رواية احكام اللعبة
الفصل الخامس 5
بقلم ايمي عبده
ماجد:ياااه عشان كده كنت بتستحمل دلعها الفارغ وأنا فاكر الحب اعمى
احمد: حب ايه بس اللى يظهر فجأة وبعدين دى عيله وطول عمرى بعاملها كده بس دى أمى وأغلى من روحى وقلبى مدقش لحد يعنى محدش هيتظلم فسعاده أمى مش هتكلفنى غير موافقه منى و شويه صبر وحنيه على مريم
محمود:طب وايه اللى حصل
احمد:جت من عند ربنا فى يوم قولت هعدى عليهم لما أخلص شغلى وأنا شغلى مواعيده مش ثابته المهم عديت وفتحلى ماجد
ماجد:مرحب يا دوك عاش مين شافك
احمد:معلش بقى اليومين دول مشغول وبعدين جالى عرض ممتاز للشغل فى مصر وبفكر اقبله بس أشوف أمى ومريم هيقولو ايه
ماجد:مبروك يا عم ربنا يوفقك (وقاطعه صوت زعيق مريم وامها)
مريم:مش عايزاه مش عايزاه انتو ايه مبتفهموش
فوزيه :اتلمى يا مريم لقول لابوكى وانتى عارفه
مريم:هو ايه بالعافية
فوزيه:لأ بالذوق بس مش بعد ما وافقتى نرجع فى كلامنا مش لعب عيال هو
مريم:مبحبوش أنا بحب محمود وكنت مستنياه واديه رجع
فوزيه:نعم محمود متجوز ولو عاوزك مكنتى قدامه ولما الحكايه كده وافقتى على أحمد ليه والا عاوزة تصغرى ابوكى قدام الناس
مريم:يووووه أنا وافقت على أحمد عشان أشغل نفسى وبعدين ما كل زمايلى مخطوبين إشمعنى أنا ولا هما احسن منى عموما أحمد كان استبن والأصل رجع فميلزمنيش
فوزيه ضربتها بالألم على وشها:اخرسى قليله الأدب بقى احنا ربناكى كده تلعبى بالناس ولا عشان مبنرضاش نزعلك بتسوقى فيها
ماجد واقف محرج جدا من أحمد بس اتفاجىء برد فعله
أحمد خبط ودخلهم:كفايه يا خالتى الجواز مش بالعافيه واحنا لسه على البر
مريم:كده يا ماما تضربينى وحضرتك بتتمسكن عشان يقفوا فى صفك والله ما انا متجوزاك لو موتونى
أحمد بيحاول يمنع خالته من ضرب مريم:بس بقى يا خالتى اسمعى يا مريم انا كل اللى طالبه منك تيجى تعرفى أمى أن دا قرارك وهكون شاكر ليكى ومش هتشوفى وشى تانى
مريم:يا سلام وانا اضمنك منين
ماجد:اتلمى يا مريم دا أحمد ولا انتى لسه هتعرفيه
احمد:ماجد بعد إذنك تيجى معانا منها حمايه ليها ومنها تكون شاهد عشان أمى تصدق دا غير أنك حقانى حتى مع أعدائك فمريم تطمن أننا مش هنتفق عليها
مريم:ان كان كده ماشى
احمد:روحنا كلنا لأمى وسمعت كل حاجه وهيا ساكته
أم احمد بمنتهى الهدوء:بصى يا مريم انا خالتك وأحمد اخوكى واعتبرى كأن محصلش حاجه خالص روحى يا حبيبتى مع اخوكى وسلمى لى على أمك
(وبعد ما مشيو)
احمد:أمى انتى كويسه
ام احمد:الحمد لله سامحني يا احمد انا كنت عاوزة راحتك وقلت أهو اللى نعرفه احسن من اللى منعرفوش وكويس انها جت منها جواز القرايب مليان مشاكل
احمد:يعنى انتى مش زعلانه منى
ام احمد:لا يابنى دا أنا اللى خايفه أنك تكون زعلان كنت حاسه انى بظلمك لما جبرتك على الجوازه دى ومن ساعه الخطوبه وقلبي مقبوض ربنا كريم وبعدين أختار انت حلوة وحشه أهو تتحمل نتيجه اختيارك مشلش ذنبك
