#قلب_فاضي
الحلقه { 42و 43 }
منير: والله انا نفسى انزل الشارع واقول مين المسئول عن راجل تعبان ورايح يغسل خصوصا انو قاعد فى بيت ابنو البنت ولا الراجل ؟
فارس : والله وطلعلك حس وبتعرف تتكلم صعبانه عليك نجوى وبتدافع عنها مش كفايا روحت اتجوزت عليها وكمان كنت سبب فى نزول الجنين
نجوى : اسكوتو انتو الاتنين بقى انا غلطانه بس عارف ليه على شان اعتمدت على واحد مش عارف حتى يشيل مسئولية ابنو صح اذا كان مش عارف تشيل مسئولية عيل عندو 7 شهور هتشيل مسئولية بابا وكمان ماما
فارس : نجوى متنسيش انى اخوكى الكبير الزمى ادبك
نجوى : حاضر انا ساكته اهو بس متشيلنيش ذنب اللى بابا فيه عشان انا مكنتش اعرف اصلا انو لوحدو والله ما كنت اعرف
ام فارس : خلاص يا نجوى خلاص اللهم لا اعتراض على حكمك و قضائك
منير : ان شاء الله هيبقى كويس ان شاء الله
نجوى : دى تقى بتكلمنى على الواتس
ام فارس : طب قوليلها ان ابوها فى المستشفى تيجى تشوفو
نجوى : لا هتزعل نستنى بس لما يفوق بدل ما تعيط وتزعل وهى حامل غلط عليها انا هقولها انى مشغولها وهكلمها بعدين
حمزه : ايه مالك ؟
تقى : بكلم نجوى راحت قيلالى انها مشغوله وهتكلمنى بعدين انا مش عارفه هى بتعمل كدا ليه
ام حمزه : يمكن تكون بتشتغل او بتعمل شغل البيت
تقى : لا يا ماما دى من يوم الخميس مكلمتنيش هى شكلها زعلانه
حمزه : زعلانه ليه تقصدى متخنقه مع منير ؟
تقى : لا لما عرفت انى حامل بسألها انتى ليه مش حسه انك فرحانه راحت قيلالى اصلى غيرانه منك
ام حمزه : لا يا تقى كان باين اوى انها بتهزر وانا قولتلك كدا لما طلعنا هنا
حمزه : وهى تغير من ايه ما هى كانت حامل وربنا يرزقها ان شاء الله
تقى : يا رب بس لا انا حسه انها فيها حاجه بجد فى حاجه مدايقها بس مش عارفه هى ايه
ام حمزه : طب ما تكلم منير وجرجرو فى الكلام واعرف منو فى ايه ؟
حمزه : انا مش بعرف اعمل كدا وانتى عارفه
ابو حمزه : مش تجرجرو تجرجرو كلمو عادى واسئلو ليه نجوى مش بتيجى وقوله تقى عاوزه تشوفكم
حمزه : طيب ماشى
اهو بيرن
مش بيرد
تقى : لا بجد فى حاجه نجوى فيها حاجه انا حسه
حمزه : طب هكلم فارس اشوفو يمكن يعرف حاجه
الو ازيك يا فارس
فارس : كويس الحمد لله
حمزه : صوتك مالو كده ؟
تقى : مالو ؟
حمزه : استنى بس
فارس : اصل بابا فى المستشفى ادعيلو يا حمزه
حمزه : طب هو فى مستشفى ايه ؟
فارس : اللى هى قريبه منكم بتاعت التامين
حمزه : طب انا هجيلك دلوقتى
فارس : لا متتعبش نفسك منير ونجوى معايا
حمزه : عشان كده تقى بتكلم نجوى وهى مش بترد
فارس : اه متقولش لتقى على حاجه عشان متزعلش
حمزه : طيب ماشى بس انا شويه وهجيلك سلام دلوقتى
تقى : فى ايه ؟
حمزه : مفيش
ام حمزه : ازاى مافيش دانته وشك اتقلب
ابو حمزه : فى ايه يا حمزه ما تتكلم ؟
حمزه : اصل عمى تعبان فى المستشفى
تقى : ايه شفت انا قولتلك فى حاجه انا حسه
اكيد عشان كده نجوى زعلانه انا حسه بيها قوم نروحلهم
حمزه : انتى حامل انا خايف عليكى
تقى : عشان خطرى عاوزه اروح دا بابا ودينى عندو ربنا يخليك
ابو حمزه : انا هقوم البس ونروح كلنا
ام حمزه : انا هقوم البس انا كمان
تقى : حمزه ودينى عشان خطرى
حمزه : طيب يا حبيبتى قومى البسى
( وصلو الاربعه لمستشفى )
نجوى : ايه دا انتو جيتو ليه ؟انتو عرفتو منين اصلا ؟
حمزه : انا كلمت فارس وقالى
تقى : كده برضو تخبى عليا ؟
نجوى : مش عاوزه ازعلك او اخوفك متعيطيش هو ان شاء الله هيبقى كويس
ابو حمزه : هو تعبان من امته ؟
فارس : لسه انهارده
ام حمزه : ايه حصل يا نجوى ؟
نجوى : ( وهى بتبص لفارس ) جه هنا المستشفى الصبح يغسل الكلى لوحدو وهو مروح ووقع على السلم
تقى : يا حبيبى يا بابا
ام حمزه : وانتى كنتى فين يا نجوى مش انتى بتروحى وتيجى معاه
نجوى : انا كنت مسفره وافتكرت ان فارس هو اللى هيروح معاه عشان هما جم قعدو عند فارس فى البيت
فارس : قولتلك انا مختش بالى وانا قولت انك انتى اللى هتيجى تروحى معاه
نجوى : خلاص خلصنا اللى حصل حصل
حمزه : طب كان حد فيكم قالى انا كنت اكون معاه
فارس : "
"
"
ابو حمزه : طب المستشفى هنا كويسه ولا نوديه مكان تانى ؟
نجوى : مش عارفه
فارس : هى اكيد المستشفى مش كويسه بس
ابو حمزه : تعالو ننقلو مستشفى احسن من هنا
فارس : بس يا عمى
ابو حمزه : بس ايه لا هنا مستوى المستشفى مش عاجبنى وبعدين احنا اهل متشغلش بالك
( جابو سيارت اسعاف ونقلو ابو فارس مستشفى خاص )
نجوى : هو اليوم هنا بكام يا فارس ؟
فارس : اليوم ب 2000 جنيه
نجوى : وانته معاك المبلغ ده ؟
فارس : ممكن تنقطينى بسكاتك انا مش طايق نفسى
نجوى : دا اللى بخدو منك
فارس : انتى بتعملى ايه ؟ بتكلمى مين ؟
نجوى : اخرس بقى
فارس : اخرس ؟
نجوى : الو ايوه يا عمى انا نجوى
عربى : اهلا يا نجوى عامله ايه وابوكى عامل ايه ؟
نجوى : بابا فى المستشفى يا عمى وتعبان اوى
عربى : ليه مالو
نجوى : وقع من على السلم وهو فى مستشفى خاص دلوقتى وبصراحه غاليا اوى علينا يا عمى
عربى : طب ماتودوه مستشفى ارخص شويه
نجوى : لا ما دى ارخص حاجه فى الخاص ومستشفيات الحكومه انته طبعا عارف
عربى : اه عارف يا نجوى الداخل مفقود والطالع مولود طب انتو عاوزين فلوس يعنى ؟
