#قلب_فاضي
الحلقه { 50 }
بقلم هند محمد
( داخلت نجوى تستحمى ولبست وحطت مكياج بسيط بس عشان ترضى امها وخوف من فارس وشويه وفارس جه هو ومروان )
ام هدى : تعالى امكيجك حلو دا بسيط اوى
هدى : لالالا فارس قالى عادى متبينش انها كانت عارفه خليها كدا
نجوى : احسن برضو طب خلتونى استحمى ليه طيب
ام هدى : روحى انتى شوفى المطبخ مع نجات وانتى تعالى امكيجك بسيط ايه بس
هدى : فارس هيزعق
ام هدى : ملكيش داعوه هو مش بيقدر يتكلم معايا اصلا
نجوى: { ايه يا نجوى قاعده مستمعه ومش بتعملى حاجه ليه خلاص هتتجوزى تانى وتقبلى تانى تكونى تابعه لحد هو يتحكم فيكى
مش يمكن يكون كويس
ما منير كان كويس وكان سايبنى برحتى اروح واجى
لا انا هاخودهم على قد عقلهم واطلع فيه عيب وارفضو والصبح الم حاجاتى واطلع اشوف حالى بقى كفايا الوقت اللى ضاع من عمرى }
ام هدى: ها ايه رئيك ؟
نجوى : حلو تسلم اديكى
ام هدى : معاكى اكسسوار ولا اجبلك من عندى بس دهب متلبسيش اكسسوار فلصو
نجوى : علبة الدهب بتعتى فى الدولاب فى اول درج انا كنت شيلاها هنا
اه هاه
ام هدى: اه البسى الطقم ده
نجوى : لا دى شبكتى من منير
انا هلبس دهبى التانى
ام هدى: بس دا طقم شبه بعضو
نجوى : عوزانى البس شبكت منير واقبل بيها عريس دا كدا ابقى وطيه اخر حاجه لا مينفعش انا هلبس دول وخلاص
ام هدى : طب يلا عشان البسك الطرحه اعمله اسبنش ولا تحبى ايه ؟
نجوى : لا بلاش اسبنش دى بتفكرنى باللى عملين حنه فى شعرهم
جنى : لا مش ممكن انته عاوز تتجوز اللوكل دى دى وحشه اوى
ماهر : انا شايفها حلوه وبعدين انا الشكل مايفرقش معايا
جيجي : بس دى مطلقه وانته متجوزتش قبل كدا ليه ترضى بواحده زى كدا
ماهر : ظروفها كدا يعنى حضرتك مثلا بابا مات انتى بقى ذنبك ايه انك ارمله
جيجي : لا الوضع مختلف كنزى قالتلى دى مكملتش مع جوزها سنه طلقها بعد 11 شهر شوف بقى عملت فى ايه الراجل مطقش وطلقها
ماهر : حمزه قالى انو اتجوز عليها وهما اتطلقو لما اتخانقو وهو مد ايدو عليها
وبعدين دى عندها 10 فدادين فى نجع حمادى ومزرعة فراخ وعجول ومعمل البان دا غير مجزر فى احدث الطرق دا غير بيفكرو يعملو مصنع تانى لانتاج اللحوم
جيجي : يعنى هتتجوزها عشان الفلوس
ماهر : لا انا عاجبنى اوى شخصيتها وروحها بتتكلم كدا بثقه مش خايفه مش بتتدلع زى البنات ولو على الفلوس انا اه عاوز اتجوز واحده فى مستوايا مش محتاجانى اصرف عليها
جنى : دى كارته دى شعرها اكرت
ماهر : مش مشكله ممكن تعملو كرياتين انا ميهمنيش الشعر ولا الشكل والا حتى الجسم
انا يهمنى الشخصيه والدماغ
فارس : شوف بقى القمر ده
مروان : ده قمر لا حرام عليك دا واد من مخلافات الجيش
فارس : ايه دا قمر دا يكبر شويه وهوديه يلعب كوره ان شاء الله يبقى كبتن المنتخب بعد 20 سنه
مروان : هى نقصه الله يخليك سيب المنتخب فى حالو نفسى يا فارس ندخل كاس العالم انا حاسس انى هموت قبل ما يجى اليوم ده
