رواية ياباني احتل كياني
الفصل الرابع4
بقلم منه محمد
مرت فتره طويله كانت تذهب للجامعه لم تراها فيها ظنت انه سافر وعاد الى بلده لذلك قررت ان تتقبل الوضع
وفى ذات المرات راته صدفه يمشى ف الشارع لكنه عندما رائها
نظر اللى الارض
فاطمه : صن!!
صن : لم يعد اسمى صن
فاطمه بتعجب : اومال اسمك ايه؟
صن : اسمى عبد الرحمن لقد اسلمت
شعرت بالسعاده شديده
فاطمه بسعاده : بجد الف مبروك ده احلى خبر سمعته عملت كده ازاى
صن : معذره سيدتى لا يمكننى التحدث كثيرا عليا الذهاب
____________________________________________________
سحر : ايه اسلم!!
فاطمه : اه وبقى اسمه عبد الرحمن
سحر : لا ده يجى يخطبك
فاطمه : ايه!!
سحر : ما هو ف الاول مكنش ينفع مكنش مسلم دلوقتى هو اسلم خلاص يجى يخطبك بقى ملهوش حجه
فاطمه : بطلى هبل
سحر بخبث : اييه انت اللى بطلى استعباط ما حنا عرفنا خلاص انك بتحبيه انت مش كنتى قلبهالى مناحه اخر مره
لم تتكلم "فاطمه" وانما كانت تبتسم بخجل
سحر : اه ما ده السكوت علامه الرضا عرفها
رمت الوساده فى وجها : طب قومى بقى من هنا
سحر : ماشى يارخمه
____________________________________________________
الام : اسلمت!!
عبد الرحمن (صن) : اجل امى
الام : لكنك قولت انك سوف تتعرف عليه فقط
عبد الرحمن : اجل لقد تعرفت عليه ورأيت انه دين رائع وفيه كل ما يحتاجه الانسان وعندما اعود سأخبركى بكل ماتعلمته
الام : هل فعلت هذه لجل تلك الفتاه
عبد الرحمن : البدايه لكن عندما تعرفت عنه ايقنت انه حقا ديناً جميل
الام : حسناً بنى مدام هذه خيارك ف بالتوفيق تعرف اننى لم اجبرك على الامر تختاره
عبد الرحمن بفرح : شكرا لكى امى
____________________________________________________
ام فاطمه : هو ده الواد اليابانى!!
سحر : ايوه هو ده يا ماما اللى حكيتلك عنه، امور اوى صح
الام : متتلمى يابت
سحر : سورى، المهم يعنى يا ماما ان الواد صون ده اصدقى عبد الرحمن راجل طيب ومحترم وابن ناس
الام : ايوه عايزه ايه يعنى
سحر : لا انا بعرفك عليه بس
الام : منور يا اخ صون
اصدقى عبد الرحمن
عبد الرحمن : شكرا لكى سيدتى
الام : ايه!!
سحر : العربى بتاعه حلو اوى صح يا ماما
نظرت لها امها نظرات حاده
سحر : احم طب اناااا هاقوم بقى اغسل المواعين او اعمل اى حاجه س سلام عليكو
رن الجرس بمجرد ان قامت من مكانها
سحر : يا سبحان الله شوفتوا اهو الجرس رن اهو انا هاقوم افتح
ذهبت لفتح الباب
سحر : بنت حلال جيتى ف وقتك اصل عندنا ضيوف
فاطمه بتعجب : ضيوف ضيوف مين!!
سحر : ادخلى وهتعرفى
دخلت "فاطمه" فوجئت عندما راته
فاطمه : عبد الرحمن!!
قام من مكانه
عبد الرحمن ببتسامه : مرحبا فاتما
فاطمه : يخربيت فاطمه 🤦🏻♀️
هو انت جيت هنا ازاى
عبد الرحمن : سحر ساعدتنى
فاطمه : سحر!!
سحر : والله هو اللى سألنى على عنوان بيتنا
عبد الرحمن : نعم ف انا ارادت زيارتكم والتعرف عليكم ان عائلتكى رائعه حقا
فاطمه : حقا!!
الام : طب اقوم انا بقى احضراكوا الغدا
عبد الرحمن : لا داعى سيدى ف انا يحب ان اذهب
فاطمه : تمشى ليه؟
عبد الرحمن : لدى بعض الامور يجب ان اقوم بها
الام : يا واد اقعد اتغظى معانا
فاطمه : اه خليك معانا
عبد الرحمن : شكرا لكى لكن يجب ان اذهب ، وداعا
ثم غادر
سحر : محترم الواد صون ده والله
____________________________________________________
كانت ف الغرفه مع شقيتها وبالها مشغول
فاطمه : تفتكرى جا يزورنا ليه؟
سحر بخبث : يعنى هايكون جاى ليه مثلا، اكيد كان جاى عشان يشوفك
فاطمه : يشوفنى ليه؟
سحر : ما خلاص بقى انت هتعملى عبيطه ما خلاص كلنا عرفنا انت شكلك الوحيده اللى مش عارفه
فاطمه : ايوه ايه بقى اللى انا مش عارفها
سحر : ان صون واقع ف دبديبك
فاطمه : دبديبى!!
سحر : اه دبديبك مش مهم بقى المهم انه واقع
فاطمه : بطلى بقى خيالك الواسع ده انت بتقرى روايات كتير شكلك
سحر : انكرى براحتك بس هنشوف الاخر