نجوى : اه يا عمى
عربى : انتى فى مستشفى ايه وانا هجيلكم ؟
نجوى : هبعتلك العنوان حاضر
فارس : اخبارو ايه يا دكتور ؟
الدكتور : هو لسه فى غيبوبه بس المشكله فى الجرح اللى فى رجلو وهو عندو سكر
فارس : اه طيب مش خير يعنى ؟
الدكتور : للاسف كان المفروض الجرح يتنضف على طول والمستشفى غطة الجرح بالمطهر وراحت مغطيه الجرح فا الجرح التهاب ادعيلو
ام فارس : يا رب كان مستخبيلنا كل ده فين
حمزه : تقى انتى هتفضلى واقفه كده ؟
منير : اجبلها كرسى
حمزه : ياريت يا منير
تقى : انا خايفه على بابا اوى
ام حمزه : لا متعيطيش انتى حامل بلاش تزعلى
ام فارس : ان شاء الله ربنا معاه ان شاء الله
منير : انتى كنتى فين ؟
نجوى: تعالى على جنب بس
منير: ماشى فى ايه كنتى فين ؟
نجوى : كلمت عمى وزمانو جاى وكمان سليمان زمانو جاى انا هنزل اقبلو تحت خليك انته معاهم
منير : وسليمان ليه دلوقتى ؟
نجوى : قولتو يجى ياخد الحاجه اللى معايا ويجبلى فلوس اليوم هنا ب 2000 جنيه دا طبعا غير الادويه والداكتره هنجيب منين كل دا
منير : واخوكى بسلمتو مش عارف كده ؟ ليه هو ميتصرفش ؟
نجوى : اصبر بس والله لهووريه بس اطمن على بابا
منير: خلاص متعيطيش بقى
نجوى : بابا كان لما بيغسل بيبقى دايخ ومش قادر يقف كنت انا بسندو انا حسه انى شيفاه وهو نازل السلم ودايخ والله حسه انى شايفه وهو بيقع
منير : نجوى هو قدرو كده متزعليش اجمدى
نجوى : اجمد لحد امته هفضل جامده مين بيتصل بيك ؟
منير: دى صابرين
نجوى : طب رد عليها انا هروح اشوف تقى ( وسابتو وراحت لتقى )
منير: ايوه يا صابرين ؟
صابرين : هو فى ايه انته ونجوى فين ؟
منير: ابوها بيموت فى غيبوبه وعندو ارتجاج دا غير عندو جرح ملوث
صابرين : لا حول ولا قوة الا بالله لا سلمتو طب مش عاوزين حاجه اجلكم ؟
منير: لا هتجلنا فين
صابرين : طب محتاجين فلوس ؟
منير: هو من ناحيت محتاجين فاحنا محتاجين بس نجوى اهو بتتصرف
صابرين : انته مش قولتيلى ان ليها اخ هو فين ؟
منير: زى قلتو مش بناخد منو غير زعيق عامل زى شريف اخوكى
صابرين : انا مش عارفه الاخوات جرالهم ايه رجاله على الفاضى طب والله انا ساعات بحس انى ارجل منو
منير : انتى هتقوليلى انا عارف انك راجل
صابرين : تقصد ايه يا منير ؟
منير : لا اقصد انك ما شاء الله يعتمد عليكى زى نجوى كده انا متجوز اتنين رجاله وده ليه ؟
صابرين : ليه ؟
منير: من دعاء امى عليا
صابرين : هههه لا واضح انها بتدعيلك المهم لو احتاجتو فلوس قولى
صابرين : ماشى ياصابرين هقولك
تقى : انا خايفه اوى على بابا انا عاوزه اشوفو
نجوى : انا كمان عاوزه اشوفو
فارس عاوزين نشوف بابا
فارس : مينفعش دلوقتى
نجوى : انا هروح اشوف حد يداخلنا خليك
ام حمزه : مينفعش يا نجوى
ام فارس : نشوفو حتى بس من بعيد كده نطمن عليه
ابو حمزه : العنايه محدش بيدخلها
نجوى : بس انا هدخل استنو هى الممرضه فين
( نجوى فضلت تدور على الممرضه لحد ما لقتها وادتها 200 جنيه والممرضه قالتلهم ماشى هدخلكم بس تدخلو اتنين اتنين عشان الزحمه )
ام حمزه : ها اطمنتو ؟
ام فارس : دا لا حاسس بحاجه اكلمو مش بيرد
نجوى : ان شاء الله هيقوم
فارس : انتى ازاى الممرضه داخلتكم ؟
نجوى : ادتها رشوه ارتحت
حمزه : تقى ارجوكى كفايا عياط
نجوى : حمزه خود تقى وامشو وابقو تعالو الصبح الساعه 1 كده غلط عليها
تقى : لا مش هسيب بابا
نجوى : ( تليفون نجوى رن ) طب ثوانى ارد
منير: مين ؟
نجوى : زى ما قولتلك
منير: ( فهم انو سليمان ) طب خليكى انتى هاتى المفتاح وانا هتصرف
نجوى : خود لو جاب حاجه شفهم فاهمنى ؟
منير : اه
فارس : هو فى ايه ؟
نجوى : مفيش قومى يا تقى انا خايفه عليكى
تقى : مش هسيبك لوحدك
منير: اهلا يا سليمان
سليمان : انا جبتلها 10 الف جنيه يكفو دول
منير : اهو يسدو
خود المفتاح اهو خود الحاجه انقلها البيت عندك ورجع العربيه تانى
سليمان : لا ما نا مش بعرف اسوق
منير: خلاص امرى لله هاجى معاك ( ركب منير مع سليمان ووصلو لحد العماره وبدؤ ينزل فى الحاجه وشويه وتليفون منير رن )
منير : ايوه يا حمزه ؟
حمزه : البقاء لله
منير: انته بتقول ايه ما كان كويس
حمزه : الضغط على معرفوش يسيطرو عليه نجوى منهاره تعالى انا مش عارف اعمل ايه لوحدى
منير : طيب جاى حلا سلام انته
سليمان : فى ايه ؟
منير : ابو نجوى مات
سليمان : يا الله
طب اجى معاك ؟
منير : لا خليك انته انا هروح خود ده كشف بعدد الحاجه اتصرف بقى انته
سليمان : ماشى حاضر ان لله وان اليه راجعون
( تقى ونجوى حضنين بعض والاتنين بيعيطو وحمزه واقف جنبهم ومش عارف يسكت مين فيهم )
ابو حمزه : خلاص بقى يا نجوى انا بقول عليكى جمده
نجوى : انا كنت بحب بابا اوى انا السبب يا رتنى كنت جيت وديتو انا
ام حمزه : يا حببتى دا قدرو ونصيبو
ام فارس : يا رتنا ما كنا جينا مصر كنا فى بتنا ومرتاحين
تقى : انته السبب يا فارس منك لله
فارس : ( وقف وساكت ومش عارف يرد )
حمزه : خلاص بقى انتى كمان
منير: انا جيت انا كلمتهم فى البلد وابويا ومحمود زمانهم جايين وهيجيبو الهام كمان
ابو حمزه : طب هتدفنوه فين ؟
فارس : مش عارف انا عمرى ما فكرت فى كده
نجوى : يا رتنى انا اللى مت يا رب خودنى انا ورجع بابا يا رب
