رواية ياباني احتل كياني
الفصل الثاني2
بقلم منه محمد
سحر : بس جامد الواد صن ده
فاطمه بسخريه : جامد اه
سحر : مالك بتبصيلى كده ليه؟
فاطمه : حد يعمل اللى انت عملتيه ده
ده انت كنتى هتودينا فداهيه احمدى ربنا انه مش بيفهم عربى
سحر : خلصنا بقى منا اول مره اشوف حد منهم بحق وحقيقى
فاطمه : حق وحقيقى 🙄
ثم ذهبت اللى النافذه وتركتها، اخذت تقلب ف الهاتف وظهرت امامها صورتها التى التقطها لها "صن" ف ابتسمت
سحر : بتضحكى على اييييه؟
فاطمه بفزع : بسم الله الرحمن الرحيم ايه يا بنتى مش تتتنحنى قبل ما تدخلى
سحر : المره الجايه، ورينى بتضحكى على ايه بقى
فاطمه : الله بضحك عادى لا اله الا الله
سحر : عادى ازاى يعنى؟
فاطمه : ييييى انا سيبهالك وماشيه
____________________________________________________
ف اليوم التالى بعد ان انه "صن" درسه ذهب اللى نفس المكان الذى وجدها فيه امس لعله يرها هناك مره اخرى
لاحظ ان المكان غير النظيف والمهملات ملقاه الارض
ف اخرج من حقيبته قفازات وكيس كبير وبدأ ف التنظيف
ولكن كلما مر شخص من امامه القى القمامه على الارض
ظناً منهم انه عامل نظافه وهو من سيتولى التنظيف
سحر : ياختى بصى الناس الرخمه اللى بترمى الزباله ع الارض والراجل بيضف
ذهبت "سحر" واختها لتلقى المهملات التى ف يدها ف السله
فاطمه : صن!!
سحر : ايه ده انت بشتغل عامل نظافه هنا!؟
فاطمه : ماذا تفعل؟
صن : رأيت الشارع غير نظيف فقررت ان انظفه
سحر : بيقول ايه الراجل ده ياختى؟
فاطمه : بيقول انه لاقى الشارع مش نضيف ف قرر يتضفه
سحر : اه طب قوليلوا بيعمل كده ليه ما فى ناس هتنصف
اخبرته "فاطمه" بذلك
صن : لان هذه ثقافتنا نحن نحب ان يكون المكان نظيفا دائما
فاطمه : بيقولك هما ثقافتهم كده شعب نضيف يعنى
سحر : اااه والله انت خساره يا صون ف البلد دى
صن : ما رايكم ان ادعوكم لتناول الطعام
سحر : بيقول ايه؟
فاطمه : عايز يعزمنا ع الغدا
سحر بحماس : قوليله موافقين
فاطمه : هو ايه اللى موافقين لا طبعا
سحر : عشان خاطرى عشان خاطرى
فاطمه : مينفعششش
سحر : معلشيي ده فى مطعم يابانى هموت واجربه
فاطمه : مطعم يابانى ايه الراجل شبع من الاكل اليابانى واكيد عايز يحرب اكل مصرى
سحر : انا مشبعتش من اليابانى ياستى
يلا يلا يا اخ صون انا اعرف حلو
____________________________________________________
ذهبوا اللى المطعم وبدأ بالاكل
صن : لماذا لم نذهب لمطعم يقدم الاكل المصرى انا اطوق كثيراً لتجربته
فاطمه : اهو شوفتى بيقولك كان عايز يروح مطعم مصرى
سحر : ماشى ماشى استنى بس ادوق السوشى ده
لاحظ "صن" ان "سحر" لا تجيد استخدام اعواد الاكل
صن : دعينى اساعدك تمسكيها هكذا
نظرت له ببلاها فهى لا تفهم ما يقول
بدأ بتحريك العصا بطريقه الصحيحه امامها لكى تقلده لكنها فشلت
سحر بغضب : البتاعه دى رخمه مش عارفه اكل حاجه
فاطمه بضحك : استنى اهى
وامسكت يدها لكى تساعدها
سحر : اتصدقى بالله الواد صون ده عنده حق ماله الاكل المصرى
ده انا اعرف حته مطعم مصرى يا واد يا صون جااااامد
____________________________________________________
ذهبوا اللى احد المطاعم الشبعيه التى تقدم الاكلات الدسمه
(اللى هى الفشه والكرشه والحاجات دى 🤢)
سحر : ده يا واد ياصون الاكل اللى يرم العضم بجد مش الاكل بتاعكوا ده