احمد:يوم ما هختار لو معجبتكيش مش عاوزها المهم انا عاوز اقولك على حاجه أهم (وقولت لها على الشغل ووافقت أهو تغير جو وتهرب من كلام الناس وتتعالج)
محمود:انا آسف اوى يا احمد بس عمرى ماعاملت مريم إلا كأخت بس هيا اللى فاهمه غلط
احمد:لا يا عم دا كده احسن انا اصلا مش عاوزها آسف يا ماجد بس هيا صغيره عليا
ماجد:ولا يهمك احنا اخوات وبعدين عمرها ما كانت هتريحك سيبكم من دا كله عاوزين نبارك لحسام عشان الحق اسافر
محمود:مستعجل ليه
ماجد:ابويا مسافر اسكندريه يزور واحد صاحبه ومريم وامى لوحدهم وانا مضمنش مريم تعمل ايه فى سهر فى غيابى
محمود:ربنا يستر بس يا احمد مجيبتش والدتك معاك ليه
احمد:قلت اظبط امورى الاول وانضف الشقه
محمود:يا عم الفيلا واسعه شقه ايه ولا انا غريب
ماجد:بطلو لت وعجن هنروح لحسام امتى لازم أروح النهارده اتصل يا محمود بأسعد وشوفه عشان نروح
جرس الفيلا ضرب طلع اسعد: صباح الخير ياغجر بتتفقو على مين اوعو يكون عليا
ماجد:يا فتاح يا عليم عالصبح أنت على طول داخل بزعابيبك كده
اسعد:اسم الله عليك يلا عشان نروح لحسام كفايه عليه كده الساعه بقت٩
احمد:وليه القلق دا عالصبح دا لسه عريس ميصحش
اسعد:مين دا حد فيكو شافه قبل كده جرى ايه يا عم أحمد وكان فين العقل دا لما صحتونى الساعه٧ دا أنا حتى حنين قولت على تسعه كده برضه مراته لسه متعرفناش وبعدين أنا ناوى أرودها لكم واحد واحد
محمود:آومال ليه مردتهاش ليا فى صبحيتى
اسعد:النبى تتلهى وهيا دى كانت جوازه بلا خيبه أنا بتكلم عن جوازه العمر هاتيلا ولا ايه
كلهم:يالا
راحو على باب الشقه وفضلو يرزعوا عالباب ويرونو الجرس بغباوه
حسام صحى مفزوع:ايه ده مين الغبى اللى بيخبط كده
ريهام:خير يارب لأ خليك أنا خايفه
حسام: متخافيش هروح اولع ف اللى عالباب واجيلك راح حسام يفتح لقاهم هاجمين عليه وبيحضنوه وبيهيصوا:هاااااااه
حسام مش فاهم حاجه:ايه ده انتو بقر حد يصحى حد كده ويوم صبحيته كمان
اسعد: الحمد لله أنك عارف نفسك بيتهيألي كده كانت فكرتك لما فزعتنى يوم صبحيتى ولا نسيت
حسام افتكر:يخربيت سواد قلبك أنت لسه فاكر دا أنا نسيت
اسعد:وهيا دى تتنسى أنا حتى رحمتك عشان الغلبانه اللى جوه وجايلك الساعه ٩مش ٧
ريهام من جوه:حسام أنت كويس
حسام: أيوه كويس بس عندى ناموس هخلص منه وجايلك يلا هش انت وهو هش
ماجد: هيا حصلت طيب ماشى (بدأ يجرى وراه ويزغزغه) ريهام بتنده له وهو مش قادر يرد من الضحك ولما حس بيها خارجه تشوفه زق ماجد بعيد: اوعى تخرجى بره انت وهو لو وربنا معندى غير الشبشب
محمود:شبشب دا احنا بنتهزق ياجدعان هيا حصلت الشبشب
حسام:آه إذا كان عاجب ويلا بدل ما ارش ميه
ماجد:كمان دا واضح أن قعدتك فى الحاره الفتره اللى فاتت أثرت على مخك
حسام:اه ويلا اتقلعو بقى
بعد ما مشيو دخل لريهام وباين عليه الغضب اوعى تانى تخرجى كده حتى لو فيه قتيل بره
ريهام:بس أنا مخرجتش
حسام:لا كنت هتخرجى وقفلى بقى عالسيره دى عندنا صبحيه
((((((((((*********))))))))
ماجد سافر وبعدها بكام يوم فى البلد