حمزه : حرام عليكى اسكتى بقى
منير: فارس خليهم يدوهم حقن مهدئه
فارس : ( سابهم ومشى ونزل تحت ) الو هدى
هدى : طمنى يا فارس عمى عامل ايه ؟
فارس : مات يا هدى خلاص
هدى : ايه طب انته هتعمل ايه دلوقتى ؟
فارس : انا مش عارف اعمل حاجه انا حاسس انى مشلول ومش عارف انا المفروض الصبح اروح ادفنو بس مش عارف فين
هدى : فى البلد عندك طبعا
فارس : انهى بلد بنها انا ماعرفش
هدى : طب عند عمك
فارس : عمى عربى ؟
هدى : ايوه انته مش قولتى انو بقى كويس معاكم يبقى هناك فى البلد
فارس : فكره هتقدرى تيجى ؟
هدى : انته فين وانا هجيلك دلوقتى
( وبعد كام ساعه الصبح طلع وبدئو فى تجهيز الورق وهما قاعدين مستنين الورق جه عربى وسراج )
نجوى : عمى شفت اللى حصل
عربى : قدر ومكتوب يا بنتى متعيطيش ربنا بيحبو مطولش عليه دا فى ناس بتقعد فى الغيبوبه دى شهور وسنين
سراج : البقاء لله يا جماعه
( كلهم ) ونعم بالله
عربى : فكرتو هتدفنوه فين ؟
ام فارس : لا مش عارفين
عربى : خلاص يبقى عندنا فى البلد جنب ابويا وجدى ،سراج كلم ربيع وقولو يجهز كل حاجه
سراج : حاضر
نجوى : طنط خودو تقى هى مش حمل تسافر الطريق طويل
ام حمزه : وهى هترضى
نجوى : لازم ترضى احنا كتير اهو بس هى حامل العربيه والطريق غلط عليها كفايا اللى جرالى انا
ام حمزه : ربنا يستر
نجوى : تقى حببتى يلا روحى رواحى انتى
تقى : هاجى معاكم مش هسيب بابا لوحدو
نجوى : لا انتى حامل حفظى على مصطفى الصغير اللى فى بطنك يلا قومى روحى انا موجوده اهو وكلنا والهام مش هنسيبو وبعدين احنا دورنا خلاص مهما عيطنا او صوتنا خلاص بابا راح
تقى : بس
نجوى : انتى طول عمرك تسمعى كلامى قومى مع طنط وحمزه يلا
تقى : طيب حاضر
( روحت تقى مع حمزه وام حمزه وابو حمزه سافر معاهم البلد كلهم حتى الهام وابو منير واخوه محمود راحو معاهم وفى العزاء بليل البلد كلها كانت فى العزاء ناس 2 كيلو بشر من اول البلد لحد العزاء )
فارس : عمى هى الناس دى كلها تعرف ابويا ؟
عربى : لا يعرفو نجوى
ابوك بقاله 20 سنه ماجاش البلد واخر مره جه كان زى الضيف
ابو حمزه : منير هو فى ايه ايه الناس دى بتسلم عليك بحراره كده ليه ؟
منير: عشان نجوى
ابو حمزه : مالها نجوى ؟
منير : عاوزنها تبقى نايبه فى المجلس
ابو حمزه : مش فاهم ؟
منير: وحيات ربنا انا كمان ما فاهم
ام فارس : ايه الستات دى كلها مين دول
الهام : مش عارفه يا ماما وكلهم داخلين على نجوى واحنا محدش معبرنا هو فى ايه ؟
ام فارس : تلاقى عشان الانتخابات ؟
الهام : ايه يعنى ايه ؟
ام فارس : اصل اهل البلد عاوزين اختك تترشح
الهام : نجوى ازاى دى متعرفش الفرق بين الظابط وامين الشرطه ؟
ام فارس : عمك بقى هنعمل ايه
اسكتى بقى الستات عماله تبص علينا
( وبعد ما العزاء خلص وكل واحد راح لحالو )
فارس : صحيح دا مش وقتوو بس انتخابات ايه اللى هتترشحله ؟
نجوى : فارس انا مش نايمه وتعبانه وصورة بابا قدامى اسكت ارجوك
عربى : اهل الدايره عاوزنها تترشح وتبقى نائبه عن البلد هنا
ابو حمزه : بس نجوى متنفعش
عربى : ليه ناقصها ايد ولا رجل ما هى كامله اها
ابو حمزه : لا مش اقصد بس هى لسه 22 سنه ولازم اقل سن للترشح 25 سنه
عربى : ايه بجد ؟
ربيع : اه صح يابا ازاى نسينا
عربى : بسيطه نروح نعمل شهادة ميلاد تقول انها 25 ونغير البطاقه ونقول السن الجديد كتير بيعملو كدا
منير : دا مش وقت الكلام دا بعدين نبقى نتكلم
عربى : اللى تشوفوه
( وشويه وسافر ابو منير ومحمود واخدو الهام معاهم عشان الولاد وكمان مشى ابو حمزه )
( وبعد كام يوم رجع فارس ومنير و نجوى وام فارس للقاهره )
( نجوى راحت شقتها عند صابرين وفضلت تعيط ومكتأبه ورفضه تروح او تيجى او تعمل اى حاجه اكتر من 15 يوم صابرين لما عرفت من منير حالتها نزلت لها تتكلم معاها )
صابرين : وحدى الله بقى وبطلى عياط
نجوى : خلاص يا صابرين اللى كنت بتعب عشانو خلاص انا كنت بشتغل وبروح واجى عشان بابا دلوقتى اتعب ليه واشتغل ليه خلاص
صابرين : عشان نجوى عشان الستات اللى بتريى ايتام اللى بيشتغلو معاكى ، على شان الناس اللى انتى بتجبلهم اكل نضيف مفهوش هرمونات تجبلهم امراض
نجوى : بس انا موجوعه اوى يا صابرين
صابرين : الوجع بيروح بس المهم تقوى وتقفى على رجليكى وتشوفى اللى وراكى الشغل هو اللى هينسيكى الحزن اللى انتى فيه ده
نجوى : انتى هتعملى زى عمى عاوزنى اترشح وفى الاخر طلع بلح انا لسه صغيره
صابرين : انتى بتحبى البلد دى يا نجوى ؟
نجوى : بلد انهى بلد ؟
صابرين : مصر او على الاقل بلدكم
نجوى: اكيد بحبها
صابرين : لو فعلا بتحبيها حولى تغيرى فيها للاحسن مش لازم تبقى فى المجلس عشان تخدمى او تقفى جنب الناس
انتى هدفك انك تشغلى الناس صح ؟
نجوى : صح
صابرين : خلاص قومى وشغاليهم وبدل ما تكونى مجرد عضو فى مجلس
لا تبقى عضو مهم فى البلد سيدت اعمال بجد مش مجرد لقب
نجوى : ههههه ضحكتينى وانا بعيط
ضرتى بتحاول تشجعنى انى اشتغل وانجح عاجبتو لك يا زمن
صابرين : اعتبرينى اختك الكبيره بلاش ضرتك دى
نجوى : حاضر هقوم وهشتغل بس يومين كده
صابرين : يومين ايه حرام عليكى الناس اللى بتشتغل وانتى راكنهم كدا
