#قلب_فاضي
الحلقه { 13 }
هدى : سيبك من الفلت هنعمل ايه مع تقى
ام هدى : انا بفكر نوقع بنها وبين نجوى
هدى : ازاى ؟
ام هدى : متعرفيش توقعى بين اتنين ؟ دانتى خيبه
خليها تغير من اختها انا ملحظه ان نجوى هى اللى ممشيه تقى احنا بقى نفضل نقول لتقى نجوى بتستغلك عشان ترتاح هى انتى بتشتغالى فى البيت وهى لا مع جوزها
كلام كده واى موقف يحصل نقلبو على نجوى ضد تقى بكدا هنوقع بينهم
هدى : بس يا ماما هما مرطبتين ببعض اوى دى نجوى دى لو حد قرب من تقى ممكن تعضو وتقول كنت بهزر
ام هدى : نطلع بس من المستشفى وانا هتصرف
المهم هو فارس راح فين كنت عوزاه يجبلى حاجه
هدى : حاجت ايه ؟
ام هدى : كنت عوزاه يجبلى مشروب طاقه حسه انتى مفرهده كده
هدى : ماما خفى على فارس عشان هو المراره تعباه
( تانى يوم الصبح )
ابو فارس : ايه انتو صحيين بدرى ليه ؟
منير: مش هتروح حضرتك تغسل انهارده السبت وكمان هدى هتخرج من المستشفى انهارده هودى حضرتك واحنا رجعين ناخد هدى وفارس وامها فى سكتنا
نجوى : تقى تروحى انتى مع بابا ولا اروح انا
تقى : ( سرحانه ومبتسمه وصورة حمزه قصاد عنيها )
نجوى : ايه ده مالها دى ؟
منير : ( بصوت واطى فى ودن نجوى ) اقطع صوباعى من هنا لو ماكنتش بتفكر فى حموزه
نجوى : هههههه انته بتقول ايه لا مش ممكن
( هزتها عشان تلفت انتبها )
تقى : ( باصتلها وهزت راسها ) نعم ؟
نجوى : سرحانه فى ايه ؟
تقى : ولا حاجه كنتى عاوزه حاجه ؟
نجوى : هتروحى مع بابا المستشفى ولا اروح انا ؟
تقى : اى حاجه اللى تقولى عليه ؟
نجوى : لا اللى تحبيه
تقى : لا مش عاوزه اروح روحى انتى
نجوى : ماشى خلاص
تقى : هو منير اصحابو هيجو يبركولو هنا ولا فى بيت باباه ؟
نجوى : مش عارفه ؟ استنى اسئلو
منير هو اصحابك هيجو يبركولك هنا ولا عند عمى هههههه
منير: هههههه لا مش عارف احتمال محدش يجى
تقى : يعنى مش هيباركولك ؟
نجوى : يعنى مش هيباركولك ؟
منير : كلمونى بالتليفون
تقى : تليفون طيب
منير : ( غمز لنجوى ) انا استاذ
نجوى : طب يا استاذ انا فطرت انا هقوم البس
ام فارس : بس انتى عروسه يا بنتى هتروحى المستشفى وانتى عروسه ؟
نجوى : يا سلام مانا روحت امبارح
ام فارس : بس عشان هدى كانت بتولد
نجوى : ودلوقتى بابا تعبان وهروح افضل جنبو
ام فارس : لا خليكى انتى وجوزك ابوكى هيسوق التاكسى نروح بيه واحنا جايين فارس يبقى يسوق
ابو فارس : اه صح انتو عرسان اتهنو ببعض شويه
نجوى : مش هسيبك يا بابا قولى انتى يا ماما ان عاوزه تروحى تشوفى الواد ابن فارس
ام فارس : بصراحه اه ملحقتش اشبع منه
ابو فارس : خلاص انا هروح انا وامك وفارس يجبنا
منير: طب يا عمى هو فارس هيقعد فين هنا ولا شقتو ولا هينزل مصر
ابو فارس : والله ما عارف يا منير هسئلو
