رواية رهف الجاسر الفصل الخامس والعشرون25 والسادس والعشرون26 بقلم ايه الشامي
رهف باستغراب:رورو!!!
وبابتسامه بتكلمنى انا هو انت كويس.
جاسر:ايوة كويس هو مينفعش ادلعك يعنى.
رهف:لا ينفع طبعا بس اعرف السبب علشان مش متعوده بصراحه.
جاسر:يبقى تتعودى علشان من النهارده مفيش غير دلع
بقولك ايه ايه رايك نروح نغير جو ونتغدا برا النهارده ونخرج سوا.
رهف:انت عيان ياجاسر صح احنا محتاجين نروح لدكتور.
جاسر:ايه يابت الرخامه اللى انتى فيها دى بقولك هخرجك و افسحك وبدل ما تكونى مبسوطه بتقولى عليا عيان تصدقى انا غلطان.
رهف:ما انا مش متعوده على التغير دا كله بصراحه وكمان مرة واحده.
جاسر:فى ايه انا مبسوط النهارده وعايزك تتبسطى معايا وتشاركينى فرحتى غلطت انا كدا.
رهف:لا طبعا هو معقول جاسر ثابت يغلط بردو بس اقولك انا ممكن انتهز الفرصه وانت رايق كدا واطلب منك طلب.
جاسر:النهارده بالذات طلباتك كلها اوامر.
رهف اخذت نفس عميق:المدرسه عامله رحله لشرم الشيخ وانا كنت عايزه اروح.
جاسر:ومالو نروح شرم ونغير جو ليه لا فكره حلوة.
رهف باستغراب:انا سمعت غلط اكيد
انت قولت نروح مين احنا.
جاسر:انا وانتى.
رهف:ليه هو انت عندك شغل فى شرم الشيخ.
جاسر:شغل ايه بس بقولك نطلع نغير جو وبتاع تقوليلي شغل.
رهف:ايوة بس انا عايزه اطلع مع المدرسه مع صحابي.
جاسر:مهو يارهف ياحبيبتى مفيش سفر غير معايا سفر لوحدك دى انا مفهمهاش.
رهف: إذا كنت بسافر برا مصر لوحدى وجيت لمصر بردو لوحدى
يبقى مش هعرف اسافر لمحافطه تانيه جوا مصر لوحدى
وبعدين انا اصلا مش هسافر لوحدى انا هسافر مع المدرسه و المدرسين و صحابي.
جاسر:ولا يهمنى كل دول طالما انا مش معاكى يبقى لوحدك ودا مش مسموح بيه
عايزه تروحى شرم يبقى سوا غير كدا مفيش سفر.
رهف: ايوه بس لما صحابي و مدرسين المدرسه يشفونا سوا جايين سوا وبنخرج سوا وكل حاجه سوا يقولو ايه.
جاسر:عادى مش انت قايله لهم انى ابن عمك يبقى عادى العيله طلعت تغير جو فى الشرم ايه المشكله.
رهف:ياسلام العيله اللى مش هيشوفو منها حد غير انا وانت صح.
جاسر:مش انا وانتى مخطوبين يبقى العيله بتسبنا نخرج مع بعض علشان نتعرف وكدا يعنى ما احنا مخطوبين بقى.
رهف:ياسلام طب وصحابي اعمل معاهم ايه انا عايزه اقعد معاهم اخرج معاهم اسهر معاهم اروح اوضتهم يجو عندى الاوضه كدا يعنى.
جاسر:ولا يهمك لما تعوزى تروحلهم الاوضه قوليلى اوصلك واخرجى معاهم وانا هبقى فى المكان من بعيد واعملى كل اللى انتى عايزاه.
رهف:لا كدا كتير انت كدا مش ابن عمى و خطيبي انت كدا الحارس الشخصى بتاعى دى وصلت انك هتوصلنى لاوضهم ليه هقع فى فجوة زمنيه فى الممر وانت بس اللى مسمحولك تعدى.
جاسر:ممر ممر ايه انا جبت سيره ممرات.
رهف:قصدى الممر اللى فيه غرف الفندق.
جاسر:اه بس احنا مش هننزل معاهم فى نفس الفندق احنا هننزل فى فندق تانى.
