رواية طفلة العاصم
الفصل الحادي عشر
بقلم ندي احمد
عاصم و هو بيبص فى الطريق: انتى هتعيشى مع امى ده احسنلك انتى فى مرحلة مراهقة مش هعرف اتعامل معاكى و كفاية اللى قولتيه امبارح و القر*ف إللى كنتى لبساه الصبح
حور : و انت اللى قولتهلى الصبح كان ايه
عاصم بعكس اللى جواه : كانت لحظة ضعف قر*فت بعدها و مش عايز افتكرها المفروض تتكسفى و متساليش على الموضوع ده اصلا ايه ده
حور : طب انا فعلا عايزة اروح اعيش مع طنط بس انا عندى طلب الاول
عاصم : طلب ايه
حور بتصنع القوة : انا عايزة اطلق
عاصم وقف العربية فجأة لدرجة ان حور اندفعت لقدام فجأة
حور بصدمة و زعر : ابيه فى ايه
عاصم بغضب : عايزة تطلقى ليه ان شاء الله فى حد قدامك و لا ايه مش فاهم
حور : لاء مفيش حد قدامى لسه بس اكيد مش هفضل كده ولا انت كمان
عاصم : لاء مش هطلقك
حور : ليه
عاصم بارتباك : كده و بعدين مش هتعيشى عند ماما انتى نسيتى ان ايمن اخويا عايش مع ماما لاء
حور : بس ايمن ده اخويا عادى
عاصم: قولت لاء ده قرار
حور : بس انا فعلا مش عايزة اعيش معاك خلاص يا ابيه
عاصم : بطلى استفزاز و بعدين بطلى تقولى ابيه ايه ده
حور : انت غريب جدا انت بتغير كلامك ليه كل شوية
عاصم : بكرة لما تكبرى هتفهمى
حور : على فكرة بقى انا كبيرة مش طفلة
عاصم : لاء طفلة
حور بعناد : قولتلك لاء
عاصم رفع حاجبه : متأكدة من كلامك
حور : طبع....
و لسه هتكمل عاصم شدها فى حضنه و بص فى عنيها
عاصم: كملى كنتى بتقولى ايه
حور بصت فى عينه و سرحت
حور : انا ... انا
عاصم بهيام : انتى ايه
حور : ممكن تبعد شوية يا ...
عاصم حط صباعه على شفايفها علشان تسكت
عاصم بعد و فاق لنفسه : حور مينفعش غلط
حور بصتله و وشها احمر من الاحراج
عاصم : انا هخلى ماما تعيش معاكى و انا هعيش مع اخويا فى البيت كده احسن
حور : ليه ما تعيش مع مراتك و ابنك
عاصم بصلها بصدمة انها عرفت ازاى
عاصم : 😳😳😳