رواية طفلتي التي احببتها
بقلن بسمه امل
الفصل التاسع
رحمة خرجت م اوضتها جرى و قالت
رحمة : يجماعة الدكتور كلمنى و كارما فاقت من الغيبوبة
راحوا كلهم و هما متحمسين يشوفوا كارما و يكلموها بعد ما كانت فى الغيبوبة 3 سنين
وصلوا المستشفى و لقوا مروان هناك و قاعد باصص على كارما من بره الباب و سرحان
رحمة باستغراب قالت للدكتور
رحمة : هو اية ال جاب استاذ مروان هنا؟؟
الدكتور : انا كلمته ده بيجى هنا كل يوم من ساعة الحادثه و معايا رقمه و متابع الحالة ديما و بيجى يقعد معاها بالساعات و هو ساكت و باصص ليها بس انا كنت فاكره خاطيبها
ريم بضحك لرحمة : ده شكل الواد واقع بقى بس ابن المحظوظه وقع واقف دى كارما قمر
مواصفات كارما ( عنيها لون البحر و بشرتها فاتحة اووى و شعرها اشقر غامق و قصيرة)
ريم بضحك : بس مش قصيرة دى عليك شوية
مروان بفزع : نعم! مين قصيرة على اية
ريم : خلاص خلاص يسطا بهزر مالك خفت كده لية ما تخشلها هو عيب يعنى انك تكون بتحب
مروان بيحاول يسطنع عدم الفهم : بحب مين و تقصدى اية يعنى انا مش فاهم
ريم : تعالى يلا خش معانا و اطمن عليها من قريب ولا موحشكش شكلها
مروان و هو مش حاسس : ده انا كنت عايش على وشها ال تلت سنين و لسة شايفها امبارح
ريم بصتله و ضحكت
راحت رحمة ضربة ريم ضربة خفيفة و قالتلها
رحمة : بطلى بقى يا خفة انت ، تعالى معانا يلا يا مروان معلش هى ريم بتحب تهزر
مالك مستناش اجابت مروان و مسك كتفه و دخلوا الاوضه
ريم باستغراب : هو من امتة مالك قريب من مروان
رحمة : ده رهف بتكلمنى عن مالك كتير اووى و بتحكيلى انو بيروحلهم كتير اووى و ان هى و مالك يتكلموا من ساعة ما كنا فى المصيف بس كلامها زاد اووى عن مالك من قيمه شهرين كده
ريم سكتت شوية و بعدين قالت
ريم: اية ده احنا ازاى مدخلنا كل ده يلا يبنتى
دخلت رحمة و ريم و قعدوا كلهم فرحانين ان كارما و اخيرا فاقت
ريم بخبث : بس مروان كان خايف عليكى اووى يا كارما ده حتى اول واحد يجى هنا فينا اول ما الدكتور قاله
كارما بصت ل مروان باصه دافيه خلته يسرح و ميحسش بصوتها و هى بتشكره و لما لحظت نظرته ليها نزلت عينيها من عينه بكسوف
كريم خبط كتف مروان بهزار
مروان : ها نعم
كريم : صباح الفل يا مارو
مروان : هو فى حاجة؟
كريم بضحك : لا ابدا ولا حاجة فضحت نفسك
لقراءة باقى فصول الروية اضغط هتا