منير : لو هيجى هنا انا ممكن اروح بيتنا ونجوى تيجى معايا نبات هناك يعنى
ام فارس : طب هتباتو هناك فين ؟
منير : فى الاوضه بتاعتى انا واحمد
ابو فارس : طب احمد هينام فين ؟
منير: اى كانبه هو واخد على كده
ابو فارس : لما نشوف يا منير انا ماشى بقى يلا يا ام فارس
نجوى : ( اخدت باباها على جنب ) طب بابا ال300 جنيه بتوع الغسيل
ابو فارس : ( اتكسف يمد ايدو ) لا انا معايا يانجوى معايا
نجوى : مانا عارفه انو معاك بس برضو لما يكون معاك ذياده احسن ( وحطتلو الفلوس فى جيبو ) ابقى هتلى شكولاته معاك زى زمان
ابو فارس : حاضر هجبلك وانا رايح عشان وانا راجع بابقى مش دريان
نجوى : ( عنيها دمعة ) انا هاجى معاك ايه رئيك بقى
منير انا هروح مع بابا
منير: ماشى روحى يا حببتى
( بعد ما ام فارس وابو فارس مشيو ومعاهم نجوى )
منير : تقى انا هروح مشوار كده عاوزه منى حاجه ؟
تقى : ( كتبتلو على الموبيل ) لا شكرا انا هطلع اعمل الحاجات اللى فى السطوح وكمان هنزل اروق و اطبخ عاوزنى اعملك اكل مخصوص ؟
منير : لا انتى اى حاجه من ايدك سكر انا ماشى سلام
تقى : ( شورتلو بئديها انو يستنى )
منير: نعم ؟
تقى : ( كتبتلو على الموبيل ) فى الفرح كان فى اصحابك كتير بس كان فى واحد منهم شعرو طويل و دفنو خفيه كده وطويل ولابس بدله وببيون وجزمه سودا ده صحبك انته ولا صاحب فارس ؟
منير : جزمه سوده كمان بصيتى على الجزمه ااه صاحبى انا ليه ؟
تقى : ( كتبتلو تانى ) اصلو كان مميز لابس بدله مش جلابيه
هو اسمو ايه ؟
منير : حموزه
تقى : ايه مش فهمه ؟ قول تانى ؟
منير : ههههه اسمو حمزه وبندلعو نقولو حموزه وهو بيشتغل مدير تخطيطى بس مش فى مصر فى الامارات
تقى : يعنى هو هيجى يباركلك ؟
منير : لا هو سافر امبارح
تقى : ( وشها اتقلب وراحت كتبالو ) طيب شكرا
منير : انا ماشى عاوزه حاجه ؟
تقى : لا
( منير سابها ومشى راح لامو )
تقى : سافر وانا اللى عماله افكر فيه زمانو مش فاكرنى اصلا ولا فاكر انو شافنى انا ليه حظى كده يا رب حتى اول واحد ارتاحلو يطلع مسافر يا رب قدارنى مافكرش فيه تانى
بس انا كل ما هنزل الشارع هفتكرو وهفتكر ابتسمتو ليه دا كان امور اوى احلى راجل شوفتى بجد مش فى التلفزيون لحد دلوقتى
تقى انسى بقى وبعدين انتى قلبك فاضى وهيفضل فاضى انسى حب ايه وزفت ايه يلا قومى شوفى وراكى ايه
ام حمزه : صباح الخير يا حموزه
حمزه : ( قاعد على السفره امو على يمينو وابوه على شمالو ) صباح الخير يا ماما
ام حمزه : عملتلك الاوملت اللى بتحبو دوق كده بس الاول غسلت سنانك كويس ؟
حمزه : اه يا ماما غسلت سنانى واتوضيت وصليت الصبح كمان ونشفت ودانى من جوا عشان مأخدش برد
ام حمزه : شطوره لماما يا حبيب ماما كل بقى
حمزه : صبرنى يا رب
ابو حمزه : مالك فى ايه ؟
