#قلب_فاضي
الحلقه { 11 }
( منير كان زى المكوك بيعمل كل حاجه نزل اشترى الدهان ودهن الاوضه هو واخواتو محمود واحمد ونزلو اشترو اوضت نوم هو واخواتو ونجوى
وتقى كانو معاهم ووضبو كل حاجه وجه معاد كتب الكتاب ويوم كتب الكتاب الصبح وهما بيفطرو ابو فارس وام فارس ونجوى وتقى )
ام فارس : لوووووولى لوووووولى
نجوى : خلاص بقى يا ماما صدعة خلينا نفطر قبل ما حد يجى
ام فارس : فرحانه بيكى يا حببتى اخيرا هتتجوزى وارتاح منك
نجوى : ترتاحى منى ازاى انا فى البيت برضو مش هروح بعيد
ام فارس : لا برضو تبقى فى حمى راجل ومسؤله منه عقبالك يا تقى يا رب اشوفك فى بيتك مع ابن الحلال يا رب
نجوى : ادعلها بالزوج الصالح مش ابن الحلال
ابو فارس: ما ده زى ده ؟
نجوى : لا يا بابا ممكن يبقى ابن حلال ولاكن زوج زى الزفت وراجل ميتعشرش وفلوس ابوه الحلال اللى رباه وصرف عليه بيها مغيرتش حاجه فى اخلاقو
لاكن لو زوج صالح حتى لو امو رقاصه وابوه طبال هو من جواه هيبقى انسان محترم وبيعرف ربنا
ابو فارس : الله يكون فى عونك يا منير
تفى : ههههههه دا ياعينى هيتدبس هههههههه
نجوى : يتدبس دانا قمر بس هو انا سمره شويه مش بيضه زيك
ابو فارس : ومالو يا بت السمار نص الحلاوه
تقى : والبياض النص التانى صح
ابو فارس : اه صح طبعا هى اختك اتأخرت ليه مش فكرى كان ركب بليل ؟
نجوى : اه ركبو على 1 بليل وزمنهم جايين
تقى : المهم فارس وهدى كنتى كلمتى هدى تانى عشان تجيب الفستان
نجوى : وهى تقدر تنساه والله كنت رجعتها جابتو مشى
ابو فارس : متعرفوش هتجيب امها ولا لا
ام فارس : يا رب امها متجيش انا مش بحببها
ابو فارس : يعنى هى ولا ان منير
ام فارس : لا الشهاده لله هى بس متقنعره كده
ابو فارس : مش عايشه باره وابو هدى كان ربنا فاتحها عليه ومكنش مخليها محتاجه حاجه
ام فارس : ابو هدى الله يرحمو راجل ونعم الرجاله اه والله يا بنات كنتو انتو لسه صغيرين مطلبش حاجه قال لابوكى هدى بنتك وفارس ابنى شوف بنتك عاوزه ايه واهتو انا مش هطلب منك حاجه
ابو فارس : الله يرحمو راجل طيب
نجوى : ( بسخريه ) هههههه راجل طيب دا بيدبسكو دا راجل حاويط ولبسكو السلطنيه لمؤخذا
ابو فارس : بت اتربى ايه ده ؟
نجوى : اه اعتبرها بنتك روحت كاتبلها مؤخر قد كده وجبتلها شقه هنا وفرشتلهم شقتهم اللى فى القاهره وكمان شبكه اه ما هى بنتك بقى يبقى مين اللى طيب فيكم انته ولا هو ؟
ابو فارس وام فارس : ( بصو لبعض وحسو انهم اتضحك عليهم من ابو هدى )
ابو فارس : طب كولى عشان الناس ذمانهم جايين
ام منير: بص بقى من اولها عشان لازم تدبحلها القطه كلمتك هى اللى تمشى
منير : حاضر يا ماما
ام منير: متدهاش مصروف للبيت تنزل تشتغل بالتاكسى وتتعب وفى الاخر تدى ابوها الايراد وكمان تاخد مصروف ليه هو كفايا ايراد التاكسى
منير : حاضر يا ماما
ام منير : ومش اى حاجه تقول حاضر نشف رأها كده ولو هى معاها فلوس تدفع هى متخلهاش تستغلك
منير : حاضر يا ماما
ام منير: هو ايه اللى حاضر يا ماما حاضر يا ماما
منير: مش انتى بتقلدى فيلم اللمبى فا بندمج معاكى