هيثم : لا ان شاء الله اول ما هيثم يكبر ندربو فى النادى عند بوسى ويبقى فى النادى الزمالك اكبر لاعب ان شاء الله
فارس : الزمالك ايه دانا اطردو من البيت هبيتو على السلم
بوسى : طب ايه رئيك بقى هندخلو نادى الزمالك
فارس : ابقى اعمله وانا هطلق بنتك ويبقى جات منكم
هدى : ههههه كدا برضو يا فارس اخص عليك اهون عليك
فارس : لا متهونيش ههههه
مروان : وانتى بقى يا نجوى اهلاويه زى فارس ولازمالكويه زى مدام بوسى
نجوى : لا ماليش فى الكوره مش مقتنعه بيها اصلا
مروان : ازاى مش فاهم ؟
نجوى : الكوره حاجه مدوره كدا بيجرى حوليها 22 راجل وبيتفرج على 22راجل دول ممكن يعدى 100000 متفرج وكل ده عشان الكوره تدخل فى الجون
وفى الاخر مابتدخلش طب اوجع قلبى واضيع وقتى ليه واتفرج
مروان : تسليه
نجوى : لا انا بحب اتسلى اتفرج على افلام اسمع اغانى
ام هدى : انا هقوم اشوف العشا مع هدى وجيالكم تانى
فارس : انا نسيت اصلى العشاء هقوم بقى خليك يا مروان
هيثم قوم نصلى جماعه
هيثم : انا مش ينفع اصلى دلوقتى
فارس : ليه ؟
هيثم : عندى ظروف
فارس : ( باستغراب ) ايه ظروف نعم ازاى ؟
مروان : هههههههههه
نجوى : هههههههههه
هيثم : لا انتو فهمتو ايه دا ابنك عملها عليا فا لازم اغير البنطلون
فارس : اه كدا ماشى بس قوم برضو عاوزك فى حاجه ( ومسكو من ايدو وقومو وساب نجوى ومروان لوحدهم قصاد التلفزيون )
مروان : معلش صوتى على وانا بضحك بس فهمتو غلط
نجوى : لا عادى انا كمان فهمتو غلط اصلا هيثم ده نونو اوى ونايتى كدا
مروان : نايتى حلوه اوى نايتى دى هو فعلا نايتى طب انتى شيفانى ايه ؟
نجوى : لا مش فهمه
مروان : يعنى هو كيك نايتى انا ايه ؟
نجوى :لا مش عارفه انا اول مره اتكلم معاك فا معرفش
مروان : فارس قالى انك بتشتغلى
نجوى : اه الحمد لله والشغل كل يوم بيكبر
مروان : هو انتى سبتى جوزك ليه ؟
نجوى : وانته مالك
مروان : ايه الاحراج ده هههه
نجوى : لا بجد دى حاجه شخصيه
مروان : ماشى طب مش بتفكرى ترطبتى تانى
نجوى : اكيد بس لما الاقى اللى يقدر يفهمنى ويحس بيه وكمان يقدر شغلى
مروان : يقدر شغلك ازاى ؟
نجوى : يعنى انته مثلا دكتور اوقاتك مش ملك ايديك ممكن فى الفجر يجيلك تليفون تنزل تروح المستشفى كل شغلك مع الستات فا لو جيت تختار واحده لازم تكون عارفه طبيعة شغلك ومقدره دا مش كل شويه بقى تغير وتقولك انته فين والكلام العبيط ده صح
مروان : برافو عليك صح
نجوى : انا بقى شغلى بيحتاج انى اسافر الصعيد والبلد فى بنها كتير يعنى تقدر تقول 4 ايام فى الاسبوع بابات بره البيت كمان بشتغل مع ستات ورجاله فا لازم بقى اللى يتجوزنى دا يكون واثق فيه ويدينى الحريه اروح واجى زى مانا عاوزه
مروان : اه عشان كدا جوزك طلاقك ؟
نجوى : مسر تعرف ؟
مروان : لو ينفع
نجوى : منير كان مدينى الحريه الكمله اروح واجى زى مانا عاوزه كان بيثق فيه اوى كان كمان بيشجعنى انى اشتغل واكبر