حمزه : يعنى يا بابا مش شايف بتقولى شطوره حبيب ماما انا مدير ونازل شركتى وهى تقولى شطور حبيب ماما
ام حمزه : طب اقولك ايه يعنى ؟
حمزه : مفيش يا ماما ولا حاجه
ابو حمزه : امك بتدلعك فيها ايه يابنى انته جيت بعد 10 سنه جواز ومخلفناش غيرك هندلع مين تانى بقى
حمزه : ماشى يا بابا دلعونى بس جبولى عربيه غيرولى اللاب توب جوزونى مش تقولى شطوره
ام حمزه : نجوزك ؟ لالا لسه بدرى انته صغير يا حبيبى تجيب لنفسك الهم والمشاكل من دلوقتى ليه ؟
حمزه : الله يا ماما مانا مسيرى هتجوز وبعدين انا لقيت عروسه حلوه اوى
ابو حمزه : من عائلة مين دى ؟
حمزه : دى اخت مرات واحد صاحبى فى مصر
ام حمزه : طب مين صحبك ده احنا نعرف كل اصحابك
حمزه : دا منير صاحبى ايام الجامعه
ام حمزه : افتكارتو مش ده اللى كان بياكل السندوتشات منك ؟
حمزه : عليكى نور هو ده
ام حمزه : وانته بقى هتتجوز اخت مراتو انته شفتهم فين ؟
حمزه : ما الفرح اللى انا روحتو يوم الخميس ده كان فرحو وشوفت اخت مراتو هناك
اسمها تقى
ابو حمزه : ابوها بيشتغل ايه ؟
حمزه : لا معرفش
ابو حمزه : طب سكنين فين ؟
حمزه : فى بنها
ام حمزه: هتتجوز فلاحه ؟ اخرتها ؟
حمزه : لا دى البلد اتغيرة اوى يا ماما بقت كلها عمرات وبيوت ومحلات وبعدين انتى شفتينى روحت خطبتها انا لسه بفكر
ابو حمزه : لازم تتجوز واحده من مستواك عشان تقدر تتئقلم معانا
حمزه : معانا وهو انا لو اتجوزت هفضل عايش معاكم احنا ممكن نجيب شقتين قصاد بعض بس مش نعيش مع بعض
ام حمزه : هو من اولها هتخدك منى لا من اولها انا مقدرش انك تبعد عنى انا سيبت ابوك شغلو وجينا معاك هنا عشان نفضل معاك
لما نموت تبقى برحتك وتسبنا
حمزه : بعد الشر عنكم انا مقصدش
ام حمزه : وبعدين شكلها ايه البنت دى ؟
حمزه : ( وهو مبتسم وبيفتكر عيونها ) مش عارف مشوفتش غير عنيها اصلها ما شاء الله منقبه
ابو حمزه : كمان منقبه دى تلاقيه يابنى من الناس اللى بنشوفهم فى التلفزيون عقد وبتحرم كل حاجه وكمان تلقيها من الجماعات المتشدده
حمزه : لالا هما مش كده منير صاحبى
ابو حمزه : بقولك ايه اقفل على الموضوع ده انا مش موافق
ام حمزه : وانا كمان مش موفقه انته لسه صغير
حمزه : وانا اكلت انا قايم
( وسابهم وقام يلبس عشان يروح الشغل )
ام حمزه : اخرتها هنتجوز واحده من بنها وكمان منقبه انا مش هخلى حد ياخد ابنى منى
ابو حمزه : بصى هو مسيرو هيتجوز بس تكون مستوى ومن عيله
( خارج حمزه من اوضتو ومعاه اللاب بتاعو ومفاتيح عربيتو )
حمزه : انا نازل
ام حمزه : طب خود جبتلك وايبس بتاعك خلص
قبل ما تمسك اى حاجه استخدمو عشان الميكروبات
حمزه : ماما كده كتير
ام حمزه : كتير عشان خايفه عليك وبهتم بيك كده بكرا اموت وانته متلقيش حد يهتم بيك