يلا قومى ادخلى استحمى رحتك تقرف وشعرك شكلو عامل زى الزعافه بتاعت السقف
نجوى : ملكيش داعوه بشعرى
صابرين : هههههههه طب قومى وانتى شبه شيتا كدا
انا هروح احضر الغدا منير زمانوجاى ونتغدى سوى
نجوى : انتى جايه بدرى ليه من الشغل
صابرين : انا ماروحتش انهارده قولت اخلى بالى منك واخرجك من اللى انتى فيه
تقى : حمزه انته جيت ؟
حمزه : اه يا حببتى جيت محتاجه حاجه
تقى : لا انا كنت نايمه نجوى وحشتنى اوى
حمزه : انا كلمت منير انهاردا وهو قالى هيجى هو وهى بس يرجع من الشغل
تقى : انا عاوزه اطلب منك طلب ممكن ؟
حمزه : اطلبى عيونى
تقى : "
#قلب_فاضي
الحلقه { 43 }
تقى : حمزه انته جيت ؟
حمزه : اه يا حبيبتى جيت محتاجه حاجه
تقى : لا انا كنت نايمه نجوى وحشتنى اوى
حمزه : انا كلمت منير انهاردا وهو قالى هيجى هو وهى بس يرجع من الشغل
تقى : انا عاوزه اطلب منك طلب ممكن ؟
حمزه : اطلبى عيونى
تقى : عاوزه اروح ازور بابا فى البلد
حمزه : مينفعش الطريق طويل اوى اخاف عليكى لما تولدى ان شاء الله
تقى : طب انا عاوزه اروح اعمل عمره واعمل عمره لبابا
حمزه : يعنى انا خايف عليكى اوديكى نجع حمادى هخليكى تروحى مكه والمدينه تعملى عمره بعد ما تولدى ان شاء الله اوعدك
تقى : طب عاوزه اروح اشوف ماما قولى دى كمان لا
حمزه : خليها هى تجيلك مش هى عند فارس خليها تجيلك ان شالله كل يوم
تقى : اه عشان وهى جايه تروح خبطها عربيه ولا تقع على السلم زى بابا وتموت هى كمان
حمزه : بعد الشر عليها طب اقولك انا كل يوم هروح اجبهالك لحد هنا كل يوم ولو عاوزه تبات كمان تبات
تقى : طب وهيثم
حمزه : مايجى هيثم انا قولت حاجه
تقى : مامتك هتدايق
حمزه : لا ملكيش داعوه بماما هى بتحب الاطفال وكمان ماما بتحب مامتك هيتسلو سوى
تقى : طب ممكن اخر طلب بقى
حمزه : هتروحى فين تانى ما انهاردا كل طلباتك خارجيه
تقى : والله ظالمنى
خود المقص ده ودى صورة بابا ظبطها عشان احطها فى السلسله دى
حمزه : جبتى منين السلسله دى ؟
تقى : من مامتك لما حملت هى ادتهانى هدية الحمل انا مش قادره اقص صورة بابا عملت بتاعت ماما بابا بجد مش قادره
حمزه : ماشى هاتى اعملها مع ان المفروض صورتى انا اللى تكون فى السلسله على فكره بس ماشى هعديهالك
تقى : كل صورك اللى فى البيت دى مش مكفياك وكمان عاوز احط صورتك فى السلسله انته طماع اوى
حمزه : اه طبعا انا المفروض اكون كل حياتك
والسلسله دى يكون فى صورتى انا وابنى ان شاء الله مش مامتك وباباكى
تقى : دى مامتك ادتهانى وانا اختارت احط فيها ماما وبابا لو عاوزنى اعلق صورتك خلاص هتلى انته سلسله
حمزه : بس كدا ماشى اجبلك
تقى : خلص هتلى
حمزه : ماشى حاضر مش هتقومى نتغدا
تقى : لا مامتك اكلتنى من ساعه هى قالتلى لازم اكل بمعاد عشان البابى ينمو نمو منتظم
حمزه : ازاى ؟
تقى : مش عارفه هى قالتلى كده وبعد الاكل قالتلى طبق الفكها ده اخلصو من 3 لحد 9 افضل اكل فيه
حمزه : بالهنا والشفا طب على الاقل تعالى اقعدى معايا على السفره
تقى : ماشى شيل الطبق ده وتعالى ورايا
صابرين : خلاص مش مستحملين مش صابرين كام يوم
ريهام : لا طبعا ولو احنا صبرنا اقساط البنك اللى علينا مش هتصبر بصى بقى الشقه فى حد جاى يشتريها وكمان بالعفش كل واحد ياخد نصيبو ونخلص بقى
صابرين : هيهون عليكى عفش بابا وماما حد تانى ياخدو
طب انا هروح فين
شريف : تروحى شقتك اللى تحت
صابرين : ونجوى انتو عاوزنى اقعد معاها فى شقه واحده ؟
ريهام : المفروض منير هو اللى يجيب شقه ليكى وليها مش انتى اللى تجبيلو شقه لمراتو ؟
صابرين : هنتكلم فى كده تانى
شريف : بصى الراجل جاى يشترى وفلوسو جهزه ربنا يهديكى نبيع بقى ونخلص
صابرين : ماشى يا شريف انا هبيع واخلص بس بما ان كل واحد عاوز حقو محدش بعد كده يجى يطلب منى حاجه
شريف : ماشى انا مش هطلب منك حاجه تانى بس بيعى الشقه وخلصينا
صابرين : والفلوس اللى انا ادتهالك انته عليك حوالى 15 الف هتدهملى ؟
شريف : نبيع بس وبعد كده نتحاسب
صابرين : لما اشوف
( جه المشترى وشاف الشقه وعجبتو ووافق انو يشتريها وادهم فرصه يومين عشان يشيلو الحاجات الخاصه بتاعت صابرين )
ريهام : الحمد لله اخيرا الشقه هتتباع
صابرين : كلو بيفكر فى نفسو محدش بيفكر فيا
ريهام : بصى بقى منير لازم يجيب شقه لمراتو دى هو يتصرف
صابرين : اخاف اقولو كدا هيزعل وكمان ممكن يجيب شقه وياخد نجوى وفين وفين لما يجيلى
ريهام : اصلك لو ناصحه كنتى عرفتى تخلصى من نجوى دى
صابرين : اخلص منها اعمل ايه يعنى اقتلها ؟
شريف : تقتلى ايه انتى تفكيرك قديم اوى
طفشيها
صابرين : اطفشها ازاى بقولكم لو هى مشيت منير كمان هيبعد عنى
شريف : متعرفي توقعى بين نجوى ومنير وتخلى منير يطلقها
صابرين : انتو عاوزنى اخرب بيتها حرام دى برضو ست زيى
شريف : خلاص عيشى بقى ومتتكلميش هى مش الشقه تحت 3 اوض انتى اوضه وهى اوضه وكمان اوضه زياده لابنك اللى جاى وخلص عيشو سوى واللى مش عجبو يمشى
صابرين : والله مانتو فهمين حاجه
ريهام : انا هقولك تعملى ايه مع نجوى المهم دلوقتى يلا قومى ولمى الحاجه عشان تنزليها تحت
صابرين : طيب لما تمشو هبقى اقوم المهم
ريهام : الله اشمعنى ؟