مروان : طب ليه سبتو بعض ؟
نجوى ( دموعها نزلت ) "
"
"
طلقنى عشان وجعتو طولت لسانى عليه قدام الناس
بس هو كمان راح ضربنى وطلقنى بس هو عندو حق احنا الاتنين وجعنا بعض احنا الاتنين غلطنا
مروان : انتى لسه بتحبيه عشان كدا دموعك نزلت ؟
نجوى : مش عارفه بس انا مش بكرهو
مروان : ( اخد مناديل من العلبه ) اتفضلى خلاص متعيطيش عشان فارس
نجوى : حاضر ( مسحت دموعها ) انا اسفه بس انا لما بعيط بعيط بضمير شويه
مروان : لا ولا يهمك ربنا يوفقك
( فارس دخل هو وهيثم )
مروان : ايه يا دكتور لحقت خلاصت صلى
فارس : اه دا هما 4 ركعات
ايه مالكم مالك يا نوجى ؟
نجوى : لا ابدا مفيش
مروان : صاليت يا هيثم ؟
هيثم : ماقولت عندى ظروف
نجوى : هههههه
انا هقوم اشوف ماما بعد ازنكم
هيثم : نوجى ممكن تحطيلى سكر على زبادى انا مش هتعشا
نجوى : سكر ما تجرب العسل احلى
هيثم : اوك ماشى
مروان : ( بصوت واطى ) انته مستحملو ازاى
فارس : تكفير ذنوب هعمل ايه
مروان : هههههههههه
هيثم : بتضحكم ليه ؟
مروان : لا يا حبيبى ابدا انته متجوز ؟
هيثم : لا انا 35 سنه لسه صغير
مروان : صغير ؟
فارس : لعلمك صغير بس يحير
مروان : هههههههههههه
ام هدى : العشا يا فامبير اقصد يا فارس
فارس : حاضر جايين
( قاعدو كلهم يتعشو ويضحكم شويه وبعد شويه مروان نزل هو وفارس عشان يوصلو للعربيه بتعتو وهما فى الشارع )
مروان : بصرحه مش عارف اقولك ايه هى متفهمه جدا ولذيذه جدا بس فى مشكله
فارس : ايه لسنها طويل وغلبويه صح ؟
مروان : لالا بالعكس دى عسل بس المشكله انها رفيعه اوى
فارس : رفيعه
مروان : اه وكمان قصيره وانا طخين زى مانته شايف يعنى بطيخه هتتجوز مشمشايه مش هينفع منظرنا هيبقى يضحك
فارس : طب وانته ما شفتهاش قبل كدا
مروان : اه شفتها بس مبصتلهاش لاكن دلوقتى شوفتا واتحققت منها بص لو طخنت بتاع 20 او 25 كيلو كدا تبقى حلوه اوى
فارس : على العموم انته حر بس بصراحه مش مقتنع
مروان : والله انا عينى طالعه عليها بس موضوع الحجم ده وكمان قصيره انا وزنى 110 كيلو وهى متكملش 50 تقريبا يعنى انا وزنها وزياده 10 كيلو
فارس : ام فعلا طب تمام مفيش مشكله
مروان : طب ما تقولها تتخن بالله عليك اكلها مكرونه ، رز ، حاجات كدا ساندوتشات ذبده بالمربى ، مفتقه
فارس : ههههه مفتقه بتباع فين دى ؟
مروان: اجبلك انا بس اكلها تتخن شويه دى معصعصه يا فارس
ام فارس : ها ايه رئيك فى العريس
هيثم : عريس ايه دا طخين جدا مينفعش
ام فارس: ليه مينفعش وبعدين الراجل من غير كرش ميسواش قرش اسكت انته
ام هدى : المهم قدرتى تتفهمو ولا لا
نجوى : عادى يا ماما كلامو عادى هو من اول مره خلاص هنتفاهم وهنحب بعض هو شكلو محترم وكويس
هيثم : بجد انا ماحبتوش دا طخين وتلاقيه من نوع الرجاله اللى بتشخر وهى نايمه اوووو حاجه مزعجه
