رواية احببت خادمه الفصل الخامس عشر15والسادس عشر16 بقلم جيداء محمد
نور: حاضر هحكلكو كل حاجه
نور حكتلهم كل حاجه حصلت معاها هى ويزن
سهير: اى اللى هو عملو ده
صفاء: هو مكنش كده خالص اى غيرو
نور: معرفش بس انا لازم امشى من هنا عشان كرامتى اتهانت ومينفعش اقعد هنا اكتر من كده
سهير: لا مش هتمشى انا قولت كلمة
نور: بس
سهير بمقاطعة لنور: منغير بس انا هسلمك لأهلك عشان انتى كنتى تقريباً أمانة عندى ويلا نامى دلوقتي وارتاحى ومش عيزاكى تعترضى معايا على اى حاجه
نور: حاضر
سهير: يلا يا صفاء نطلع ونسبها تنام
صفاء: يلا
سهير: تصبحي على خير ياحبيبتي
نور: وانتو من اهل الخير
طلعو من أوضة نور وكل واحد راح الأوضة بتاعتو
سهير: انا لازم اتكلم مع يزن لما يرجع عشان كده زودها اوييي مع البنت
فى شركة الدمنهورى
فى مكتب يزن
يزن بيتكلم فى التليفون مع السكرتيره
يزن: ابعتيلى البنت اللى اسمها كارما اللى شغالة فى البوفيه
السكرتيره: تمام يا فندم خمس دقايق وهتكون عند حضرتك
يزن قفل الخط وفعلا بعد خمس دقايق لقى الباب بيخبط
يزن: اتفضل
كارما: حضرتك طلبتنى
يزن: ايوه اتفضلى اقعدى
كارما: شكرا لحضرتك
يزن: وصلى انك معاكى شهادة محاسبة وانتى كنتى جاية تشتغلى محاسبة واحنا مكناش محتاجين ساعتها واشتغلتى فى البوفيه صح كلامى
كارما: صح يافندم
يزن: طيب احنا محتاجين دلوقتي محاسبة تقدرى تشتغلى محاسبة
كارما: طبعاً
يزن: تمام هتخرجى للسكرتيرة وهى هتوريكى مكتب الجديد
كارما: شكرا لحضرتك اويي انا فعلا كنت محتاجه الشغلانة دى اويي
يزن: وطبعا مرتبك هيزيد اتفضلى
كارما خرجت للسكرتيرة ويزن كان معرف السكرتيرة على كل اللى هيحصل واختار المكتب بتاعها ونضفوه كمان
كارما بفرحة: يابركة دعاكى يا امى الحمدلله هشتغل ب شهادتى والمرتب هيزين عشان اعرف اجبلك العلاج والاكل
وهى قاعده بتكلم نفسها جاسر كان بيتفرج عليها من شاشة اللاب توب عشان هو اصلا فى الشركة وفى مكتب صاحبه يزن
يزن بمشاكسة: شكلنا وقعنا يا عمو سامى
جاسر منفضلو ولسة متابع كارما فى كل حركه بتعملها
يزن وهو بيفصل اللاب توب وهو بيضحك: مينفعش كده لازم يكون في خصوصية للموظفين
جاسر: يلعن ابو تقل دمك يا اخى
يزن: امشى يلا يلاااا من هنا عشان ورايا شغل
جاسر: لا خلينى شوية
يزن: خلينى شوية اى هو احنا فى ملاهى وبفسح ابن اختى
جاسر: اعتبرنى ابن اختك وسبنى شوية اتفرج
يزنوهو بيشاور على الباب: اطلع برة يا جاسر بالذوق بدل ما اخرجك بالعافية والسنيورة تشوفك بتترد
جاسر: خلاص يعم متزقش انا كده كده ماشى
يزن: يلا مع السلامه وياريت متقطعش الجوابات
جاسر بعند: لا هقطعها ملكش فيه
يزن: برا يلااا
جاسر خرج من مكتب يزن وراح البوفيه طلب واحده قهوه وخلى العامل يوديها ل كارما ويقولها ان يزن باشا بعتهالها عشان اول يوم وتعرف تركز فى شغلها العامل عمل زى ما جاسر قالها
صوت خبط على الباب
كارما: اتفضل
العامل: اتفضلى دى ليكى
كارما بإستغراب: ليا انا بس انا مطلبتش قهوه
العامل: يزن بيه طلبهالك وبيقولك عشان اول يوم وتعرفى تركزى
كارما: تمام اتفضل حطها على المكتب
العامل حطها وخرج وكارما استغربت من اللى حصل بس محطش فى دماغها........