ام منير : انته هتبقى خاتم فى صباع نجوى هتلعبك على صوبعها كده بكرا تقول امى قالت انا هقوم اجهز للعذا بتاع بليل ( وسابتو وقامت )
احمد : سيبك منها هى كده بتحب النكد
محمود : اهم حاجه انته ومراتك تكونو متفهمين ومتدخلوش حد بينك
منير: من نحية متفهمين انا ونجوى كده مع بعض والحمد لله هى من النوع اللى مش بتطلب حاجه
محمود : ربنا يكملهالك على خير انا هروح المكوجى اشوفلك البدله يا عريس
احمد : وانا هاخدك للحلاق عشان يظبطك انا هقوم البس ( وقام وسابو )
ابو منير : انا ساكت عشان اكلمك لوحدك عشان هقولك حاجه بص يابنى انته ومراتك سر واحد كل ما تتقى ربنا فيها هى هتتقى ربنا فيك تبقى حنين وكويس معاها هى هتبقى حنينه وكويسه معاك
لاكن هتسمع كلام امك وتدبحلها القطه وتعمل فيها سى السيد هتبقى حياتك كلها مشاكل وخناق
ولو على الفلوس ربنا خلاقك عشان تصرف عليها وتكفيها مش هى اللى تدفع ، اه الزمان اتغير بس الراجل راجل ولو انته استخسرت فيها الفلوس هى هتستخسر فيك انها تريحك وتفرحك
منير : بابا انته اجمل راجل فى الدنيا بجد انته خساره فى ماما
سومه : هتيجى بليل الفرح ؟
يوسف : اه طبعا عشان اشوفك
سومه : هههه يعنى مش عشان منير
يوسف : منير مين انا مش فاكر غير سومه وبس انتى نستينى كل حاجه وكل الناس
سومه : كلامك حلو اوى يا يوسف
يوسف : سومه انتى حسه ايه من نحيتى ؟
سومه : بص انا هبعتلك مسئلة رياضه لو حلتها هتعرف احساسى ايه من نحيتك
يوسف : انتى ليكى فى الحركات دى هههههه
سومه : هههههه اه طبعا موافق ؟
يوسف : موافق فين المسئله دى
سومه : 128√e 980
لو عرفت تحلها هتعرف انا احساسى ايه
يوسف : انا مش فاهم حاجه طب تتحل ازاى دى ؟
سومه : معرفش انا هقوم بقى اجهز للفرح وهقفل الواتس
يوسف : ماشى وانا هحاول احل السؤال ده
الهام : يا جازمه اروح اصيف انا والعيال ارجع الاقيكى بتتجوزى مش قادره تستنى ؟
ام فارس : الله الظروف بقى يا الهام هنعمل ايه ؟
نجوى : انا اصلا مكنتش اعرف انى هتجوز دا يوم الحد منير شبط فى يوم الخميس ونقولو يهديك يرضيك يقول لا يوم الخميس
فكرى : طبعا لازم يستعجل هيلاقى عروسه قمر كده فين
نجوى : يخليك ليه يا فكرى يا رب دائما كده تعكسنى
الهام : والله عمرو ما عكسنى انته مش بتعاكسنى ليه ؟
فكرى : الله مش انا بعكسى تقولى يمين اقولك شمال معكسه ده ولا مش معكسه يا متعلمه يا بتاعت المدارس
ام فارس : لسه زى مانته يا فكرى متغيرتش دمك زى العسل الحمد لله اجواز بناتى الاتنين سكر
الهام : دانا اللى جالى السكر
فكرى : بعد الشر يا ام العيال
الهام : ام العيال طيب
فكرى : المهم ها يا عمى فى حاجه اعملها عشان الفرح هتعملوه فين صحيح ؟
ابو فارس : لا يابنى مفيش فرح المئزون هيجى يكتب الكتاب وشويه كده الحريم تهيص وخلاص
الهام : لا ازاى مفيش فرح لا لازم فرح
نجوى : ولزمتها ايه المصريف هو حلو نشغل اغانى فى الشقه وكام زغروطه وخلاص
الهام : لالا دى الشقه تتدهول
فكرى : احنا نجيب كوشه قدام الباب وكمان كام كرسى كده واهل الشارع يتلمو بدل ما تبقى على الدايق
ابو فارس : مصريف على الفاضى يابنى