هدى : وايه يعنى ما فارس بيشخر وهو نايم بس عادى بنام من التعب ولا بحس بحاجه
ام فارس : على فكره انا كنت عاوزه اقول حاجه بس خيفه تزعلى انتى كمان بتشخرى وانتى نايمه يا هدى
هدى : بجد وانا اقول كل ما انام انا والواد القيه يصحى مفزوع طب كويس انك قولتيلى
ام هدى : وهتعملى ايه ؟
هدى : هروح اشيل اللحميه واخلص
هيثم : اوووو الفامبير عداكى فين هدى البنوته بتاعة زمان
هدى : خلاص بقى يا خالو راحت عليا
نجوى : ههههههه راحت عليكى يا زوزو
ام فارس: اهو فارس جه ها طمنى قالك هيجى يتقدم رسمى امتى
فارس : انا مش قولتلك متقوليش لنجوى دلوقتى
نجوى : عادى حتى لو مش قالتلى الداخله بتاعة اخوكى جايب واحد صاحبو يتعشا معانا باينا اوى انها داخل وفى ايدو عريس
ام فارس: قول بقى هيجى يقرا الفتحه امتى ؟
فارس : لا مش هيجى
ام فارس: يا مصبتى ليه ؟
نجوى: ايه يا مصبتى دى وهو انا كنت مستنيا جنابو ولا ايه احسن
فارس : هو موافق عليها وعجبتو جدا بالذات لسنها الطويل
بس مشكلتو انها رفيعه ومعصعصه
هيثم : هى اللى رفيعه دا هو اللى كومبو
دى نجوى مودل رمز للبنوته الرشيقه
فارس : شششششششش ششششششش
ام فارس: شفتى يا نجوى اخرتها ايه يا نجوى اقولك خودى كلى تقولى شبعت يا ماما المكرونه بتخان يا ماما اهو قال عليكى معصعصه مش كفايا مطلاقه وكمان مخلفتيش
خليكى فى اربيزى بقى محدش راضى بيكى
نجوى : ( سابتها وقامت قفلت عليها الباب )
هدى : ليه كدا يا ماما زعلتيها
ام فارس: اسكتى دانا محسوره والله هاين عليا اصوت بس خايفه من الفضايح
فارس : لا يا ماما بجد زعلتيها
ام فارس: انته عجبك قعدتها كدا الناس تتكلم عليها
فارس : مابقاش حد دلوقتى بيتكلم على حد
انا عندى مستشفى الصبح قومو نامو بقى
ام هدى : اه وانا كمان عندى تمرين تصبحو على خير
( ام فارس داخلت تنام )
ام فارس : بتعملى ايه يا نجوى
نجوى : بكلم حمزه على الفيس
ام فارس : ليه فى حاجه ؟
نجوى : لا عادى
ام فارس : من بكرا هزودلك الاكل شويه عشان تتخنى وتبقى حلوه كدا اسمعى كلامى
نجوى : حاضر يا ماما ان شاء الله هاكل واربرب وابقى بطايه تصبحى على خير بقى
ام فارس : وانتى من اهل الخير
( وتانى يوم الصبح صحيت نجوى الساعه 5 الصبح لبست واخدت شنطة سفارها ومشيت وسابت جواب على الكومدينو )
ام فارس: فارس انته صحيت كويس شوفت اختك واللى عملتو
فارس: عملت ايه على الصبح
ام فارس : قمت من شويه لقتها سيبلى الجواب ده
ماما انا روحت الشغل لو عوزتونى كلمونى موبيلات بقى 5 امووووه
شفت اختك
فارس : التليفون فين
اهو الو ايوه يا نجوى انتى فين ؟
نجوى : صباح اخير الاول انا فى بنها عند سلمى
فارس : طب وهتيجى امتى ؟
نجوى : هبات فى بنها وهجلكم بكرا
فارس: هتباتى فين ؟ عندك ؟
نجوى : فى بيت بابا هبات وارجع وهرجع الخميس بليل عشان فى شويت حاجات عاوزه اعملها
فارس: طب مش المفروض كنتى تقولى ؟