البارت السادس عشر
فى مكتب يزن
بعد لما جاسر خرج من المكتب
يزن فى سره: ليه عملت معاها كده مع انى مش متأكد ابوها بعتها تنتقم ولا لا بس مكنش ينفع اعمل معاها كده بس لا ينفع عادي عشان ابوها بعتها تنتقم مننا بس لا مش ممكن بعد المدة دى كلها لسة فاكر ينتقم دلوقتي امال اى اللى جابها عندنا مستحيل تبقى صدفة وليه مستحيل ما يمكن صدفة فعلاً وهى متعرفش حاجه عن اللى حصل من ١٠سنين انا دماغى هتتفرتك خلاص مبقتش قادر من التفكير ومش عارفه اعمل اى ومش عارف مين فينا اللي صح وليه هى هربت من اهلها وليه جايين ياخدوها بكره انا خلاص دماغى صدعت وزهقت انا هلهى نفسى فى الشغل بدل التفكير
وفعلا عرف يلهى نفسو فى الشغل بعد وقت طويل وفضل يشتغل لحد لما الوقت عدى ومحسش بيه وبقى فى منتصف الليل ولسة بيبص فى الساعة اتصدم وقام لم اوراقه ومشى عشان كان وراه شغل كتير عشان كان بقالو اسبوع مرحش الشركة
يزن روح لقى كل اللى فى الڤيلا نايمين حمد ربنا عشان هو عارف ان ولدته هتتخانق معاه بسبب اللى عملو مع نور ف راح اخد دوش وغير ونام
تانى يوم الصبح
يزن كان ظابط المنبه عشان كان وراه اجتماع ضرورى ولازم يروح يحضر ورق الاول صحى اول واحد فى الڤيلا اخد دوش ولبس ونزل راح الشركة
كل اللى فى الڤيلا خلاص صحى عشان يستقبلو عيلة نور
قدام ڤيلا الدمنهورى
محمد ومراته مشافوش اليافطة اللى مكتوب عليها دى ڤيلا مين اللى كان هاممهم انهم يقابلو بنتهم اللى بقالهم شهر مشفوهاش وراحو رنو الجرس علطول
اول لما الجرس رن نور جريت تفتح على طول وحضنت ابوها وامها بسرعة وقعدت تعيط
نعمة: اهدى يبنتى خلاص اهنا هنا ومش هنسيبك تانى اهدى اهدى
سهير من ورا نور: اتفضلو نورتونا
نعمة: ده نورك بس احنا جايين ناخد نور ونمشى علطول
سهير: لا والله مش هينفع لازم تدخلو
نعمة: معلشى احنا لازم نمشى
سهير: لا ادخلو بقى انا عرفت نور دماغها ناشفة ل مين
نور: ادخلى يا ماما هى قالت حاجه مش هترجع فيها
نعمة: حاضر
سهير: ايوه كده انتو ضيوف عندنا ف مينفعش تمشو من على الباب اتفضلو
صفاء: تشربو اى
سهير: اعمليلهم شاى على ما الاكل يخلص
صفاء: تمام خمس دقايق
نعمة وهى بتبص ل سهير: شكرا لحضرتك انك كنتى بتعملى بنتى كويس ومعملتهاش على انها بتشتغل عندك
سهير: دى نور دى زى بنتى اللى مخلتفهاش والله وكان نفسى فى بنوتة زيها بس الحمدلله ربنا رزقنى ب يزن ابنى
نعمة: ربنا يخلهولك ويخليكى ليه يارب
سهير: يارب ياحبيبتي
نعمة: امال فين يزن ابنك
سهير: هو فى الشغل وزمانه جاى شوية كده
نعمة: يجى بالسلامة ليكى يارب ياقلبي
سهير: يارب
وهما قاعدين يشربو الشاى فاجئة الجرس رن وطلع.............