حمزه : بعد الشر عنك يا ماما انا اسف ( وباس راسها واديها ) متزعليش هاتى الوايبس ( خادو منها وحطو فى شنطة اللاب )
ام حمزه : خلى بالك من نفسك
حمزه: حاضرالسلام عليكم
هدى : هى تقى فين ؟
ام فارس : فى البيت
ام هدى : ونجوى ؟
ام فارس : جات معانا بس هى مع ابوها عشان وهو بيغسل بتفضل تتكلم معاه وتسليه
ام هدى : طب وتقى لوحدها مع منير ؟
ام فارس : لا وهو منير هيفضل فى البيت تلاقيه مشى
ولو لسه فى البيت دا جوز اختها زى اخوها
ام هدى : ربنا يستر احنا بنسمع بلاوى
ام فارس : تقصدى ايه يا ام هدى ؟
ام هدى : خلى بالك على تقى دى زى بنتى وواجب عليا احظرك عينك عليها خصوصا لو منير فى البيت
ام فارس : انتى هتقلقينى ليه ؟
ام هدى : والله عارفه انا وانا بمكيجها يوم الفرح اتمنيت امكيجها يوم فرحها
ام فارس : ياختى نفسى ومنى عينى اشوفها عروسه فى بيت جوزها بس النصيب بقى كل ما حد يشوفها وتعجبو امو مترداش عشان موضوع الكلام ده
ام هدى : عشان انتو فى الارياف انتى عارفه لو عندنا فى القاهره مش هتكمل شهر وتتجوز
ام فارس : بجد اشمعنى ؟
ام هدى : فى القاهره والشباب بتوع القاهره بيفكرو يتجوزو واحده حلوه وتقى قمر ما شاء الله
وكمان الشباب فى مصر امهم مش بتقدر تمشى عليهم كلمه كلمهم من دمغهم
ام هدى : يعنى اللى بنشوفو فى التلفزيون ده صح الشباب ممكن يتجوز اللى بيحبها ومش مهم امو ولا كلامها ؟
ام هدى : اه طبعا دا ممكن يدى امو بالجزمه عشان خاطر حببتو ومراتو
هدى : وكمان يا ماما عشان تقى طول الوقت فى البيت مش بتخرج ومش بتقابل حد وكمان نجوى مش بتدى حد فرصه يقرب منها
ام فارس : ما بتخاف عليها
هدى : لا بس هى بجد مزودها انا ساعت بحس انها غيرانه منها عشان تقى احلى
ام هدى : انا واثقه لو تقى راحت القاهره هو شهر وهتتخطب
هدى : تيجى القاهره وهى نجوى هترضى تسبها دى كأنها ربطاها جنبها يا عينى مش عارفه تتنفس
ام فارس : لا ملكوش داعوه انا هخليها تروح معاكم يمكن ربنا يكتبلها الخير هناك وتلاقى ابن الحلال
هدى : بس نجوى مش هترضى عشان تقى هى اللى بتعمل كل شغل البيت وبتريح نجوى لو تقى مشية نجوى هتعمل ايه ؟
ام فارس : لا انا هقفلها دا مستقبل اختها انا هخليها تروح معاكم وانتى يا ام هدى انتى زيى فى مقام امها خلى بالك منها وشوفلها حد كده ابن حلال
ام هدى : لا لو على كده متقلقيش دانا هحطها فى عينيه
ام فارس : هو فارس فين ؟
ام هدى : راح يسجل هيثم فى الصحه ويعملو شهادة ميلاد
ام فارس : ماشى يجى بالسلامه
محمود : انتى بتعملى ايه وايه الوزه اللى انتى رسمها دى ؟
سلمى : بفكر فى المشروع اللى نجوى هتعملو بس مش عارفه اوصل لحاجه
محمود : اكيد مش هتوصلى ايه الشخبطه دى وايه الارقام دى والوزه دى مشنوقه دى ولا ايه هههههههههه
سلمى : انا مش بعرف افكر غير بالورقه والقلم سبنى افكر بقى