رهف:كمان ليه بقى ان شاء الله مليش دعوة انا عايزه ابقى جمب صحابي.
جاسر:بسيطه اوى انتى كدا كدا جمب صحابك بتشوفيهم كل يوم فى المدرسه وخليكى هنا بقى جمبهم مفيش سفر.
رهف:بس انا.....
جاسر:رهف انا بقولك فرحان ومبسوط وعايز ابقى كدا ومش عايز خناق هما خيارين مفيش غيرهم يا تسافرى اسبوع اجازه شرم الشيخ معايا ومع صحابك
يا تخليكى هنا ومفيش سفر تمام
فكرى وقوليلى لحد ما تفكرى بقى مش عايز كلام فى الموضوع دا تانى خالص.
رهف: ايوه بس انا عايزه اقولك حاجه يعنى ممكن نبقى.....
جاسر:رهف خلاص الكلام انا قولته فكرى وخدى قرار ومتفتحيش معايا الموضوع دا تمام.
رهف تبرطم وتحدث نفسها بصوت لا يسمعه غيرها.
جاسر:تماااام.
رهف:خلاص تمام تمام ارتحت.
جاسر:اه ايه رايك بقى نخرج سوا النهارده.
رهف:مش عارفه انا لسه عندى مذاكرة وحجات للمدرسه اعملها ممكن نتغدا فى البيت وانا لو خلصت بدرى نخليها عشا برا او فسحه كدا بليل.
جاسر:موافق بس تخلصى اللى وراكى على طول علشان انا بزهق من قعدة البيت والا هتلاقينى سيبك وخارج لوحدى.
رهف لنفسها:واطي وتعملها.
جاسر:بتقوليه ايه.
رهف:لا بقولك يبقى لازم اخلص بسرعة علشان متسبنيش وتنزل.
وصلو الى المنزل فتحت لهم ام ابراهيم.
ام ابراهيم:حمدالله على سلامتكم انا فضلى عشر دقايق واخلص.
رهف:لا ياام ابراهيم عندك مانع تطولى معانا فى اليوم شويه اصلى انا عندى مذاكره فممكن تقعدى بس شويه علشان لو جاسر عايز حاجه.
ام ابراهيم:مفيش مانع ياهانم.
رهف:مابلاش هانم دى
ايه يا ام ابراهيم مالك عايشه فى افلام الابيض و الاسود ليه.
ودخلت الغرفه لتغير ملابسها ليعترض طريقها جاسر.
جاسر:كان فيه هنا تيشرت بحب البسه اوى مشفتيهوش.
رهف:وسع كدا عدينى ودور عليه براحتك.
جاسر:وسع ودور براحتك هي ام ابراهيم مقلتلكيش انك مفروض تساعدينى الاقى هدومى واغير زى مابتجهزى هدوم انزل بيها فين الهدوم اللى هقعد بيها فى البيت ولا هفضل كدا بالبوكسر.
نطرت له رهف بتمعن لتجده فعلا عاري ولا يرتدي شئ غير البوكسر لتقع الملابس من يدها وترفع عليخ عينيها وتصوت
ولكن تتفاجأ بجاسر يقبل فمها لتفتح عينيها وتجحظهما وهى تنظر لجاسر لحظات وابتعد جاسر حتى لا تخاف منه وترتعب.
جاسر:الله يخربيتك حد يصوت كدا يقولو عليا ايه بضربك ولا بعذبك شويه وهتلاقى ام ابراهيم بتخبط على الباب دلوقتى تطمن عليكي.
رهف:وكمان انت اللى مضايق وبعدين مفيش حد هيخبط ولا حاجه انا صوتى مكنش عالى و بعدين انت ازا......
يقطع حديثها صوت دق على الباب.جاسر:فى حاجه ياام ابراهيم.
ام ابراهيم:ابدا يا بيه بس سمعت رهف هانم بتصوت فكنت حابه اطمن عليها.
رهف:انا كويسه يا ام ابراهيم انا بس اتخبط فى الكمودينو.
ام ابراهيم:الف سلامه عليكى.
جاسر وهو ينظر لرهف:محدش سمعك ها صوتك مكنش عالى ها.
رهف:مهو انت السبب واقف قدامى وحبسنى فى الدولاب وكمان عريان قليل الادب.