فاطمه بقرف : ايه المكان ده ما كنتى وديتنا اى مكان بيبع كشرى وخلاص
سحر : كشرى مييين ده الاساس
فاطمه : حرام عليكى الراجل غريب عن البلد افرضى جراله حاجه
صن : ما هذا؟
فاطمه : اهو اتفضلى بيسأل ايه ده اقوله ايه انا دلوقتى؟
سحر : قوليله دى كرشه
فاطمه : والله اترجمهاله ازاى دى بقى
سحر : قوليله اجيبشن فود
فاطمه : والله
كل كل ياصن متشغلك بالك
تناول من تلك الكرشه 🤦🏻♀️ كثيراً
سحر : اهو شوفتى عجبته ، استنى بقى القنبله اقوليلوا
فاطمه : لا مش هاينفع تترجم دى
سحر : ليه؟
فاطمه : هيفتكرنا ارهابيبن
بدأ "صن " يتألم ويصرخ
فاطمه : يالاهوى يالاهوى يالاهوى يالاهوى روحنا ف داهيه
سحر : فى ايه ياعم صون ما انت كنت كويس
____________________________________________________
كانت الفتاتان ف المستشفى يقفان اماما غرفته
فاطمه : روحى منك لله يا شيخه زمانهم بلغوا السفاره اليابانيه
وهنروح ف داهيه دلوقتى
سحر : ما هو اللى اطافس
فاطمه : قولتلك اكليه كشرى كان لازم يعنى الحاجات دى
سحر : الله طب منا كلت ومجراليش حاجه
فاطمه : انت جبله هو لسه جديد
سحر : ايوه عندك حق كان لازم يشرب من نيلها الاول
فاطمه : نيلها انت ليه مصره تخلصى عليه هنا
خرج الدكتور ف اسرعوا نحوه
فاطمه : خير يا دكتور هو كويس، جراله حاجه
الدكتور : جاله تسمم
فاطمه : تسمم ادعى عليكى ب ايه يابعيده
الدكتور : بس متقلقوش احنا عمالنه غسيل معده وهو دلوقتى كويس والحمد لله انكم جبتوه بسرعه
فاطمه : كنتى هتموتى الراجل، كنتى هتموتى وتدمرى العلاقات المصريه اليابانيه
سحر : والله ماكان اصدقى
فاطمه : مكنش اصدقك ايه بس ياشيخه
سحر : خلاص المهم الراجل كويس الحمد لله خشى اطمنى عليه وانا هستناكى هنا بره
____________________________________________________
كانت تجلس امامه وتحمل بوكيه ورد عملاق يغطى على وجها
قم انزلته باحراج شديد
فاطمه بخجل : سامحنى يا صن حق عليا يا اخويا انا اسفه
صن : لا عليكى
فاطمه بدهشه : اانت بتتكلم عربى!!
صن : نعم كليلا
فاطمه : كليلا، ولما بتتكلم عربى مبهدلنى معاك ليه؟
صن : ارادتو ان اصنعها لكى مفكأه
فاطمه : مفكأه لا وانا اتفاكئت صراحه
سحر : حمد الله ع السلامه يا اخ صون
صن : شوكرا لك
سحر بصدمه : شكرا لك، ده طلع بيتكلم عربى
فاطمه : اه شوفتى
سحر : يادى النيله عليا
فاطمه : المهم انت كويس دلوقتى
صن : نعم انا بخير
فاطمه : الحمد لله انك بخير لو جرالك حاجه هنروح ف داهيه
سحر : والله يااستاذ صون كان نفسنا نقعد معاك اكتر بس الوقت اتأخر بقى يلا بينا
____________________________________________________
ف اليوم التالى ذهبت "فاطمه" الى المستشفى مع اختها لزياره "صن"
فاطمه : سلام عليكم
موظفه الاستقبال : وعليكم السلام
فاطمه : لو سمحت كان فى راجل يابانى جا هنا امبارح اسمه صن يى
موظفه الاستقبال : مظبوط يا فندم
فاطمه : ايوه ما احنا دورنا عليه ف اوضته بس مش موجود
موظفه الاستقبال : ما هو خرج انهارده حضرتك
فاطمه : خرج ازاى؟
ممكن اعرف اسم الدكتور المشرف على حالته
ثم ذهبت لتسأل الدكتور
الدكتور : ايوه منا لاقيته كويس فكتبتله على خروج
سحر : ياخى اليابانين دول صحتهم بترد بسرعه
فاطمه : زمانه مات دلوقتى، يلا ثم شكرت الدكتور وذهبت