فكرى : دى حاجه بسيطه دى نجوى اختى انا هنزل اشوف الراجل بتاع الفراشه اتفق معاه
تامر : انا عندى فكره نجيب الكمبيوتر بتاعى هنا ونركبلو سماعات عاليا وانا اعملكم الdj
نجوى : حبيبى يا تموره
وائل : وانا هقول لاصحابى يجيبو اقلام الليزر وعلب الصابون وممكن ونعملكم زفه حلوه
نجوى : هات بوسه يا واد انته حبيب خالتو يا ناس
ابو فارس : ربنا يخليكم لينا
( تليفون نجوى رن )
نجوى : طب فى تليفون هقوم ارد
الهام : تقى تعالى نشوف الاوضه ليكون ناقصها حاجه
ام فارس : اه دى لسه متفرشتش
الهام : طب ما فرشتوهاش ليه امبارح مش مهم انا هعملها انا وتقى
ام فارس : ( قربت منها ) كنا عاوزين المفرش بتاعك البانبه نفرشو عشان ملحقناش نجيب حاجه فى الجهاز
الهام : بس كده ماشى هروح اجيبو من الشقه عاوزين حاجه كمان ؟
ام فارس : لا
الهام : انتو جبتو لنجوى لبس الدخله ؟
ام فارس : يعنى اللى قدرنا عليه جبناه
الهام : طب انا هتصرف
نص ساعه وجايه محمد تعالى معايا تقى خودى خلى كركر معاكى
نجوى : الو ايوه يا سليمان ؟
سليمان : انتى فين فى شغل قد كده من يوم الحد ماجتيش ليه ؟
نجوى : انا اصلى هتجوز انهارده فا كنت بجهز
سليمان : بجد مبروك طب كده ايه مش هتشتغلى تانى ؟
نجوى : ربنا يسهل يا سليمان مش عارفه بس موضوع الفراخ ده اكيد
سليمان : طيب مش عاوزه تعزمينى فى فرحك ولا ايه ؟
نجوى : دانته تشرفنى تقدر تيجى ؟
سليمان : اه اجيلك
( وصل فارس هو وهدى وامها هدى وامها داخلو البيت وفارس فضل واقف مع فكرى )
فارس : ايه ده انتو بتعملو ايه ؟
وائل : بنعمل فرح لخالتو نجوى
فارس : ازيك يا فكرى ايه كل الكراسى دى ؟
فكرى : يا رب بس يوكفو بقولك انته ووائل رصو الحاجه عقبال ما اوصل البيت اجيب الكمبيوتر
فارس : هتعمل بالكمبيوتر ايه ؟
فكرى : نشغل اغانى ونفرح
نجوى : ليلتك سودا فين الفستان
هدى : فستان ؟ انا نسيتو
نجوى : انا مش مكلماكى امبارح وقولتلك هتيه انا اعمل ايه دلوقتى
ام هدى : انتى عاوزه فستان ايه ؟
نجوى : فستان فرحها كده برضو يا هدى انا مئجرتش واحد هتجوز ازاى من غير فستان
ام فارس : خلاص خودى بتاع اختك
هدى : انا اسفه نسيت والله الحمل مخلينى انسى
نجوى : طب قومى من وشي بدل ما هولدك دلوقتى
هدى : بقى كده طب انا ماشيه يلا يا ماما
ام فارس : معلش هى ماتقصدش
ام هدى : هى دى حاجه تتنسى المفروض وعتيها نجبلها الفستان يبقى تجبيه مش تنسى ليها حق تزعل
معلش يا نجوى حقك عليا
نجوى : خلاص يا طنط بس انا هتصرف ازاى
ام فارس : كلمى اختك تجيب بتعها
نجوى : طيب امرى لله مش هنسهالك عمرى يا هدى
الو ايوه يا الهام بقولك
الهام : خير فى ايه ؟
نجوى : وانتى جايه هاتى فستان فرحك عشان هدى نسيتو
الهام : وهى دى حاجه تتنسى تلقيها قصده متجبوش
نجوى : اه مانا شكه فى كده بس والله هظبطها والليله
الهام : هتعملى ايه ؟
نجوى : هتشوفى بعينك
الهام : طيب هروح اطلعو من السحاره
( وشويه الهام جابت مفرش السرير وشويت لبس للعروسه وكمان فستان الفرح )
الهام : ايه يا بنتى ده انتى مش بينه من الفستان
نجوى : مانتى اللى طخينه مش ترفعى شويه عجبك كده كأنى لبسه شوال قطن