مسك جاسر بوجهها:انا حر انتى مراتي فاحبسك بقى فى الدولاب فى الحيطه على السقف انا حر وبعدين انا فى بيتى واحب اخد راحتى وكنت بدور على حاجه البسها علشان خاطر ام ابراهيم بس مش اكتر فمش عايز طول لسان علشان ميبقاش دا النظام من هنا ورايح.
رهف:ياسلام انت حر وانا لا مثلا طب تبقى اعمل كدا وانا هدومى وحاجتى دى زى ماجبتها هنا هرجعها للاوضه تانيه وهقعد فيها وخلى ام ابراهيم تعرف بقى وساعتها هتعرف انى كنت بصوت علشان بتضربنى وانا سبتلك الاوضه علشان زعلانه و واخده موقف ولو سألتنى هقولها كدا يلا بقى.
جاسر:لا و الله انتى بتهددينى و ماله يبقى متعرفنيش.
رهف:يعنى ايه.
جاسر:يعنى انا ولا يفرق معايا اى حاجه من اللى انتى قولتيها دى خالص.
رهف:ميفرقش معاك ازاى يعنى انت كنت بتقول هيفتكرو ايه لو ضربتك يارهف
وقلقان ومتوتر وانت بتقولها يبقى ازاى ميفرقش بتضحك عليا.
جاسر:لا والله ابدا بس انا كنت خايف عليكى انتى وشكلك مش انا خالص بالعكس دا انا كدا هبقى تمام اوى اوى انتى بقى اللى هيبقى شكلك وحش انك عايشه مع حد بيضربك وانتى ساكته و راضيه وكمان بدارى عليه
لما سألتك قولتلها انك اتخبطى معنى كدا انك كنتى تستاهلى الضرب علشان غلطتى و انا هقول انك مش بتسمعى كلامى فى اوضه نومى علشان كدا ضربتك وساعتها هتشوفى بقى مفيش حد هيقف معاكى ولا يتعاطف بالعكس هيتعاطفو معايا انا فهمتى.
رهف:لا مفهمتش حاجه هي هتفرق يعنى إذا كنت بسمع الكلام فى باقيه الشقه عن اوضه النوم اشمعنا يعنى.
جاسر:دا اللى وقفتى عنده من كلامى دا كله استغفر الله العظيم.
رهف:ايوه بجد عايزه افهم اشمعنا يعنى
يعنى لو قولت انى مش بسمع كلامك فى الصاله ولا فى المطبخ هتفرق عن الاوضه.
جاسر يطبطب على راسها:لما تكبري هبقى اقولك انا داخل الحمام قبل ما تشلينى.
ذهب جاسر الى الحمام اخذت رهف ملابسها واخرجت لجاسر ملابسه وذهبت للغرفه الثانيه تبدل ملابسها لتسمع صوت دق على الباب.
رهف:اتفضلى يا ام ابراهيم.
ام ابراهيم:في ضيوف تحت يا هانم.
رهف:ضيوف ضيوف مين.
ام ابراهيم:حماتك و معاها اتنين كمان.
رهف:حماتى طب انا هعمل ايه دلوقتى هو جاسر طلع من الحمام ولا لسه.
ام ابراهيم:لسه يا هانم بس انتى لازم تطلعى تستقبليها وتقعدى معاها كدا غلط.
رهف:انتى متعرفيش حاجه هي مش بتحبني و بتزعقلى على طول.
ام ابراهيم:حتى لو ميصحش يا بنتي دى ضيفه عندك والمفروض انك عروسه البسي فستان شيك كدا وسرحي شعرك و اطلعى وانا هاجهز العصير عقبال ما تطلعى متخليش يبقى عندها سبب علشان تتخانق معاكى عليه.
رهف تهز برأسها بمعنى انها فاهمه و موافقه خرجت ام ابراهيم وتركت رهف فى حيرتها و توترها فى الغرفه ولكنها سمعت كلام ام ابراهيم و لبست وخرجت.
اول لما نرمين شافتها غمزت للضيفتين اللى معاها حتي ينظرو.
رهف دخلت المطبخ لتاخذ العصير.
ام ابراهيم:اضحكى كدا و خليكى مبتسمه على طول لو مهما حصل ماشي.