ماجد وهو مشحم :اخلص يا اسطى دا انا روحى طلعت
الميكانيكى: يا بيييه العربيه عاوزة قطع غيار
ماجد :وانا مش جايب قطع غيار تانى وانت هتشغلها ايه رايك بقى
الميكانيكى :بس من غير قطع الغيارمش هتمشى اكتر من تلاته كيلو
ماجد: زى الفل وانا مش عايز اكتر من كده
فوزيه: يا ماجد الحق اختك
ماجد: اختى اختى مالها حد عملها حاجه
فوزيه: هيا اللى نيلت ام محمد اتصلت وقالت لى انها مبهدله مرات محمود اخر بهدله الحقها ياابنى مش ناقصين فضايح
اخد ماجد متوسيكل الميكانيكى وطار على الفيلا وصل ونزل جرى
مريم: انتى ايه معندكيش دم بقولك غورى من هنا مش عاوزينك
سهر بتبكى: ليه كده انا عملت ايه انا فى حالى من ساعه ما جيت معتبتش البوابه زياده عن الجنينه مخرجتش
مريم: بت انتى بطلى الشويتين دول لاحسن وربنا اجيبك من شعرك انتى تتقلعى من هنا احسن لك لا محمود عاوزك ولا احنا عاوزينك
ماجدبغضب شديد وعنيه بتطق شرار :مريم
مريم بتبلع ريقها من الخوف :مم ماجد
(ماجد برغم من مرحه ودمه الخفيف بس اما بيغضب ممكن يولع فى اللى قدامه عشان كده بيلعب رياضه كتير يطلع غله فيها)
ماجد: بصوت حازم وبيشاور على بره
مريم :ببب بس انا
ماجد :قولت بره ومشوفش وشك هنا تانى انتى فاهمه
ماجد بيقول لأم محمد:روحى فضى المولد اللى بره ده
أم محمد:طب بالراحة هو أنا اللى كنت لمتهم
ماجد بيلتفت لقى سهر مغمى عليها:ايه دا مدام سهر مدام سهر (حاول يوفقها ماامكنش )
كانت ام محمد رجعت شافتها :يا لهوى هيا مالها
ماجد:مش عارف أنا ببص لقيتها وقعت من طولها هاتى ازازه برفان نشممها لها عشان تفوق
ام محمد:ازازه ايه بتاعه ايه
ماجد:ازازه ريحه كولونيا عطر هاتى العطر يا ام محمد
ام محمد:عطر مش تقول ودا هيفوقها مظنش اقولك أنا هدشلها فحل بصل
ماجد:بصل لا انا طالع ادور بنفسى دى ناويه تشلنى طلع فوق يجرى يجيب برفان من بتوع محمود يفوقها بيه ونزل جرى لقى ام محمد راحت المطبخ جابت بصله
ام محمد:استنى ياواد أنا جبت البصله اهه
ماجد بيفوقها :أهى فاقت بس أنا اللى هيا دى عليا من البصل بس انتى لحقتى تقشريها وتقطعيها كده امتى
ام محمد:اصلى كنت بجهز الغدا لما مريم جت سبت البصل وكل حاجه وجيت اتفرج لحد أما الناس بدأت تتلم اتصلت بامك
ماجد:كمان جيبه لها بصله مصننه روحى ربنا يرضى عنك وارميها معدتش تنفع للأكل ولا للدش
سهر:ااه هو ايه اللى حصل
ماجد:انتى كويسه
سهر:الحمد لله بس حاسه بشويه صداع
أم محمد:أكيد من العطر لو شميتى البصله مكنتش صدعتى
سهر:عطر ايه وبصله ايه أنا مش فاهمه حاجه
ماجد:احسنلك متركزيش
ام محمد:يا لهوى ايه دا ياواد مالك مشحم ومنيل كده ليه وقالع ليه
(ماجد لابس فلنه بيضاء بحمالات وبنطلون جينز اسود:اعمل ايه أما عرفت كنت بصلح فى العربيه وملحقتش أغير خدت موتوسيكل الميكانيكى وجيت جرى ام محمد:عشان كده بمشى فى الحريم بره مبيمشوش
سهر:إشمعنى
ام محمد:هو انتى مش شايفه عضلاته وشكله عامل ازاى وهو مشحم فمبالك وهو مستحمى ولا وهو بيشتغل فى الأرض دا مجنن كتاكيت البلد