الهام : مش هينفع نظبطو بالدبابيس دا لازم يتقص ويتخيط
نجوى : ولو اتخيط شكلو هيبقى وحش ( داخلت نجوى اوضتها هى وتقى تتصل بكل اصحبها ومحل اللى بيأجر الفساتين ولما ملقتش فستان فضلت تعيط وتقى تطبطب عليها وشويه منير اتصل )
منير : ايه يا عمرى صوتك مالو ؟
نجوى : مش لقيه فستان البسو هدى نسيت تجيب الفستان وكمان فستان الهام كبير عليا وسئلت كل اصحابى هما كمان معندهمش كل اصحابى مئجرين ومشتاروش وكلمت المحل اللى بيئجر الفساتين كلو محجوز
منير : هو اخوكى ساكن فين فى مصر ؟
نجوى : مدينة نصر
منير : طب متقلقيش انا هعدى على فارس مش هو جه ؟
نجوى : اه
منير : لا دا بعيد طب استنى خليكى معايا
سلمى سلمى
سلمى : ايوه يا عريس ؟
منير: فستان فرحك معاكى ؟
سلمى : لا انا كنت مأجراه
منير: امممم طب متعرفش حد عندو فستان ؟
سلمى : لا والله
منير: طب خلاص
الو يا نجوى
نجوى : ايه عملت ايه ؟
منير : هو اخوكى عندكم ؟
نجوى : اه جه
منير: طيب انا هاجى اخدو بالتاكسى ونروح نجيب الفستان ونرجع
نجوى : لا خلاص يا منير تعب عليك يا حبيبى
منير: لا ولا تعب ولا حاجه
نجوى : ماشى يا منير ربنا يخليك ليا
فارس : هدى انتى حطه فستانك فين انا ومنير هنروح نجيبو
هدى : ايه فستانى ما نجوى تتصرف وخلاص
فارس : هتتصرف ازاى فين الفستان فى الدولاب ولا السحاره
ام هدى : ما تقولى يا هدى خليهم يلحقو يروحو يجبوه
هدى : ( قربت من فارس وبصوت واطى ) فارس انا هقولك بس ماتزعلش انا بعد جوازنا اتبرعت بيه عشان الايتام اديتو لجمعيه خيريه بس خوفت اقولك
فارس : اومال قولتى لنجوى امبارح ليه هتجبيه معاكى ؟
هدى : ما انا مكنتش عارفه اقول ايه ؟
ام هدى : فى ايه يا فارس ؟
فارس : الهانم اتبرعت بالفستان
ام هدى : انا مش عارفه انتى دماغك دى فيها ايه فى حد يتبرع بفستان فرحو دا انا فستانى شيلاه لحد دلوقتى
هدى: انا قولت اعمل خير مكنتش اعرف ان ممكن نحتاجو
ام هدى : اموت واعرف داخلتى طب ازاى
فارس خد المفتاح بتاع شقتى هتدخل اوضت نومى هتلاقى شنطه حمرا فوق الدولاب ارقمها 333 افتحها هتلاقى فستان فرحى على فكره دا فستان من باريس
فارس : لا خلاص مش مهم
نجوى : ايه لسه مروحتش اعمل حسابك انا لازم اتجوز بفستان انا ممكن اتجوز من غير عريس لاكن من غير فستان لا
ام هدى : خلاص هو هيروح يجيب فستانى عشان فستان هدى مش هينفع
ام فارس : ليه دا حتى مقاس هدى زى نجوى
ام هدى : الهانم مخزناه فى كيس بلاستك من الحر البلاستك ساح وبوظ الفستان
نجوى : فالحه ياختى شاطره
فارس : طب انا هروح اجيب بتاع حضرتك
نجوى : حضرتك اللى هى مين
ام هدى : بتاعى انا دا من باريس خلى بالك هاخدو منك تانى لانو له ذكريات حلوه معايا
فارس : طيب انا هروح اجيبو بسرعه
نجوى : لا متجبش حاجه
فارس : ليه ؟
نجوى : معلش متجبش حاجه هو منير فين ؟
منير : جلاليب ؟ ازاى يعنى فى عاروسه تلبس عبايه بيضه ؟
نجوى : اه فيه على قد لحافك مد رجليك انا مش معانا نجيب فستان انا هلبس عبايه بيضه وعليها الطرحه بتاعت الهام وخلاص وانته كمان البس جلابيه بيضه
ونعمل جلابيه بارتى
منير: جلابيه بارتى فى بنها ؟
نجوى : اه وفيها ايه
