها
نسرين : حاجه اى
نورين : يعنى فضفضى معايا اللى يضايقك ممكن تحكيهولى
نسرين: لا مفيش حاجه عن اذنك
نورين بأحراج : تمام عايزة حاجه قبل ما انزل
نسرين: لا
نورين خرجت
معتز كان مستنيها : انا مش عايزك تقربى منها
نورين : لى يا معتز
معتز : خايف عليكى نسرين انسانه مش كويسه
نورين : لا متخفش انا قدها وقدود
معتز بقلق: ربنا يستر
######################
مر يومين ومعاذ متجنب رحيل خالص ودا شئ هيجننها
وبين برضوا بعد سندس عن مروان وتقرب نورين من نسرين
رحيل : مالك بقه
سندس: مالى انا كويسه
رحيل : احكيلى يا روحى انتى ومرواان مش طبيعيين فيكوا حاجه انتو متخانقين
سندس بدموع : قصت لها ما حدث
رحيل بصدمه : مروان ظن فيكى كدا
سندس بدموع : ايوة
رحيل : لى محكتيش ليه اللى حصل
سندس: مكنش عاطينى فرصه كل اللى كان بيعمله الهجوم عليا مسمعنيش حتى يا رحيل
رحيل بتحضنها : كل حاجه هتتصلح باذن الله
سندس: اوعى تحكى ليه حاجه يا رحيل هو موثقش فيا ارجوكى مش عايزاه يعرف حاجه
رحيل : حاضر يا روحى متبكيش بقه
###############################
تحت
معاذ : انا رايح الشركه
نادين : خدنى معاك
معاذ : يلا
وخرجوا رحيل نزلت بتسأل على معاذ
رحيل : هو معاذ لسه منزلش
نورهان بغيظ لرحيل: لا راح الشركه
رحيل : انا كنت هر
قاطعتها نورهان : اصله راح هو ونادين
رحيل بخفوت : نادين طب عن اذنكوا
معتز راح وراها : هو فى حاجه
رحيل ببسمه : حاجه اى
معتز : انتى ومعاذ يعنى
رحيل بتنهيدة: تصدقنى لو قلتلك انا معرفش فى اى هو فجأه بقا كدا بحاول اكلمه بيصدنى
معتز: تحبى اكلمه
رحيل : لا لا انا هشوف فى اى لما اروح الشركه
معتز: طب ابقى خلى بالك لانها شكلها هتمطر
رحيل : عامله حسابى متخفش
############################
فالشركه
نادين قاعدة مع معاذ : بس عملنا اللى انت طلبته بس انا كنت عايزة المرافق تبقى اقل من كدا شايفاها كتير اوفر
معاذ: الصاوى قلك اى
نادين : على قال ان المرافق بتهون عالناس الحزن يعنى لما حد يضايق بيروح يفرح نفسه
معاذ : فعلا معاه حق
نادين : تمام
معاذ: انا مبسوط من شغلك يا نادين عملتيه على اكمل وجه و
لسه مكملش كلامه بس رحيل دخلت زى الاعصار
رحيل : ممكن نتكلم
معاذ: مش فاضى عندى شغل نتكلم بعدين
رخيل بغضب: لا هنتكلم ودلوقتى
معاذ بغضب: انتى اتجننتى
رحيل بغيظ : ممكن تخرجى برة
نادين : انا
رحيل بغضب : برررررررة
نادين اتخضت وخرجت من الاوضه
رحيل بغضب وصوت عالى: فى اى
معاذ بصوت عالى : رحيل انتى اتجننتى احنا فى شركه
رحيل بغضب : بلا شركه بلا زفت انت مش بتكلمنى بقالك اكتر من يومين وكل ما اقلك فى اى تقلى مفيش
اى هو اللى مفيش
معاذ : رحيل اخرجى برة انا مش عايز ازعلك
رحيل بعند : مش خارجه يا معاذ ومش همشى غير لما اعرف فى اى انا عملت اى اى اللى عملته يخليك تعاملنى كدا
معاذ بجمود : عايزة تعرفى
رحيل : طبعا