صابرين : عشان هتفضلو تقولولى انتى عاوزه دى يا صابرين ، الله يا صابرين دى حلوه اوى ، دى عجبانى يا صابرين ، وفى الاخر هطلع من الشقه بالشنطه فضيه
شريف : طب بصى بقى وركزى عشان تطفشى نجوى وانتى باره الليله خالص
( وتانى يوم )
: وهما بيفطرو :
منير: نجوى حصل حاجه كدا وعاوز اقولك عليها
نجوى : ايه ؟
منير : صابرين هتبيع الشقه فوق وهتنزل تقعد معانا
نجوى : انته دورت طيب لينا على شقه ؟
منير : لا مانا قولت لصابرين هجيب شقه بس هى قالت بلاش ملهاش لزمه
هى رأيها ان احنا نعيش سوى وبعدين انا لقيت كلمها صح هجيب شقه تانيه ليه انتى كده كده هتنزلى الشغل وهتيجى على النوم والفتره اللى جايه تقى هتبقى محتاجالك هتروحلها كتير
وان طول النهار فى الشغل وبرجع بخرج معاكى او بنام فا مش محتاجينها
نجوى : انته عاوزنى اقعد انا وهى فى شقه واحده ؟
منير: وايه يعنى صابرين كويسه مش هتدايقك وانتى الفتره الاخير شايفكم اخدتو على بعض فا نعيش سوى
نجوى : اممم ( باصتلو بغيظ )
منير: ايه فى ايه ؟
نجوى : مفيش نجرب مش هخصر حاجه بس خلى بالك
تدخل تنام عندها لا طول مانا معاكم متقربش منها كلامك معاها بحدود بدل وكتاب الله يا منير اولع فيك وفيها واقول ماس كهربائى
منير: اهون عليكى ؟
نجوى : مانا باهون عليك عادى انا فطرت هقوم اشوف حالى
اه لو افتكرتنى ابقى كلمنى
اه
لو جيت لقيتك قاعد جنبها او بتعملو كدا او كدا متنساش تشترى كفنك انته وهى سلام ( ورازعة الباب ومشيت )
منير: كفنى اللى بياخد الارواح ربنا
البت دى مش حنينه مش بتفتكر اللى انا بعملو معاها
نجوى : صباح الخير يا طنط
ام حمزه : صباح النور اخيرا جيتى
نجوى : معلش كانت حالتى مش حلوه
تقى فين نايمه ؟
ام حمزه : لا دى مامتك هنا هى وهيثم ادخولى ليهم وانا هجيب الشاى وجايه
نجوى : ايه ده بجد جات امتى
( وداخلو قعدو معاهم )
انتى هنا يا ماما
ام فارس : اه حمزه جالى الصبح 8 واخدنى وجبنى هنا
نجوى : ماشى اى خدمه يا تقى
تقى : دماغك دى ميه ميه ههههه
ام فارس : ليه هى نجوى قالتلك ايه ؟
تقى : لا ولا حاجه المهم هتعملى ايه فى الشغل
نجوى : هكلم سلمى وشوقيه واشوف كده وكمان انا ليه حساب مع سليمان
ام حمزه : الشاى والله انتو منورين
نجوى : خايفين نكون بنزعجك
ام حمزه : لا متقوليش كدا يا نجوى انا بحب اللمه وبعدين دى ام فارس اختى ربنا عالم
نجوى : انتى اللى سكره والله
هى بوسى فين ؟
ام فارس : اسكوتى طالعه رحله مع جروب سياحى للواحت الفرفره والداخله والخارجه هتلف الواحات اللى فى مصر
نجوى : والله دى رايقه
ام حمزه : اصلها مش وراها حاجه هتفضل قاعده فى البيت اهو تتفسح
ام فارس : بس يعنى الفسح والحاجات دى يعنى مش لسنها المفروض تعقل شويه حرام الفلوس اللى بتبعزقها دى
ام حمزه : هى بوسى كدا طول عمرها مش بيهمها الفلوس طول ما هى معاها فلوس تفضل تلف و لما ميكونش معاها فلوس تروح النادى هههههه
نجوى : حلوه اوى السلسله دى يا تقى حمزه هو اللى جبهالك ؟
تقى : لا دى ماما هدية الحمل
نجوى : حلوه اوى زوقك حلو اوى يا طنط
ام فارس : تعيشى وتجبلها
ام حمزه : السلسله دى بتعتى ابو حمزه جبهالى لما حملت فى حمزه
نجوى : اه دى بقى اكيد غاليه عندك اوى
ام حمزه : ما الغالى ميروحش غير للغالى
نجوى : انا كده اطمنت عليكم انا هقوم اشوف حالى بقى هجلكم بليل
ام فارس : بليل امتى ؟
نجوى : اول ما اخلص هاجلكم عشان كمان عاوزه اروح اكلم فارس فى كام حاجه كدا
ام حمزه : اى وقت يا نجوى تعالى
نجوى : ماشى سلام بقى باى
ام حمزه : صحيح يا نجوى ممكن تبقى تجبلنا لبن معاكى
نجوى : لبن ايه ؟
تقى : لبن اللى بتبعيه
نجوى : هو مش معايا بس هكلم سلمى واجبلك حاضر
ام حمزه : ماشى يا حبيبتى
سليمان : حمدالله على السلامه فينك
نجوى : موجوده فى الدنيا اخبارك ايه ؟
سليمان : ليكى وحشه
معاكى بضاعه ؟
نجوى : لا انا جايه اشوف الحساب واللى ليه واللى عليا
سليمان : طول عمرك متسربعه ماشى تعالى نتحاسب
نجوى : انته اديت ل منير 10000 صح
سليمان : ايوه صح
نجوى : وانا كنت مدياك بضاعه الاولى كان فاضل 4000 واللى اخدتها منى يوم السبت بليل ب 5 صح
صح يبقى انتى عاوز منى 1000صح
سليمان : لا مش صح انا عاوز 2800 جنيه
نجوى : ليه بقى
سليمان : 5000 + 4000 = 9000 صح ؟
نجوى : ايوه صح
سليمان : وانا ليا 20% من الفلوس دى عمولتى ؟
نجوى : عمولتك يا راجل يا مفترى عاوز منى عموله وانا فى الظروف دى
سليمان : ومال الظروف وبعدين انا قولتلك انا عاوزها دلوقتى وقت ما ربنا يكرم هاتيها
نجوى: ماشى يا مستغل حاضر 2800 حاضر
انته عاوز 2800 دا غير فلوس سلمى 1800 جنيه
لا كده بقى لازم نتحاسب
سليمان : الله مانا قولتلك وقت ما يبقى معاكى هاتى انا كلمتك يا نجوى برحتك
نجوى: مش باقول عليك يا سليمان انا بتكلم على واحد تانى عامل ودن من طين وودن من عجين ومش بيسئل على حاجه
قولى هى الساعه كام دلوقتى ؟
سليمان : 2
نجوى : قشطه عليك انا ماشيه
وهجبلك بضاعه قريب
اه صح حاول تلاقى محل قريب نبيع فيه احنا الحاجات
سليمان : ما بلاش هتفتحى علينا بقى الضرايب والصحه والحكومه خلينا كدا مداريين احنا بنقول يا حيطه دارينا
نجوى : والله انته برنس قشطه عليك