محمود : فكرى ياختى انا نازل عاوزه حاجه ؟
سلمى : بقولك ايه هو انا ممكن اخد قرض ؟
محمود : اى حد ممكن ياخد قرض بس المهم هتخديه ليه وهتسدديه ازاى والاهم بقى هتعملى بيه ايه ؟
سلمى : انته مش شايف الرسمه هاعمل مزرعه
محمود : هو العلبه دى مزرعه وايه الطويل ده اللى طالع منو شرط ؟
سلمى : دا برسيم
محمود : اه وايه 150
سلمى : عدد الفراخ
محمود : واشمعنى 150
سلمى : دا رقم تقريبى بحسب عليه
محمود : ربنا معاكى انا نازل
سلمى : وانا هقوم اشوف امك بتعمل ايه
محمود : الله كرمشتى الرسمه ليه مش ده المشروع ؟
سلمى : لا ما انا موصلتش لحاجه هبقى افكر وقت تانى
( محمود نزل الشغل وسلمى داخلت المطبخ عند ام منير ورامت الورقه فى الزباله )
سلمى : ماما عاوزانى اعمل ايه انهارده ؟
ام منير: روحى لمعى الشقه بس لمعى بذمه
سلمى : واعمل بالمكنسه ؟
ام منير: دا بعد ازنك يعنى
سلمى : حاضر ( وسابت المطبخ وخارجة )
ام منير : ( راحت للزباله تشوف ايه اللى هى رامتو ده بتفتح الورقه مفهمتش حاجه راحت جاريه على سومه اول ما فتحت الباب لقت سومه لبسه هدوم خفيفه جدا)
سومه : ( اتخضت وقفلت الموبيل وحطيتو تحت المخده ) فى ايه يا ماما مش تخبطى الاول ؟
ام منير : انتى قالعه هدومك كده ليه ؟
سومه : حرانه وبعدين كنت نايمه وقفله الاوضه قولت برحتى بقى
ام منير: ( مقتنعتش بس سكتت وغيرة الموضوع ) خودى شوفى ايه فى الورقه دى يمكن تفهمى حاجه
سومه : ايه ده مش فهمه حاجه دى فرخه ولا بطه ومشنوقه وعلبه وشخبيط
وايه ده راجل طالع منو اشباح دى ولا ايه لا مش فهمه حاجه
ام منير : بصى كويس يا بت وفكرى كده الحاجات دى معنها ايه ركذى كده
سومه : هيكون ايه يا ماما شخبطه
ام منير: شخبطه
سومه : ( بتريقه ) اه شخبطه اومال ايه يعنى عمل هههههههههه
ام منير: عمل
سلمى : ايه ده العريس جه
منير: عريس ايه بقى انا بقالى يومين متجوز هههههههه خلاص بقى
هى ماما فين ؟
سلمى : فى المطبخ اعملك تشرب ايه ؟
منير: وحشنى النسكافيه بتاعك
سلمى : عيونى اعملك
ام منير : ( خارجه زى المجنونه مسك سلمى من شعرها وهدومها وسومه خارجه ورها بعد ما لبست البجامه بتاعتها ) يا بيره ياللى مكنتيش لقيه حد يلمك كل ده يطلع منك
سلمى : ايه فى ايه بتضربينى ليه
منير: ماما فى ايه سبيها
ام منير: بنت الدلاله بتعمل لاخوك عمل على الورق اتاريه واقع فيكى وبيحبك يا ارض بور
سلمى : احترمى نفسك انا ممكن ازعلك
سومه : تزعلى مين يا حربايه با صيعه دانا وماما كشفناكى يا سحاره يا بتاعت الاعمال
سلمى : احترمى نفسك يا سومه انا اكبر منك
منير : فى ايه سبيها يا ماما سبيها ( بعدهم عن بعض )
حصل ايه ؟
ام منير: سلمى داخلت المطبخ ورامت الورقه دى فى الزباله شوف انته بقى عمل ده ولا مش عمل