معاذ : طلع فونه وشغل تسجيل اللى كانت مسجلاه نادين لرحيل وهى بتتكلم مع نورهان بس عملولوه مونتاج
نورهان : اتحداكى تخليه يحبك
رحيل : اتحداكى
رحيل مش مصدقه وبتبص ليه وبتهز راسها بلا
معاذ بغضب: صوتك ولا مش صوتك دة
رحيل ساكته ومش راضيه تتكلم
معاذ بغضب: انطقى
رحيل بخضه : صوتى بس
معاذ بضحك : بس بس اى يا رحيل لى انا عملتلك اى
رخيل بصدمه : انت مصدق
معاذ: نعم انتى لس اهوقايله ان صوتك دة
رحيل : بس انا يعنى
معاذ: متبرريش انا عرفت اللى كان لازم يتعرف بس للاسف اتعرف متأخر رحيل راحت عندة وحاطه ايدها على خدة : معاذ لا يا معاذ متقلش حاجه فى حاجه عملوها انا
معاذ نزل ايديها : اخرجى برة يا رحيل
رحيل: اسمعنى يا معاذ ارجوك ادينى فرصه اشرحلك
معاذ مسكها وطلعها برة وقالها : انتهينا
ورحيل مش مصدقه اللى عمله واللى قاله وفضلت باصاله ودموعها فى عنيها معاذ باصلها وقفل الباب رحيل اتنفضت على خبطت الباب واستوعبت اللى حصل
السكرتيرة : انتى كويسه يا استاذة
رحيل بخنقه مقدرتش تتكلم وهزت راسها وخرجت من الشركه كلها ودموعها نازله مش مستوعبه اللى حصل
الدنيا بدأت تمطر وهى ماشيه ومش حاسه باللى بيحصل حواليها
اما عند معاذ فقاعد مش طايق نفسه ومخنوق وقرر ان يرجع البيت
مروان : رايح فين
معاذ: راجع البيت
مروان : هو اى حصل الموظفين بيقولوا انك كنت ورحيل بتتخانقوا فى اى
معاذ وهو ماشى: مفيش
بعد مدة
الكل رجع البيت ما عدا رحيل
الكل قاعد عالعشا
مروان قاعد يبص على سندس اللى مش راضيه تبصله
شمس نازله من فوق وباين عليها القلق راحت لعمران
شمس: عمى رحيل لم تعد حتى الان الا تعلم اين هى
معاذ اول ما سمع كدا قلبه وقف عن النبض وخاف عليها
عمران بص لمعاذ: فين رحيل يا معاذ انتوا مش بتروحوا وترجعوا سوا
معاذ: انا رجعت بدرى
سندس : الدنيا مطرة برة والهوا جامد هتكون فين
نورين : هرن عليها
شمس: لا ترد لقد حاولت كثيرا انا خائفه
زهرة : متقلقيش هترجع دلوقتى باذن الله
سامر: انتو واقفين لى كدا روحوا دوروا عليها
معاذ راح ووراه مروان ومعتز ونادر لسه هيفتح الباب لقاها فى وشه لكن مش هى حبيبته واحدة بلا حياه
كانت كلها ميه ووشها شاحب والميه بتنقط منها وشفايفها زرقه
الكل شافها كلوا يجروا عليها
شمس بقلق : انتى كويسه رحيل تحدثى الى
سندس بدموع : مالك يا رحيل رحيل ردى
الكل بيحاول يكلمها وهى مش باصه غير على معاذ اللى بيبصلها وبيلعن نفسه مليون مرة
مروان بصراخ : رحيل فوقى
رحيل فى لحظتها : اغمى عليها
معاذ بقلق: رحيل
عمران بخوف: اطلبوا الدكتور حالا
معاذ شالها وحطها فاوضتها
زهرة : اطلعوا برة عشان نغيرلها بسرعه يلا يا بنتى بسرعه
شمس: حسنا احضرى لى ملابس ثقيله يا سندس
سندس: حاضر
#############################
بعد مدة الدكتورجه
الكل قاعد مستنى تحت والدكتور نزل
عمران : ها يا دكتور مالها