ماجد:متأفوريش يام محمد متصدقيهاش يا مدام سهر هيا بتحب تبالغ
ام محمد:أنا برضه طب تصدقي يا ست سهر أنا روحت امشى الحريم اللى بره واقولهم أن الخناقه انفضت يقولو لى احنا مش جايين عشان الخناقه
(سهر اخدت بالها فعلا لانها اول مره تشوفه كده دايما مستخبى فى جلابيه او قميص مبيلبس حاجه ضيقه:هههههه معقوله على كده انت هنا براد بت
ماجد:اه انتو هتعملونى تسلايه بقى لأ أنا أروح احسن
ام محمد:اوعى تتأخر عالفرح أنت اللى هتزفهم
ماجد:مانا متنيل من الصبح بصلح فى العربيه عشان كده والميكانيكى الله يخرب بيته مطلع روحى من كتر قطع الغيار اللى بيطلبها قربت افتح مصنع
ام محمد:يعنى هتزف الواد ولا لأ
ماجد:صبرنى يارب ياوليه نقول تورتقولى احلبوه
ام محمد:اخص عليك انت مش قولت لى محدش هيزف ابنى فى فرحه غيرك ايه لحقت نسيت
ماجد:وانا عند كلمتى من أمتى برجع فى كلامى ولو وصلت ازفهم بالطبله مشيى لحد بيتهم هعملها
أم محمد:لولولولولى ربنا يخليك ليا يارب يارافع رأسى خلاص العصر نروح أنا والست سهر
سهر:بس انا مقدرش اجى دا أنا مبخرجش وحصلت مشكله واكيد الكل كارهنى ومش عاوزة اضايق محمود ولا ابوظ الفرح بوجودى
ماجد:ايه الكلام ده محدش كارهك هما ميعرفوكيش أصلا وبعدين مريم هيا اللى غلطانه دا غير أن محمود سابك هنا لأمانك وراحتك مدام سهر انتى منتش سجينه هنا دا بيتك وحقك تخرجى وتعرفى الناس ومحمود بلغته لما ام محمد طلبت تروحي معاها ووافق ورحب كمان ام محمد بمثابه ام لينا كلنا مش لمحمد ابنها بس استأذن انا
ماجد روح البيت وبيقول لأمه :عاوزك عالمغرب جاهزة عشان نروح الفرح سوا أنا وانتى بس الهانم عقابها متروحش
مريم مستخبيه فى اوضتها بتتكلم من ورا الباب:بس أنا عاوزه أروح انت مش من حقك تمنعنى
ماجد:نعم لأ من حقى وإن عتبتى باب البيت نهارك أزرق انا رايح للقتيل اللى جوه اما اشوف هتتصلح ولا ادفنها واخلص
(المغرب اخد ماجد أمه وراحو الفرح أمه قعدت مع الستات وجت قعدتها جنب سهر وام محمد مشغوله مع الناس بيهنوها وماجد راح للعريس بارك وهنى ورقص معاه بالعصايه)
فوزيه: حواليها بنات البلد بترحب بيها اوى وبعد ما ميشو
سهر:تعرفى أنا أول ما شفتك ارتحتلك بس مكنتش اعرف أنك محبوبه كده
فوزيه :لجل الورد ينسقى العليق
سهر:يعنى ايه
فوزيه :لجل ماجد نحب أمه
سهر:مش فاهمه
فوزيه:كلهم بيرسمو على ماجد فبيتمحلسو لى عشان ارشح له عروسه اصلهم عارفين ان ماجد روحه فيا وشويه هاتلاقى اللى تجيب لى اكل واللى تجيب لى حاجه ساقعه وناقص يدلكو رجلى وانا قاعده بيتمسكنو لما يتمكنو وأول ماواحده منهم هتصطاده هتطلعو على جتتى
سهر:معقوله
فوزيه: مهو أنا مش بنت امبارح الطيبه بتبان والوحشه بتبان من أول نظره انتى مع كل اللى قاله محمود ارتحتلك وحسيت أنك كويسه وادى الوقت أكد لى
دا حتى مريم بيصحبوها عشانه
(سهر بتبصلها مش مصدقه)