رهف:ماشي بس اول ما جاسر يخرج تقوليو تخليه يجي على طول.
خرجت رهف وهى تحمل صينيه العصير و الابتسامه على وجهها:اهلا وسهلا نورتى يا مرات عمى.
وقدمت لهم العصير.
نرمين:بنورك يا حبيبتى
سلمي دى سحر اختى ودى خلود خطيبه جاسر قصدى اللى كان هيخطبها جاسر
ليتغير لون رهف ويظهر عليها التوتر و الغيره معا.
خلود:عندك حق والله يا خالتى دى صغيره اوى ليه حق جاسر تصعب عليه و يتجوزها.
سحر:طبعا اصل جاسر دا بالذات بيحب يعمل خير و يعطف على الناس مش هيعمل كدا مع بنت عمه.
نرمين:وبعدين بقى فى الكلام دا مش وقته فين جاسر يا رهف يا بنتى.
رهف:هو فى الحمام و جاى حالا.
نظرت نرمين لخلود لتذهب بعيد وقد فعلت.
نرمين:تعالى هنا جنبى يا رهف انتى وحشتينى اوى.
ذهبت رهف اليها.
نرمين وهى تهمس فى اذن رهف:هو يا حبيبتى حصل حاجه معاكم جوا.
رهف:مش فاهمه حضرتك يا مرات عمى.
نرمين:يعنى انتى و جاسر بتنامو فى اوضه واحده وعلى سرير واحد.
رهف بخجل: ايوه يا مرات عمى.
نرمين:ها وبعدين.
رهف:بعدين ايه مش فاهمه.
نرمين:فتحى دماغك معايا كدا يا حبيبتى انتى و جاسر متوافقين مع بعض
بتنامو مع بعض فى اوضه واحده زى اى اتنين متجوزين.
رهف:ايوة يا مرات عمى احنا لما جينا هنا بنام فى اوضه واحده زى المتجوزين.
نرمين:يعنى انتو زى المتجوزين مش متجوزين فعلا.
رهف:لا مهو حضرتك انا و جاسر متجوزين
جدو وبابا جوزونا.
نرمين:رهف يا حبيبتى انا عارفه الكلام دا
انا بسأل بقى انتو لما بتنامو مع بعض فى اوضه واحده بتبقو زى المتجوزين ولا متجوزين فعلا ردى على الكلام بوضوح.
رهف:والله انا مش عارفه ارد عليكى علشان مش فاهمه حاجه حضرتك بتسألى على ايه.
نرمين:مش فاهمه حاجه خالص ولا بتستعبطى.
رهف:والله ابدا بس فعلا معرفش حضرتك عايزه ايه ولا تقصدى ايه.
نرمين:مفيش يا حبيبتى بطمن عليكو بشوفكم كويسين ولا لا وانتى بتسمعى الكلام وشاطره ولا لا.
رهف:متقلقيش يا مرات عمى احنا كويسين وانا بسمع الكلام والله حتى فى اوضه النوم بسمع الكلام.
نرمين:حتى فين...انتى قولتى ايه....
رهف:حتى فى اوضه النوم بسمع الكلام وفى الصاله وفى كل حته كمان.
نرمين:يعنى ايه بتسمعى الكلام فى اوضه النوم تقصدى ايه.
رهف:هو مال حضرتك زعلتى كدا ليه هى مش حاجه كويسه انى اسمع الكلام ولا ايه.
رهف لنفسها:شكل جاسر ضحك عليا وطلعنى هبله قدام امه ما انا قولتله مفيش فرق بين الاوضه والصاله اللى بيسمع الكلام بيسمع الكلام في كل حته.
نرمين:انتى يا بنتي ردى عليا.
رهف:ايوة يا مرات عمى.
نرمين:يعنى ايه بتسمعى الكلام فى الاوضه يعنى حصل ولا محصلش.
رهف:هو ايه اللى حصل يا مرات عمى
انا هقوم اشوف جاسر يمكن محتاج حاجه وارجع لحضرتك على طول عن اذنكم.
ودخلت رهف لغرفه جاسر لتدق على باب الحمام.
جاسر:مين.
رهف:انا اطلع عندنا ضيوف.
جاسر:ايوة ام ابراهيم قالتلى.