منير: مهبوشه بس عسل
( نجوى داخلت طلعت العبايه ولبستها )
نجوى : يلا المكياج فين المئزون زمانو جاى
الهام : كنا اخدنا فستان ام هدى وخلاص
نجوى : لا مش هشحت حاجه من حد
ام فارس : انتى دماغك ناشفه ليه ؟
نجوى : مابحبش حد يبقى خيرو عليا
الهام : الله مانتى كنتى هتاخدى بتاع هدى
نجوى : بتاع هدى اخويا وابويا دفعين ثمنو لاكن بتاع ام هدى لا
هتمكيجونى ولا لا خلصونى
تقى : انا ظبطلك الطرحه هروح البس انا بقى
نجوى : ماشى روحى
ام هدى : ممكن ادخل ؟
ام فارس : اه اتفضلى
ام هدى : ممكن امكيجك يا عروسه
نجوى : هتعرفى ؟
ام هدى : اه طبعا وكمان هعملك شعرك
( ام هدى مكيجتها وعملت لها شعرها وخلتها زى القمر ولبستها الطرحه )
ام هدى : ها ايه رئيكم ؟
الهام : تسلم اديكى
نجوى : اول مره احط مكياج واكون حلوه كده دانتى محترفه
ام هدى : انتى زى بنتى وانا بحب اوى وبتفائل انى امكيج العرايس
نجوى : شكرا ربنا يخليكى
ام هدى : دور تقى بقى تعالى امكيجك
تقى : لا انا منقبه ملهاش لزمه
نجوى : بتقولك هى منقبه ملهوش لزمه
ام هدى : لا انا همكيجك عشانك مش عشان حد يشوفك وبعدين ده فرح اختك تعالى انتى زى القمر اصلا من غير حاجه
( ام هدى مكيجت تقى ورسمت لها عنيه كانت جميله اوى ولما لبست النقاب عنيها الخضرا بانت جملهم اكتر )
ام فارس : المئزون وصل لوووووولى
( نزلو كلهم تحت الشارع وكتابو الكتاب تامر فضل يشغل اغانى افرح ورقص فضلو الشباب يرقصو ويهيصو )
ام منير: هى مش لبسه فستان ليه ؟
سومه : انا عارفه وكمان منير ايه الجلابيه دى وكمان اصحابو كلهم جايين بجالاليب بيضه هو انهاردا العيد ولا ايه ؟
ام منير : تعالى يا بت لما نحرق دم نجوى شويه
مبروك يا نجوى مش لبسه فستان فرح ليه ؟ شكلك يضحك
نجوى : معلش اصل المفروض فستان الفرح على العاريس وابنك ماجبليش فستان
ام منير : ايه بتقولى ايه ؟
شوف يا منير نجوى بتقول ايه بتقول عليك شحات ومقدرتش تجبلها فستان
نجوى : انا قولت كده هو من اولها يا ماما هتقولينى كلام لا شوف امك يا منير
منير : ماما نجوى متقولش كده
ام منير: يعنى انا كدابه ؟
ماشى اشرب دى جوازه سوده ( وسابتهم ومشيرت رجعت الكرسى بتعها )
منير : انتى قولتى كده ؟
نجوى : لا انا قولت المفروض فستان الفرح على العاريس وابنك ماجبليش فستان
انا غلط فى كده ؟
منير: لا خلاص بس والله انا لو معايا فلوس كنت هجبلك
نجوى : عارفه يا حبيبى
ايه ده بص مين هناك
منير: مين دا
نجوى :سليمان وسيده مراتو
سليمان : مبروك يا مهبوشه اقصد يا عروسه
نجوى : ايوه كده اتعدل
سيده : مبروك يا نجوى فرحتلك يا حببتى
نجوى : ربنا يخليكى يا رب شكرا
سليمان : مبروك يا عريس جايبلك حاجه من مصر بقى حاجه هتجيب من الاخر خود
منير: ايه ده ؟
سليمان : دى حبايه هتخليك حصان
منير : بجد حبيبى يا سليمان انا فعلا مهدود بقالى اربع ايام مش بنام
سليمان : اول ما تدخل الاوضه خودها
منير: ماشى
( فضلو يرقصو شويه وفى الاخر داخلو اوضتهم )
منير: مالك مكسوفه ليه يا نوجه
نجوى : فرحانه
منير: وانا كمان ايه القمر ده
نجوى : انا حلوه
منير: قمر
نجوى : ايه اتلم عيب