الدكتور : انسه رحيل عندها انهيار عصبى غير اتعرضت لكميه ميه كتير من المطرة فجبتلها برد شديد انا كتبتلكوا الدوا اللى هتاخده وشربوها سوايل كتير دافيه ودفوها كويس جدا
عمران : انهيار من اى يا دكتور كانت كويسه الصبح
الدكتور: ممكن تكون اتعرضت لموقف ولا حاجه صدمها
عمران : ماشى يا دكتور روح معاه يا مروان
مروان : اتفضل يا دكتور
معاذ : سابهم وطلع
شمس قاعدة عند رحيل : حبيبتى يلا عشان تاكلى
رحيل بتعب: لا يا ماما معلش محتاجه انام شوى
شمس: حسنا
خرجت ومعاذ قابلها
معاذ: عامله اى
شمس: عايزة تنام سبتها عشان تنام
معاذ : تمام
اما عند رحيل فدموعها بدأت تنزل وبتكلم نفسها : انا اللى وصلت نفسى للمرحله دى انا اللى سلمت نفسى بالسهوله دى اتبعت شعورى وكلام الناس بس انا كنت ضعيفه ومحتاجه حد يبقى جنبى فرحت بخوفوا عليا قلبى اتعلق باهتمامه وغيرتته وعمرى ما حبيت حد عشان كدا اندفعت بمشاعرى كلها مكنش لازم كدا مكنش لازم من الاول انا اللى وصلت نفسى للمرحله دى وبتخبط على قلبها دا كان لازم يفضل ميت كان لازم
ونامت ودموعها على خدها
...... .
عند نادين
نورهان بضحك : مش قلتلك الصبر حلو
نادين بفرحه: فعلا النتايج تحفه بجد يا طنط
نورهان : الباقى مهمتك وانا هجهز للتانيه
نادين : سندس
نورهان : طبعا انا قلت ولاد الاجنبيه عمرهم ما هيبقوا لاولادى
########################
بعد مرور يومين رحيل بدأت تبقى كويسه بس مش بتخرج من اوضتها خالص
عالاكل
الكل بياكل ومعاذ مش موجود
عمران : معاذ فين
نورهان لسه هترد كان معاذ نازل
عمران: على فين
معاذ: عالشركه
عمران : هو فى اى مال البيت كدا كل واحد مع نفسه ومحدش عارف حاجه وانا بعدى واذا كنت بعدى فبعدى بمزاجى وحذارى يا معاذ حذارى تكون انت السبب فاللى رحيل فيه
معاذ ببرود : عن اذنك يا جدى
وسابه ومشى
عمران قرر يطلع عند رحيل
عمران دخل لقاها قاعدة فالبلكونه وشاردة قرب منها :شاردة فاى
رحيل ببسمه بسيطه : جدو لا مفيش بتامل الطبيعه
عمران : انا سبتك لانك كنتى تعبانه بس جه الوقت اللى نتكلم فيه
رحيل : نتكلم فأى يا جدو
عمران : مالك اى اللى حصل معاكى خلاكى كدا
رحيل بجمود: مفيش حاجه
عمران : احكيلى يا بنتى
رحيل : لا يا جدو متقلقش عليا ابدا انا كويسه وبقدر اظبط امورى كويس جدا
عمران : لو احتجتى اى حاجه انا موجود
رحيل: ربنا يخليك يا جدو ويطول عمرك وتفضل جنبنا
عمران باس راسها وسابها ومشى
############################
مر يومين كمان
معتز : يلا يا نورين
نورين : حاضر جيه اهو متعرفش نسرين مشت ولا لا
معتز بغضب: انا قلتلك ابعدى عنها
نورين : انا فعلا بعيدة بس هى بتحاول تقرب وانا مش عايزة اصدها هى محتاجه صحبه تنصحها
معتز: لا ملناش فيه تشوف غيرك
نورين ؛ حاضر يا معتز يلا
وصلوالجامعه واميرة قابلت نورين وقعدوا سوا ولقوا نسرين بتقرب منها
نسرين ببرائه : ممكن اتكلم معاكى شويه
اميرة : اتكلمى هنا
نسرين : لا على انفراد ممكن
نورين : اه ممكن تعالى
اميرة شدتها