فوزيه:مش مصدقه طب أقربها من أربع شهور واحده اتصاحبت على مريم ووهمتها ان ماجد معجب على امل تساعدها يرتبط بيها مريم استنت اخوها لما رجع من بره
ماجد :مالك يابت قاعده لويه بوزك كده ليه
مريم:انتى صحيح هتجوز نوال
ماجد نوال مين
مريم نونا
ماجد مين ياختى هما كام واحده
مريم :واحده ماهى نوال هيا نونه
ماجد :ااه كويس بس برضه تبقى مين دى
مريم :واحده صحبتي
ماجد:بت انتى هبله أنا اتجوز صحبتك هيا عيلت ولا ايه انتى عارفه الفرق بينا قد ايه دا أنا لو اتجوزت بدرى كنت خلفت واحده ادك يابنتى انتى جايه فى الوقت الضايع اصلا بلاش عبط وقومي نامى فرحت مريم
وتانى يوم استنتها:ازيك
نوال:ازيك ياحبيبتى
مريم:ماجد يا ماجد
(نوال فرحت افتكرت خطتها نجحت )
ماجد:خير يا مريم
مريم: خير ماجد هو انت معجب بالانسه دى
ماجد: مين دى انا معرفهاش اصلا
مريم: طيب سمعتى يا حبيبتى دا لا يعرف اسمك ولا شكلك اصلا ورينا بقى عرض قفاكى ومتجيش هنا تانى أخويا يوم مهيتجوز يتجوز واحده مفيش فى ادبها وجمالها مش عيله فاشله كل سنه بتعدى بملحقين
(نوال خرجت مفرقعه وماجد ومريم ميتين من الضحك)
سهر: ياااه طب ليه دا كله
أم محمد جت وسمعتها اقولك انا:كان معاه واحده زميلته فى الكليه بس ايه تحل من على حبل المشنقة كانت بتحبه وجت البلد الرجاله شافوها اتهبلو والستات اتفرسو وهو رفضها البنات اتهبلو بقى اللى كلهم هيموتو عليها يرفضها يبقى هو ملوش زى ومن ساعتها
ماجد :بتنمو على مين
أم محمد:أنا اللى هركب مع العروسه
ماجد:مش هينفع هتتخانقى مع أمها عالركوب واحده تقعد جنبى والتانيه فين على رجل العروسه مثلا متنكدوش عليهم بلاش شغل الحموات ده يلا روحى مع الحريم وامى معاكى ومدام سهر تمام
وفعلا الزفه تمت وكانت جميله وأم محمد فضلت مع الناس وماجد اخد أمه وسهر يوصلهم
(((((((*********)))))))
رنا:حذرى فذرى
ريهام:خير شكلكو ميطمنش
سلوى:عيب ياريرى هو احنا وش ذلك
ريهام:دا انتو ذلك نفسه فيه ايه
رنا:طالعين رحله
ريهام:نعععم ياختى وانتو جايين تطلعو بعد ماتجوزت مش كنتو تبدروا اجى معاكم يا اندال
رنا:اومال احنا جايين ليه مهو عشان نقولك ونروح كلنا اجازه
ريهام:نعم وهو أنا لحقت أشبع من حسام عشان اخد منه اجازه
سلوى:ياعينى ياعينى ما واضح أن حسام مظبطك ههههههه بس فالحه أنا خايفه لا مش هتجوز
ريهام:أنا كنت خايفه من ماما ولا نسيتى اللى كانت ناوياه ليا ربنا ستر لولا حسام كنت اتبهدلت
رنا:الحمد لله انتى طيبه عشان كده ربنا رزقك بواحد زى حسام بس ايه ابوكى ما صدق بيربيها من جديد وعامل فيها سى السيد وبيطلع اللى عملته فيه على جتتها هاه قولتى ايه .الرحله
ريهام :طب طالعين فين القناطر
سلوى:القناطر هه احنا بقينا مستوى طالعين شرم
ريهام:شرم ليه سرقوا مين
سلوى :أخص عليكى واحنا نسرق من غيرك برضه رنا عزمانا
ريهام :افهم
رنا:يوووه افهمك استقلت وامى عماله تزن مفيش شغل يبقى تجوزنى قلت افرتك القرشين فمتلاقيش اللى تجهزنى بيه فافلت من العريس
ريهام :واستقلتى ليه يا فالحه