منير: عيب ايه دانتى مراتى يعنى الليلادى سبنى اقول واحب فيك
نجوى : طب بس اغير العبايه دى عشان حرير محرارانى
منير : ماشى يلا غيرى
نجوى : طب اطلع باره
منير: باره فين ابوكى وامك باره
نجوى : انا اتكسف اطلع اغير فى الحمام
منير: غيارى قدامى
نجوى : لا طبعا عيب
منير: طب والعمل ؟
نجوى : اقولك انته روح على السرير وغطى وشك عقبال ما اخلص
منير: ماشى بس بسرعه عشان مستعجل صحيح اخد الحصان بقى
نجوى : حصان ايه ؟
منير: ملكيش داعوه انتى هتتقطعى انهاردا
( منير نزل تحت الغطى )
منير : ها خلاويس
نجوى : لا لسه
منير : خلاوس
نجوى : لسه
"
"
"
"
"
( بعد ما نجوى لبست قميص نوم لونو روز )
نجوى : انا خلاصت
منير
منير
( قعدت جانبو على السرير وشالت الغطى من على وشو )
منير
انته يا مونى
بطل هزار بقى
قوم قطعنى بقى
انته يا راجل عيب على الحصان اللى انته لسه واخدو
منير: خخخخخخخخخ
نجوى : ههههههه ينيلك انته مقتول
طب اعمل ايه انا دلوقتى
انا اروح انام مع البت تقى احسن خليك نايم يا خويه كتها نيله اللى عاوزه جواز
( بعد ما اهل منير روحو )
ابو منير : حرام عليكى دا ابنك
ام منير: لا ابنى ولا اعرفو خلاص والبت عنيها بجحه الفستان على العريس اللهى كان ولع بيكى يا مضروبه فى قلبك
محمود : كفايا بقى يا ماما حرام عليكى
سلمى : طب ما هو اه الفستان على العريس
ام منير : سلمى متخلنيش اقلب عليكى
اللهى ما تقولو قومه اللهى تبقى ليله سوده عليه
( قامت نجوى ولبست بجامه وخرجت )
تقى : ايه دا انتى جيتى ليه ؟
نجوى : نام
تقى : نام ؟ ازاى
نجوى: نام عقبال ما غيرت هدومى كان نام انا قولت ايه اجى انام فى حضن اختى حببتى
تقى : حببتى تعالى
( وفى الصباحيه )
ام فارس : لوووووووولى لوووولى
افتح يا عاريس افتح يا منير جيبالك فطار الصباحيه
منير : ( وهو مغمض عيونو وناسى انو اتجوز ) بطلى داوشه يا جازمه
ام فارس : ( لسه بتخبط على الباب )
منير: ( وهو مش شايف اوى قام فتح الباب ) انتى ايه الداوشه اللى انتى عملاها دى يا سومه الزفته انتى
ام فارس : ( باندهاش وهى عنيها على السرير ) انا زفته يا منير ؟
منير: ( بيفتح عينو يتأكد من الصوت ) ايه ده انتى ايه جابك هنا ؟
ام فارس : نجوى فين ؟
منير: نجوى ؟ ايه دا انا اتجوزت امبارح هى نجوى فين ؟
ام فارس : انته بتسئلنى انا نجوى فين ؟
نجوى : ( بتفتح باب الاوضه ) صباح الخير يا ماما
ام فارس : انتى ايه نيمك عند اختك ؟
نجوى : ما اصل
منير : هوانا نمت امبارح ازاى ؟
ام فارس : نمت طب خود الفطار انا داخله جوا
ابو فارس : فى ايه ؟
ام فارس : نام امبارح
ابو فارس : نام
نام نام ؟
ام فارس : نام نام ولسه صاحى
منير: انتى ازاى تسبينى وتروحى لتقى
نجوى : مانته نمت اعمل ايه ؟
منير: صحينى
نجوى :صحيتك وبرضو مفيش فايده
منير: انتى غلطانه امك دلوقتى هتفضحنى وانتى السبب
نجوى : عادى يا منير
منير : عادى لا مش عادى
نجوى : هااااااااااا الحق
الباب بيخبط اكيد امك
منير: يانهار اسود امى انتى السبب انتى السبب
نجوى : اى واحده فى مكانى هتعمل ايه لو جوزها نام وسبها ليلة الدخله يا اناس ؟
حد يرد على نجوى بقى ؟