( قامت نجوى وراحت كبرى قصر النيل وفضلت تدور على ناجى )
نجوى : كده برضو ساعه بدور عليك
ناجى : معلش يا ابله كنت باجيب حاجات للناصبه
نجوى : ناصبه انته بتنصب ولا ايه يا ناجى ؟
ناجى : لا والله يا ابله انتى مش قولتيلى خود الفلوس دى واشتغل انا بقى روحت عند بيت ستى كانت عندها باجور وانبوبه اختهم واشتاريت شاى وسكر وقهوه وبابيع للناس شاى فى الاشاراة والصبح بساعد البوابين اجيب طلبات السكان وبطلع بحسنه
نجوى : جدع يا ناجى بس انا كنت عوزاك تشتغل معايا
ناجى : امرك يا ابله هشتغل ايه ؟
نجوى : بص
ناجى : طب اقعدى الاول يا ابله انا جبتلك كرسى اهو اتفضلى
نجوى : شكرا المهم انا باسافر كتير كنت عوزاك تيجى وتروح معايا وكمان انا بحمل بضاعه فى العربيه بتعتى دى فا كنت عوزاك تيجى تشيل وتحط وانا معاك والله مش هتعمل لوحدك
ناجى : ماشى بس عوزانى كل يوم ؟
نجوى : بس هو مش كل يوم بس قول 3 او اربع مرات فى الاسبوع
ناجى : خلاص تحت امرك يا ابله بس هتدينى كام ؟
نجوى : هديك فى اليوم 100 جنيه قولت ايه
ناجى : ماشى يا ابله انا تحت امرك
نجوى : وكمان عوزاك تشوفلى كام واحد صاحبك كدا عشان جايبلهم شغل فى الصعيد هيزرعو وكدا هيشتغلو فى ارض زراعيه يعنى
ناجى : عاوزه كام واحد وولاد ولا بنات
نجوى : لا ولاد بنات ايه
ناجى : طب استنينى يا ابله هروح اجبهملك
( فضلت نص ساعه وشويه رجع ناجى ومعاه بتاع 30 واحد )
ناجى : يكفو دول يا ابله ولا اجبلك تانى
نجوى : لا دول كتير اوى انا عاوزه 15 او 20 بس
( كل العيال فضلو يتحيلو عليها )
؟1 : ونبى يا ابله خودينى اشتغل اى حاجه ونبى يا ابله
نجوى: ماشى بس
؟2 : وانا كمان والله مش عاوز فلوس بس خودينى اشتغل اكلينا ونيمينا بس يا ابله وهنشتغل اللى انتى عوزاه
نجوى : انتو هتشتغلو تزرعو ارض
؟3 : الله بجد طب انا خودينى انا كمان يا ابله يا رب ابوكى يروح يحج
نجوى : ابويا الله يرحمو
؟3 : خلاص امك تروح تحج
نجوى : ماشى خلاص هاخودكم كلكم بس الولاد بس البنات لا
( واحده من البنات ) ليه يا ابله احنا نقدر نشتغل احسن من الرجاله
نجوى : انتى كام سنه يا حلوه ؟
البنات : 9 سنين
نجوى : واسمك ايه ؟
البنت : سحر
نجوى : وانتى ليه فى الشارع ابوكى فين وامك فين ؟
سحر : انا ابويا مات كان بيشتغل نجار مسلح وهو بيشتغل وقع من السقاله ومات امى اتجوت بعديه وجوز امى طردنى انا واختى دى عزه دى
نجوى : وامك عملت ايه ؟
سحر : هتعمل ايه ولا حاجه كل فتره بنروحلها نقعد معاها شويه ونمشى قبل ما جوزها يجى
نجوى : طب روحى لستك او لحد عمك خالك خالتك عمتك
عزه : اذا كان امنا رامتنا فى الشارع خالنا او خالتنا هيخالونا عندهم
نجوى: طب وانتى فى الشارع ليه ؟
؟5: انا ابويا وامى مخلفين 8 ومش عارفين يصرفو علينا فا طول النهار فى الشارع وبنروح بليل
نجوى : طب مانتو لو جيتو معايا مش هتروحو انتو هتباتو هناك
؟6: مش مهم يا ابله محدش هيفتكرنا اصلا
نجوى : طب بص انا هجرب بس لو حصل مشاكل واهلكو بلغو البوليس
ناجى : بوليس مين يا ابله معظمنا اهلنا مسجلين خطر
نجوى : ايه لا انتو هتخلونى اخاف منكم ليه ؟
؟12 : لا يا ابله متخفيش والله احنا كويسين بس مش عارفين نعمل ايه
نجوى : ماشى بصو مين معاه موبيل
ناجى : انا يا ابله
؟24: وانا يا ابله اسمى زكى
نجوى : طب خودو ده رقم تليفونى رنو عليا
وانا وانا مسفره هتصل بيك تلمهم واجى اخودكم اتفقنا
؟25 : بس يا ابله الشغل ده يعنى هنزرع ايه مخدرات ؟
نجوى : لا طبعا دا زرع عادى برسيم بطاطا طماطم
ناجى : ماشى يا ابله تحت امرك
نجوى : انتو كام بنت ؟
؟16 : احنا 4
نجوى : قشطه عليكم الاربع بنات هتبقو معايا بتعرفو تربو طيور فراخ واحاجات كده
سحر : علمينا يا ابله واحنا نعمل
نجوى : ماشى اول ماجى اسافر هقولكم بس انا هاخد البنات بكرا معايا وانته كمان يا ناجى
وانا مسفره بقى الصعيد هكلم زكى تتلمو واجى اخودكم برضو اتفقنا ؟
( كل العيال ) اتفقنا
حمزه : ماهر اللى انته بتقول عليه ده هايل بس الدمج بين انوع السياحه مينفعش فى مصر
ماهر : ليه بس فكر كده معايا جميع انواح السياحات فى اماكن قريبه جدا من بعض سياحة شاطئية مع سياحه تايخية مع سياحه ريفيه مع سياحه دينيه
حمزه : ماشى انا فاهم كل ده بس ازاى يعنى مثلا انته عاوز تحط الهرم جنب البحر جنب المساجد التاريخيه جنب الريف ازاى وفين المكان ده اصلا
ماهر : ما دى المشكله انا مش لاقى المكان ومش عارف فين
حمزه : طب اقولك تعالى نعمل حاجه حاجه مثلا قرى سياحيه فى الغردقه و ممكن نعمل شركه سياحه تودى الهرم الاقصر واسوان
ماهر : طب والريف السياحى ؟
حمزه : مفيش فى مصر حاجه كده مين هيدفع فلوس عشان يقع يشوف زرع ؟
ماهر : ما دا التجديد
حمزه : لا مش هينفع مفيش حد هيجيلك اصلا
بقولك ايه الساعه بقة 8 انا ماشى بقى
ماهر : برضو موصلناش لحل بس اوك انا هفضل ورا حلمى
حمزه : برحتك بس انا بنصحك ابقى سلملى على خالتو وجنى
ماهر : ابقى جيب تقى وخالتى وتعالو يوم كدا
حمزه : ان شاء الله
ماهر : ماشى انا هنزل انا كمان بقى الشركه هوت علينا
حمزه : هى ماما فين ؟
ام حمزه : نجوى من شويه جات واخدتهم روحتها
حمزه : دانا جاى بدرى مخصوص عشانها
تقى : جاى 9 بدرى طب ليه جاى على نفسك