نجوى : لو كنت قولت ماما كانت هتمنعنى وانا مش هفكر فى جواز وهبل واسيب شغلى ومستقبلى قول لماما كدا
فارس : طيب يا نجوى ماشى خلى بالك من نفسك
نجوى : حاضر مع السلامه
فارس : سلام
ام فارس : سلام ايه قولها تيجى
فارس : ماما سبيها تشوف مستقبلها
ام فارس: طبعا مانته مش ناقصك حاجه متجوز ومرتاح لاكن اختك بقى الله اعلم بيها
فارس: مش هزعل منك عشان انتى امى انا داخل الحمام
نجوى : بصى بقى انا مش هقدر اجى كل فتره اخد منك الحاجه
سلمى : طب هتعملى ايه ؟
نجوى : متعرفيش حد عندو عربيه زى بتعتى وعاوز يشتغل ؟
سلمى : لا والله معرفش يا نوجى
نجوى : طب على الاقل سواق نديلو العربيه وهو يروح ويجى بيها يوصل الحاجات لسليمان
سلمى : وسليمان هو اللى هيوزع ؟
نجوى : اه
سلمى : خلاص ندور
ناجى : انا اعرف واحد من اصحابى بيعرف يسوق ومعاه عربيه وكمان معاه رخصه
سلمى : مين يا ناجى ده
ناجى : اسمو عمرو العربيه بتعتو فيها تلاجه
انا ممكن اوديكم عندو
نجوى : طب هو بيشتغل ولا متعرفش
ناجى : بيشتغل بس مش كل يوم
نجوى : خلاص يا سلمى انا هشوف بقى الموضوع ده
سلمى : طب المخزن هتعملى فيه ايه ؟
نجوى : انا فكرت فى الشقه اللى فى بيتنا اللى فى الدور الاول انا هجيب فيها اكتر من ديب فريزر ونخزن فيه الحاجه
سلمى: اه حلوه الفكره دى
نجوى : اوك يلا يا بنت بقى نحمل الحاجات عشان الحق اروح بيها القاهره وتورينى صاحبك ده
ناجى : حاضر يا ابله
( بعد ما حملو البضاعه راحو على القاهره تانى )
سليمان : عاش مين شافك
نجوى : هتشوفنى كتير بعد كدا يلا خود اللى انته عاوزو من البضاعه
سليمان : ماشاء الله ماشى يلا يا ناجى اديك معايا
نجوى : استنى خود دول 10 الف جنيه من الديون اللى عليا كدا يبقى عليا كام ؟
سليمان : 70 الف
نجوى : تمام خود كمان 5 الف ادفعهم قسط العربيه
سليمان : تسلم الايادى
نجوى : هاجى المره اخود منك الشيكات ها
سليمان : حاضر متخفيش
(سليمان اخد الحاجه وحاسب نجوى ونجوى اخدت العربيه وراحت اتفقت مع صاديق ناجى )
ناجى : هو دا صاحبى
نجوى : انته عندك كام سنه يا عمرو
عمرو : 19
نجوى : بتعرف تسوق ؟
عمرو : اه يا ابله
نجوى : ماشى هاشوف خود المفاتيح ويلا على شارع عبد العزيز
ناجى : ليه يا ابله ؟
نجوى : هنشترى الديب فريزر اللى قولتك عليه
ناجى : اه ماشى
( عمرو اخد المفاتيح وراحو على شارع عبد العزيز واشترو 8 ديب فريزر وحملوهم على عربيات وطلعو بيهم على بنها عشان يحطوهم فى الشقه هناك)
لا بجد سوقتك حلوه برافو عليك
تعالو معايا بقى ونزلو الحاجات دى بس اوعو تخبطوها
( نجوى فتحت الشقه وبدئت تركبهم وشويه جاتلها الهام )
الهام : انتى بتعملى ايه ؟
نجوى : الهام كنت هجيلك ازايك ؟
الهام : الحمد لله ايه اللى انتى جايبه ده
نجوى : دا ديب فريزر على شان اخزن فيه الحاجه فى الاوضتين دول
الهام : بس انا كنت عاوزه الشقه دى
نجوى : عاوزها فى ايه ؟
الهام : كنت هدي فيها دروس انا وفكرى
نجوى : "