منير: ايه ده دى رسمه
سلمى : ( وهى مستخبيه ورا منير ) دا انا كنت بفكر فى المشروع بتاع نجوى والله هى هتشغلنى معاها
ام منير: هااااااا نهار اسود كمان نجوى اه وانا اقول منير مدلوق على السوده المقشفه دى ليه
منير: الله انتى هتقلبى على نجوى ليه وبعدين دى بتقولك مشروع
ام منير: اه مشروع اعمال انته واخوك عشان تفضلو مشيين وراهم وهما اللى يمشوكو بس انا مش هسكوت انا هروح لواحد ويفك الاعمال دى يا سحاره يا وسخه
سلمى : كفايه اهانه بقى بدل ما والله هسيبلك البيت
ام منير : برحتك يا حببتى فى 60 خراخره
سومه : وهو انتى فاكره لما تسيبى البيت هنزعل داحنا هنعمل لوووووولى فارح
سلمى : ماشى انا هسيب البيت
منير : اعقلى يا سلمى انتى هتخدى على كلام ماما
سلمى : اه انا زهقت وقرفت قول لاخوك لما يجى انا فى بيت اهلى لو مش عاوزنى يبعتلى ورقتى
ام منير: طب والله لهجوزو عليكى واخليه يخلف منها انتى فكره نفسك ست يا بت دانتى زى قلتك
سلمى : ( داخلت لبست ولمت شنطتها وهى خارجه من الباب ) روحى جوزيه انا خلاص قرفت ( وراحت نزلت ورزعت الباب )
ام منير: رزعه فى دماغك اللهى ما تلحقى تروحى يا بعيده تهفك مقطوره على الطريق
منير: كفايا بقى انتو خربتو بيت محمود حرام عليكو انتو ايه مش بتفكرو
ام منير: طبعا ما العمل لسه شغال طاظا معاك ادخل استحمى واقرا شوية قرءان يمكن العمل يتفسد
منير: انا غاير من وشك اصلا انتى مايتقعدش معاكى ( وخرج ورزع الباب )
سومه : هما بيعملو كده ليه مش يراعو ان احنا خيفين عليهم
ام منير: ولاد الهرمه انا وراهم والزمن طويل نجوى وسلمى دول انا هوريهم ورايا يا بت نفتش اوضت محمود لتكون مخبيه حجاب
ام هدى : انا هنزل القاهره بقى وانتو تبقو حصالونى
فارس : اول ما هدى بس تقدر تتحرك هجبهم واجى
ام هدى : ماشى هدى متنسيش اللى اتكلمنا فيه
هدى : حاضر
ام هدى : ام فارس فكرى كده فرصه والله مش هتتعوض
ام فارس : ربنا يجيب اللى فيه الخير
( ام هدى ركبت تاكسى ونزلت بيه على القاهره عشان تستقبل اخوها فى المطار وفارس اخد هدى والبابى وابوه ونجوى روح ابوه على البيت هو ونجوى واخد امو وهدى على شقتو )
هدى : كفايا كده يا ماما تعبتى كده
ام فارس : تعبك راحه كلى بقى حلو عشان انتى بترضعى
فارس : انا جبتلك لبن اهو علب اللى بتحبيه
ام فارس : علب ايه يابنى دا مايه لا انا جايبا لبن المعزه بتاعتنا حلو اوى انا هقوم اجبلك كبايه
هدى : لالا انا مش بحبو
ام فارس : دا مش عشانك دا عشان ابنك استحملى واشربى
فارس : ماما هى مش بتحبو خلاص
ام فارس : يابنى دا مايه ومغشوش
هدى : لا انا بحب ده
ام فارس : ماشى انا خايفه عليكى
انا هقوم اعملكم الغدا
هدى : مش كانت نجوى او تقى جم ريحوكى شويه
ام فارس : نجوى روحت عشان ابوها وكمان منير سيباه من امته