رهف:وانت بتعمل ايه عندك كل دا مامتك عماله تسألنى اساله غريبه ومش فاهمه منها حاجه.
جاسر:امى هى امي اللى عندنا برا.
رهف:ايوة و خالتك و خطيبتك قصدى اللى كنت هتخطبها.
جاسر خرج من الحمام وهو يلف الفوطه على وسطه لتشهق رهف وتضع يدها على فمها حتى لا يعلو صوتها مثل من قبل وتلف و تعطيه ظهرها.
رهف:يابنى بقى حرام عليك عيب كدا.
جاسر:واحد خارج من الحمام كان بياخد شاور عايزاه يبقى عامل ازاى طالع ببدله يعنى.
وبعدين قوليلي ايه اللى جاب خالتى و بنتها.
رهف:وانا اعرف منين تلاقيك وحشتها مقدرتش على بعدك.
جاسر:فعلا انا محدش يقدر على بعدى بس موصلتش ان المعجبين يجو للبيت كمان.
رهف:لا والله معجبين و عارف قصدك ايه يعنى.
جاسر:قصدى انى اتعودت على الحاجات دى البنات بتجرى ورايا و تعترفلى بحبها و اعجابهم بيا.
لتلف رهف اليه:يا سلام وايه كمان وبيقعو كدا فى حضنك وانت بتلحقهم و الحركات القرعه دى من البنات.
جاسر:يوووووووه كتير و اللى هى بتقع بتوبسنى وبتمسك فيا و مش بترضى تسبنى كتير كتير.
رهف بعصبيه وغيره:علشان انت قليل الادب وبتسمح بحاجات قليله الادب زيك........
رواية رهف الجاسر
البارت 26
امسك جاسر برهف وقربها منه:انا مش قليل الادب هما اللى بيجرو ورايا وبيقعو فى حضنى اعمل ايه انا
وانتى مالك بتتكلمى بعصبيه كدا ليه انتى غيرانه.
رهف:انا......انا غيرانه لا طبعا انت بتهزر.
جاسر:امال ايه العصبيه دى والانفعال دا كله.
رهف:علشان انت ضحكت عليا وطلعتنى هبله قدام امك.
جاسر:انا......ليه عملت ايه.
رهف:انت مش قولتلى ان انا لما اسمع كلامك فى اوضه النوم كدا دى حاجه حلوة ولما سألتك يعنى ايه قولتلى لما تكبرى هتعرفى
هكبر اكتر من مامتك يعنى.
جاسر:لحظه واحده انتى قولتى كدا لامى برا.
رهف:هى اللى عماله تسألنى اسئله غريبه ومش فاهمه منها حاجه.
جاسر:اسئله زى ايه.
رهف:احنا قاعدين فى اوضه واحده ولا لأ
و حصل بينا حاجه ولا لأ
واحنا كويسين واحنا زى المتجوزين ولا متجوزين فعلا وحاجات كدا مش فاهمه منها.
جاسر:ياسلام وانتى علشان مش فاهمه فقولتلها انك بتسمعى كلامى فى الاوضه امال لوكنتى فاهمه كنتى قولتى ايه.
رهف:اسكت و النبى علشان انا قولت كدا وامك زعلت و وشها اتغير و هى كمان مش فاهمه زيى بالظبط و انت ضحكت عليا قولتلى لما اكبر هفهم ومامتك اهى كبيره ومش فاهمه بردو طلعتنى هبله وخلاص.
جاسر:احلى هبله والله دى احسن حاجه عملتيها و قولتيها النهارده يلا بينا بقى نخرج لهم و جارينى فى اللى هعمله ها و خليكى طبيعيه فاهمه.
رهف:يعنى ايه.
جاسر:يعنى لا تعترضي على حاجه ولا تناقشي ولا اي حاجه لحد ما يمشو بس واعملى اللى انتى عايزاه ماشي خلاص يلا بينا.
وخرجو من الغرفه الى الصاله.
جاسر:اهلا وسهلا شرفتونا ونورتنا والله.
وبدأ فى السلام على امه وهو يقبل يدها ورأسها ثم خالته اخذها بالحضن ثم خلود التى استغلت الفرصه وحضنت جاسر بقوة.