حمزه : هههههههه معلش الحياه كفاح
ام حمزه : اعمل حسابك بكرا نروح للدكتور
حمزه : ليه ؟
ام حمزه : هو ايه ليه ما لازم نعمل متابعه عشان نطمن كل شويه
حمزه : ماشى انا معرفش بس لو ده اللى بيحصل اوك
ابو حمزه : مفكرتوش هتسمو البابى ايه ؟
حمزه : لا مفكرتش بس فى اسامى كتير اوى
تقى : لو ينفع ولو تقبلو ممكن نسميه مصطفى
ابو حمزه : انا موافق
ام حمزه : وانا كمان
حمزه : ماشى نسميه مصطفى
تقى : انا قولت انكم هترفضو ليه وفقتو بحماس كده ؟
ام حمزه : اصل انا بابا اسمو مصطفى
ابو حمزه : انا كنت بحب جدك اوى
حمزه : طب ليه مسموتونيش انا مصطفى
ام حمزه : عشان جدك هو اللى سماك حمزه
حمزه : امممممممم عرفت
تقى : مش المفروض ننزل نجيب هدوم وحاجات لبابى ؟
ام حمزه : اه طبعا بس الاول نعرف ولد ولا بنت عشان نشوف نجيب حاجات ولاد ولا بنات
تقى : ماشى
ابو حمزه : ايه انتو نسيتو طب لو بنت هتسموها ايه ؟
ام حمزه : لا بقى دى لو بنت لازم لازم تسموها كنزى
تقى : انا موفقه طبعا
حمزه : كنزى طب وندلعها نقولها ايه ؟
تقى : كنوزه
حمزه : ههههههه زريفه
بصى يا ماما هو حلو بس هسميها كنزى حمزه
ام حمزه : عارف لو مسمتهاش كنزى والله والله ماما هتزعل
تقى : لا وانا مقدرش على زعل ماما ابدا
حمزه كنزى يعنى كنزى
ابو حمزه : يا عينى عليك يا نبيل محدش عاوز يسمى على اسمك
تقى : اوعدك يا عمى تانى بابى هسميه نبيل اوعدك
ابو حمزه : ماشى بس خليكى فكره
ام فارس : الحمد لله اهو فارس جه
فارس : ايه انتو مستنينى ولا ايه ؟
نجوى : اه انا مستنياك
فارس : خير فى ايه ؟
نجوى : بابا الله يرحمو وانته يعنى مقولتش حاجه ولا اتكلمت فى قولت افتحك انا
فارس : فى ايه ؟
نجوى : مصاريف المستشفى بتاعت التأمين وكمان المستشفى الخاصه وكمان العزا فى البلد
فارس : مالهم
نجوى : مالهم مالهمش يا حبيبى بيسلمو عليك
فارس : انتى بتهزرى هو مين دافع اصلا الحساب ؟
ام فارس : وهو انته مدافعتش يا فارس ؟
مش انته اللى حاسبت ؟
فارس : انا كنت فى ايه ولا فى ايه يا ماما انا لقيت منير وحمزه مع بعض قولت خلاص
نجوى : طب افرض كان منير وحمزه هما اللى دافعين منظارنا كان هيبقى ايه قدامهم
فارس : اخلصى يا نجوى انا مفكرتش فى كده انا مش بفكر فى الحاجات دى ؟
نجوى : اومال بتفكر فى ايه انا عاوزه افهم ؟
هدى : فى ايه يا نجوى انتى بقيتى نكديه اوى عاوزه ايه ؟
ام فارس : هو مين دفع يا نجوى ؟
نجوى : أسئلى فارس مين دفع يا فارس ؟
فارس : معرفش قولتك
هدى : فى ايه يا نجوى انتى كل شويه تعملى مشاكل
نجوى : لا يا هدى انا مش بعمل مشاكل بس المفروض اخويا الكبير الراجل هو اللى كان يدفع مصريف المستشفيات وكمان مصاريف العزا
فارس : وانا هجيب منين 7 اللف جنيه مصاريف المستشفيتين ؟
نجوى : قشطه عليك يعنى انته عارف ان فلوس المستشفى التأمين والخاص 7 الف جنيه وقاعد ساكت مسئلتش مين دفع ولاجات منين الفلوس ؟
فارس : هو مين دفع اخلصى
نجوى : انته كمان بتتكلم باستهانا انا مش جايه اخد منك حاجه على فكره بس انا جايه اقولك بلاش تفضل عايش لنفسك وبس
كل تفكيرك فى بيتك فكر فى الناس اللى حوليك شويه
فارس : بت بطلى قلت ادب بدل ما هديكى على وشك هو عشان دفعتى الفلوس خلاص هتقرفينا
نجوى : اقرفك لا يا دكتور مش هقرفك بس كان المفروض حتى تشارك مش كل حاجه عليا
لو انا اتصرفت وجبت فلوس يا ماما دافعت بيها الحساب كان ابو حمزه دفع
شوفى منظارنا ايه بقى قدام ابو وام حمزه لو هما اللى كانو دفعو الحساب
ام فارس : كنا هنبقى عنينا مكسوره قدمهم
هدى : لا عادى احنا اهل عادى
نجوى : لا مش عادى بابا الله يرحمو عمرو ما مد ايدو لحد فا يجى لما يعيا ويموت نخلى حد يدفعلو لا والله دانا اروح اموت احسن
فارس : ماشى مش انتى دافعتى عاوزه ايه ؟
نجوى : انا عليا ديون شارك معايا ادفع حتى النص
فارس : انا مش معايا فلوس
وانتى عارفه ان مرتبى يا دوب على قد البيت وكمان الماجيستير اللى بعملو
نجوى : طب انا عليا 4600 جنيه
ام فارس: لمين ؟
نجوى : 1800 لسلمى و 2800 لسليمان
فارس : انا والله ما معايا
نجوى : طب هات 1800 بس عشان انا مسفره بكرا لسلمى
فارس : اقولها ايه تقولى ايه
( خرج المحفظه من جيبو ) بصى مش معايا غير 150 جنيه هكمل بيهم لاخر الشهر
نجوى : طيب يا فارس ماشى انا هقوم اروح
ام فارس : هتيجى بكرا تودينى لتقى ؟
نجوى : اه بس لو ماجتش استنى حمزه واتصلى بيه قوليلى ماشى
ام فارس : طب الموبيل مفهوش رصيد
نجوى : ( باصت لفارس ) كمان مجبتلهاش رصيد لحد دلوقتى
انا هنزل اشحنلك على الهوا سلام
( وسابتهم ونزلت )
ام هدى : ايه دا نوجى وحشانى ؟
نجوى : ( انا نقصاكى انتى كمان يا ام سحلول انتى ) اهلا يا طنط معلش عشان مستعجله سلام دلوقتى
ام هدى : مالها دى كأيبه زى اخوها الفانبير ( رانت الجرس فتح لها فارس بيحسبها نجوى )
فارس: عاوزه ايه تانى ؟
ايه ده ماما انتى ايه جابك ؟
( واصلت رساله لتقى وتقى بتتفرج على التلفيون مسكت الموبيل شافت الرساله )
حمزه : مين ؟
تقى : دى نوجى
حمزه : بعتالك رساله ليه مش بتكلم واتس وفيس ؟
تقى : لا اصلها شحنتلى الموبيل
حمزه : ليه ؟
تقى : عادى ما هى على طول بتشحنلى الموبيل