تقى بقى تلقيها عمت الاكل ونضفت البيت ونامت هى بتحب تنام اخر النهار
هدى : امممم طيب
فارس : الولد امور اوى
شوفى رافع صوباعو ؟
ام فارس : اه بيوحد الله سبحان الله اهو انته كنت شبهو اوى اول ما اتولدت
هدى : طبعا مش ابوه
محمود : ارجعى يا سلمى وبطلى هبل
سلمى : امك ضربتنى واختك واهنونى قصاد منير انا مش هرجع غير لما يكون عندى بيت
محمود : وانا هجبلك بيت فين ؟
سلمى : مش مشكلتى دى مسؤليتك انا هروح عند امى وابويا البلد ولو انته عاوزنى اتصرف
محمود : طب برحتى سلام ( وقفل التليفون فى وشها ) منك لله يا سومه انتى وامى هلقيها منك ولا من الشغل ولا من البلد اللى الواحد مش عارف ياخد فيها حق ولا باطل الواحد قرف
ام فكرى : الاجازه خلصت وملحقتش اشبع منك
فكرى : معلش انا جبت لتامر لاب ابقى كلمونى عليه وهتشفونى وانا هشوفكم
ام فكرى : طيب
فكرى : مالك يا ماما ؟
ام فكرى : مش عجبنى حالك المرادى فرطه منك على الاخر والهام يوم جواز اختها اخدة من الشقه حاجات قد كده لبس ومفرش السرير وانته روحت دافعت فلوس الفراشه كمان ليه دا كلو
فكرى : عادى احنا نسايب وبعدين نجوى زى اختى والحمد لله ربنا كارمنى وهما حالتهم المديه مش اوى
ام فكرى : يعنى عشان ربنا كرمك خلاص تبعزق على اهل مراتك
فكرى : ماما انا مدفعتش كتير وبعدين مره وعدت
ام فكرى : اهى مراتك جات افتحلها
فكرى : ايه اللى فى ايدك ده ؟
الهام : دى حاجات اللى كنت واخدها يوم الفرح مفرش السرير وكام حاجه كده
وكمان نجوى وتقى بعتنلك جوزين ارانب وبطايه وجوزين فراخ عشان لما تسافر
فكرى : ( باص لامو ) طب تعبو نفسهم ليه ؟
الهام : والله ما كنتش عاوزه اخودهم واقولهم السعوديه فيها كل حاجه تقى بقى تقولى هى و نجوى عشان يفتكرنا وهو هناك
ام فكرى : يفتكرهم اكتر من كده
فكرى : ربنا يكرمهم طب متنسيش بقى تبيتيهم فى الفليزر
الهام : انا هطلع اجمدهم وهحطهملك فى التلاجه البوكس
فكرى : ماشى
( طلعت الهام )
فكرى : شوفتى يا ماما الحاجه رجعت وكمان بعتين حاجات
ام فكرى : حاجات متكملش 250 جنيه دانته جايب لكل واحده منهم موبيل بقد كده
فكرى : انا طالع اشوف العيال
( وبعد شويه نجوى راحت عند فارس عشان تشوف لو فى حاجه تساعد امها )
ام فارس : نجوى انا عاوزه اختك تروح تقعد عند فارس فى مصر
نجوى : ليه ؟ وبعدين لا انا ماحبش اختى تبعد عنى
ام فارس : يا بت يمكن ربنا يبعتلها نصبها هناك
نجوى : لا انا محتاجا تقى معايا عشان مشروعى انا وهى
هدى : فكرى فى اختك شويه بطلى انانيه بقى
نجوى : انا انانيه يا هدى ولا انتى الاستغلاليه وعاوزها تروح معاكى عشان تشيلك الواد
فارس : نجوى اتكلمى بأدب
نجوى : ادب يعنى انا جايه اشوف شقتك محتاجه ايه وعاوزين ايه وسايبه جوزى وابويا التعبان عشان تقولى اتكلم بأدب