نورين بخوفت : هشوفها عايزة اى وارجع
الوقت عدا واميرة مستنيه والمحاضرة انتهت ونورين لسه مرجعتش اميرة بدأت تتوتر شافها اخوها خالد
خالد: مالك
اميرة بقلق: نورين مش موجودة
خالد : تلاقيها مجتش
اميرة : لا احنا كنا سوا الصبح وقاعدين وفجأه جت نسرين واخدتها
خالد بدأ يقلق : طب يمكن روحت انتى مش معاكى رقم معتز
أميرة : اه فعلا انا هكلمه
اميرة : الو استاذ معتز انا اميرة صاحبت نورين
معتز: اه افتكرتك خير نورين فيها حاجه
اميرة بقلق ؛ حصل كذا كذا وقصت ليه كل اللى حصل
معتز : طب سلام انا هشوفها
##########################
فى مكان تانى
نسرين : وصلنا
نورين : هو دة بيت صحبتك
نسرين : اه ودخلوا واتفجأت نورين بأمير
نورين بتوتر: فى اى
نسرين بضحك : اسفه يا بنت عمى بس كنت مضطرة وبصت لامير هات
نورين عرفت ان دة فخ وبنت عمها اللى عملتهولها حاولت تهرب بس امير لحقها وضربها على دماغها اغمى عليها وعطى لنسرين البرشام
اخدته وروحت اما امير بيبص على نورين لقى فى دم نازل من راسها : نهار اسود اى اللى حصل دة يلعن حظى طول عمرى فقرى وبدأ يحاول يفوق فيها
#########################
فالبيت
معتز اتصل بيهم وفعلا لقى نورين مرجعتش بدأ يفكر يعمل اى : مقدميش غيرها مسك فونه
معتز : ايوة يا رحيل
رحيل : خير يا معتز
معتز : حصل ............
رحيل بخوف : انت بتقول اى نسرين شكلها مدمنه ونورين كانت شاكه نسرين انا هشوف نسرين اقفل وخليك على تليفونى
رحيل لبست وطلعت تجرى على اوضه نسرين زفت الباب ودخلت
نسرين : فى اى
رحيل مسكتها من شعرها وبصراخ: اختى فين
نسرين : بتقولى اى
رحيل مسكتها وجراها ومش شايفه اللى بيحاولوا يوقفوها من جدتها لامها لنورهان ولجدها
رحيل وهى شداها : صدقينى اختى لو حصلها حاجه هقتلك هقتلك
نسرين ببخوف: الحقينى يا ماما
رحيل خدتها فالعربيه : هتتكلمى ولا وطلعت مسدس من العربيه ولا تموتى انا مجنونه واعملها انطقى
نسرين بخوف : هقول هقول فى شقه ......
رحيل بخوف : يا حقيرة ادعى ربنا تكون كويسه
رحيل كلمت معتز وقالتله عالمكان
معتز : بعيد عنى جدا انا هتصرف معتز ركب عربيته واميرة رنت عليه
اميرة : ها يا استاذ معتز طمنى
معتز بخوف : الحيوانه سلمتها لواحد اسمه امير عشان يديها الزفت اللى بتشربه
خالد اخد التليفون: فين المكان يا استاذ معتز
معتز : فى منطقه انا هبلغ الشرطه لانى بعيد عن المكان
خالد : احناوقريبين من المنطقه دى متقلقش متبلغش عشان بنت عمك هتتأذى انا هكون هناك وان شاء الله مش هيكون فى سوء حصل
وبالفعل وصل خالد على المكان اللى قله عليه معتز
خالد : اوعى تخرجى من العربيه
اميرة بقلق ؛ حاضر خلى بالك من نفسك
اميرة تلفونها رن
معتز: وصلتوا
اميرة :اه وصلنا
معتز : تمام انا كمان قربت اوصل
خالد طلع العمارة وكلها كانت مهجورة وقاعد بيدور عليهم لحد ماوصل لشقه مقفوله بباب خبط ومحدش رد قرر يكسر الباب وكسرة ودخل
خالد : يا حيوان