حمزه : امممم وانا اقول هو على طول فى رصيد ليه
وبتشحنلك ليه هو انتى طلبتى منى حاجه وانا قولتلك لا ؟
تقى : لا بس دا من زمان هى بتشحنلى عادى
حمزه : قوليلها متعملش كدا تانى انا المفروض اللى اشحنلك ماشى
تقى : حاضر هقولها
حمزه : غمضى عنيكى طيب
تقى : ليه ؟
حمزه : غمضى بس
تقى : ( غمضت عنيها )
حمزه : ( طلع سلسله من العلبه ) فتحى
فتحى
تقى فتحى
يادى النيله نسيت دى مش سمعانى ( مسك اديها ومسكها السلسله )
تقى : ( فتحت عينيها ) هااااااااااا الله دى حلوه اوى
حمزه : دى بقى مطبوع عليها صورتى من ورا واسمى انا وانتى من قدام شوفى
تقى وحمزه
تقى : يا حبيبى يا حمزه اطلب منك امبارح تجبلى انهاردا انا بحبك اوى
حمزه : انتى بس احلمى وانا احقق اللى عاوزاه
السلسله دى بقى متتقلعش ( وقام يلبس هالها )
تقى : ( قامت تشوفها فى المرايا ) الله دى حلوه اوى
حمزه : ( قرب مها حضنها من ضهرها ) نفسى تفضلى فرحانه كدا على طول وانا اكون سبب فرحتك
تقى : ( لفتلو وهى بين اديه وراحت حضناه جامد)
( روحت نجوى بعد ما شحنت لامها ولتقى )
نجوى : ايه دا انتو بتعملو ايه ؟
منير: والله ما بنعمل حاجه دانا بساعد صابرين ان نرص الحاجات فى الاوضه
نجوى : طب قفلين الباب ليه ؟
صابرين : كنت بحط الحاجه ورا الباب فا اتقفل
نجوى : امممم طيب ماشى
عملتى اكل ؟
صابرين : اه عملت
نجوى : طيب انا هدخل اغير عقبال ما تجهزى عشان كان يوم طويل اوى وانا مش قادره اعمل حاجه
صابرين : خلاص ماشى
( داخلت نجوى اوضتها )
صابرين : انته مالك بتخاف منها كدا ليه ؟
منير: انا لاطبعا وهخاف منها ليه ؟
صابرين : حسيت كدا انا هروح اجهز العشا
( داخلت صابرين جاهزت العشا وهما بيتعشو )
صابرين : حلو الاكل
نجوى : اممم تسلم اديكى حلو اوى
صابرين : حلو الاكل يا مونى ؟
منير: ( اتفاجئ انها اول مره تدلعو ) اه حلو
صابرين : خود يا حبيبى انا شاويه الفراخ مخصوص عشانك
منير : انا لما اعوز هاخد ركزى فى الطبق بتاعك
نجوى : ( سرحانه وبتفكر فى اللى حصل طول اليوم )
منير : مالك يا نجوى سرحانه فى ايه ؟
نجوى : فى حاجات كتير اولها قلت الادب
و قلت التعبير
وحب النفس والاهمال
تعرف يا منير انا انهاردا اكتشفت ان فى ناس كتير اوى ربنا ادها نعم كتير وهى متستهلش انا بقى لازم استغل النعم اللى هى رمينها ومش بيستغلوها ولا بيفكرو فيها
منير: مش فاهم ؟
نجوى : زى ما قوتلك الولد اللى اسمو ناجى
منير : اه اللى خطف منك الشنطه ؟
نجوى : ايوه مش هو لوحدو اللى مرمى فى الشارع ولاد كتير اوى ملهمش ذنب ومحدش بيفكر يعمل للولاد دول حاجه
صابرين : وانتى بقى هتعمليلهم ايه ؟
نجوى : انا هاخدهم وهشغلهم عند عمى فى البلد بدل الشارع
صابرين : لا طبعا دى مسئوليه دا ممكن اهالى العيال دى يبلغو عنك انك بتشغلى اطفال فى سن غير قانونى
نجوى : انتى فكره نفسك فى امريكا مين يا صابرين هيبلغ دول لو لقو فرصه يبيعو العيال هيبعوهم
وبعدين انا هوفر لهم اكل وشرب ومكان ينامو فيه
صابرين : بس كده انتى مشيه مش قانونى
نجوى : ركزى فى الطبق طيب
{ واحده موظفه فى الحكومه اكيد تفكرها عقيم زيها كتكم القرف مليتو البلد }
صابرين : انتى بتقولى ايه ؟
نجوى : منير انا اكلت خلص وورايا عشان انا مسفره بكرا لسلمى
منير: ماشى يا نوجى
نجوى : ( سابتهم وداخلت اوضتها )
صابرين : نجوى دى اخرتها سودا ماشيه غلط
منير: ليه بس
صابرين : اولا الحاجات اللى بتجبها وتبعها دى مش قانونيه لو الصحه خدت خبر هتتحبس
ثانيا العيال دول متشردين ممكن يعملو فيها حاجه هما واهلهم
منير : ربنا يستر
صابرين : انا مش عارفه انته ليه سايبها تروح وتيجى كدا سايب لها السايب فى السايب
منير: ركزى فى الطبق انا هقوم
( وتانى يوم الصبح صحيت نجوى وراحت اخدت امها ودتها لتقى وراحت اخدت العيال وراحت لسلمى )
نجوى : بصى بقى يا سلمى احنا هنغير طريقة الشغل شويه
سلمى : ازاى
نجوى : هقولك انا هروح اقعد فى بيت ابويا مش هرجع القاهره غير يوم او يومين فى الاسبوع انتى عارفه ان السطح عندنا كبير انا عوزاكى تشترى الحاجه صاحيه مش مدبوحه واحنا بقى وقت ما نعوز ندبحها برحتنا
سلمى : ماشى اللى تشوفيه بس البنات دول مين ؟
نجوى : دول بقى هيشتغلو معانا ويسعدونا صح يا بنات ؟
( ال4 بنات ) ؟ صح يا ابله
سلمى : ماشى اللى تشوفيه
نجوى : خودى 1800 جنيه نصيبك
سلمى : شكرا يا نجوى لو محتاجاهم خليهم ؟
نجوى : لا الحمد لله مسطوره معاكى بقى بضاعه ؟
سلمى : اه معايا
نجوى : طب يلا يا بنات هنشتغل هنحمل العربيه ونرجع بيها على مصر
سلمى : انتى مش قولتى هتروحى بيت عمى ؟
نجوى : اه بس مش دلوقتى قريب اوى
( نجوى اخدت الحاجه ونزلت بيها على القاهره وودتها لسليمان وراحت موديه البنات تحت الكبرى تانى وادت كل واحده فيهم 50 جنيه وراحت راحه على تقى )
نجوى : اهلا يا عمى ازيك
ابو حمزه : الحمد لله اتفضلى
نجوى : هو مفيش حد هنا ولا ايه انا جبتلكم لبن ؟
ابو حمزه : لا راحو للدكتور حوطى اللبن فى التلاجه
نجوى : حاضر طب همشى بقى وابقى اجلهم وقت تانى
ابو حمزه : لا استنى كنت عاوزك فى شغل
انا عاوز اشركك
نجوى : تشاركتى فى ايه ؟
ابو حمزه : فى مشروع كوكو واوا هههههههه
نجوى : "