فارس : انا ممكن اجيب حد يقعد بهيثم بس تقى بقى تقدرى تقوليلى بعد ما اتجوزتى هى هتعمل ايه ؟
نجوى : تعمل ايه فى ايه ؟
فارس : دلوقتى منير فى البيت هى بقى ليل نهار هتفضل لبسه النقاب
نجوى : منير من اول بكره هينزل يشتغل على التاكسى وبعدين تقى زى سومه زى اختو
فارس : شارعا هى مش اختو وحرام تفضل كده
هدى : انا مش عارفه انتى بتعملى كده ليه عاوزه اختك تفضل تحت سيطرتك ليه ؟
نجوى :انا مش هرد عليكى
ام فارس : خليها تروح يا بنتى يمكن تتجوز فى مصر ونرتاح
نجوى : انتى هتجننى ترتاحى من ايه هى قاعده على راسك ما تسبيها وان شالله ما اتجوزت
هدى : اه قولى كده انا دلوقتى فهمت انتى ليه نقبتى تقى عشان متتجوزش وانتى اللى تتجوزى
نجوى : انتى بتقولى ايه جواز ايه
ام فارس : خلاص يا هدى مالوش لزمه الكلام
وانته مسافر يا فارس خود اختك معاك
نجوى : وانا مش هسيب اختى
هدى : الكلمه مش كلمتك بطلى انانيه بقى البنت هيضيع عمرها وهى جنبك محدش شايفها قديها فرصه تفرح زيك
ام فارس : لا وانا مش هسكوت يضيع عمرها لا خودوها معاكم
نجوى : انا انانيه يا فارس ؟
فارس : اه انانيه مش بتفكرى غير فى نفسك عاوزى تقى جنبك هى اللى تطبخ وتنضف وانتى تقعدى هانم
نجوى : طب تمام انا ماشيه
( ومشت وسابتهم )
منير : خلاص تقى مش صغيره هى تختار ؟
نجوى : انا مقدرش اعيش بعيد عن تقى
منير: متحطيش نفسك فى الصوره انا مش عارف هو اليوم اسود من اوله
سلمى وامى اتخنقو وانتى واخوكى وابوكى تعبان انا مش عارف فى ايه
نجوى : انا قرفت هما ضحكو على امى اقنعوها ان تقى لو راحت القاهره هتتجوز
منير : طب ما يمكن
نجوى : خلاص يا منير انا ماليش دعوه هى مش صغيره
منير : طب اهدى كده
نجوى : خدنى فى حضنك يا منير انا محتجالك اوى
منير : يا قلبى انتى يا حياتى
( وبعد السبوع )
ام فارس : لا هتروحى مع اخوكى
تقى : لا نجوى هتزعل
نجوى : لا انا ماليش داعوه عاوزه تروحى روحى
تقى : لا انا مقدرش ابعد عنك وهروح القاهره اعمل ايه ؟
فارس : هتقعدى معايا
هدى : وكمان ماما بتخرج كتير وبتتفسح تتفسحى معاها
تقى : انتى رئيك ايه يا نجوى ؟
نجوى : انا ماليش داعوه
تقى : يعنى مش عوزانى معاكى ؟
نجوى : بس بقى يلا يا منير مش حضرنا السبوع يلا نمشى يلا يا بابا
فارس : انا هاخدك معايا
نجوى : يلا يا منير
( نجوى اخدت منير وركبو موصلات وسابو ابو فارس هو هيسوق التاكسى ويروح برحتو هو وام فارس )
( بعد ما روح منير هو ونجوى الشقه )
منير: بطلى نكد بقى
نجوى : وحياتى يا منير سبنى فى حالى
ايه ده دى سلمى بتتصل
منير : دلوقتى طب ردى عليها
نجوى : الو
سلمى : نجوى حببتى وحشانى
نجوى : وانتى كمان
سلمى : انا لقيت حل للمشروع بتاعك خلاص الازمه اتحلت
نجوى : ازاى ؟
سلمى :