خلود:ازيك يا جاسر وحشتنى قصدى وحشتنا.
ليبعدها جاسر من حضنه بهدوء.
جاسر:وانتو كمان ليكو وحشه والله عاملين ايه.
لينظر على رهف ليجدها مستشاطه غضبا و غيره ليمسك بيديها ويجلسو ويقربها منه فى محاوله للفرار يمسك بوسطها ويقربها اكثر ويهمس فى اذنها:اهدى ماتفرجيش علينا الناس اقعدى هاديه وساكته.
رهف:لا ميصحش لما اقعد هنا الست خلود تقعد فين على رجلك.
جاسر:ايه اللى جاب سيرتها دلوقتى اهدى متخليش شكلنا وحش قدام الضيوف عيب.
رهف:بعدين لينا كلام انا و انت بعدين.
جاسر:ياساتر ايه النظره دى انا هنزل مع امى وهى نازله.
ويبتسم على الخفيف.
نرمين:ايه ياجاسر ما تسيب عروستك وتتكلم معانا ما هى قدامك طول الوقت يا ابنى.
جاسر:معلش بقى يا امى عرايس جداد بقى.
نرمين:يا ابنى احترم نفسك عيب اذا كان مش عشانا انا وخالتك بنت خالتك قاعده عيب كدا.
جاسر:خلود مش غريبه يا امى دى اختى الصغيره دا انا ياما كنت بقعدها على رجلى و انيمها.
نرمين:ما هى مبقتش صغيرة كبرت يا ابنى و بقت عروسه اهى.
جاسر:يلا عقبالك ياخلود.
خلود:والله عال يا ابن خالتى بتعرف تتبسط مهما كانت الظروف احلى حاجه فيك بصراحه.
جاسر:الظروف يعنى ايه.
خلود:اه قصدى يعنى ظروف جوازتك.
سحر:بس بقى ياخلود هو كل ما ينسى نفكره سبيه فرحان بينا الله اعلم هو عامل ازاى من غيرنا.
رهف:عن اذنكم اروح احضر السفره علشان تتغدو معانا
تقوم رهف وتذهب للمطبخ وعيونها مليانه دموع لاحظها جاسر.
جاسر:انا مش فاهم منكم حاجه انتو عايزين تقولو ايه.
سحر:احنا عرفنا يا حبيبى ان جوازتك دى عطف على بنت عمك وستر ليها
انت طول عمرك شهم وابن بلد ابن ابوك صحيح بس خلاص يا ابنى مش هتفضل معطل حياتك عليها يعنى انت كمان شوف نفسك ما انت كدا كدا هطلقها ما هو مستحيل جاسر ثابت ياخد بواقى حد تانى.
جاسر بعصبيه وبصوت جهورى:لولا انك خالتى و فى بيتى هيكون ليا رد تانى ليكى ايه اللى انتى بتقوليه دا انتى جايا لحد عندى وفى نص بيتى علشان تتكلمى على شرف مراتى والمفروض بقى انا اعمل ايه اقعد ابرر واشرح وكدا ولا اسمع و اسكت.
سحر:يابنى انا خالتك ستر وغطا عليك وانا بتكلم من حبي ليك و لمصلحتك و بعدين البت ذات نفسها عارفه ومتاكده السبب من الجوازه دى ايه علشان كدا سامعه وساكته ملهاش رد علي الكلام دا اصلا.
جاسر:هو انتو كمان قولتو الكلام دا لرهف طب بصى بقى ياخالتى رهف مراتى واحسن واشرف بنت فى الدنيا وانا بحبها علشان كدا اتجوزتها ومش هطلقها علشان مقدرش اعيش من غيرها تمام كدا ومسمعش كلام تانى فى الموضوع دا علشان مش هعرف امسك نفسي اكتر من كدا انا مقدر انك خالتى وفى بيتى.
سحر:شريفه مين وبتحب ايه دا انت لحد دلوقتى مش متاكد من كلامك دا اذا كانت شريفه ولا لأ
خصوصا يعنى انه محصلش حاجه و هيحصل ازاى و هى عارفه و متاكده انها هتتفضح دا اذا كانت لحد دلوقتى مش قايلالك على الحقيقه وبعدين دى ميتقالش عليها مراتى يتقال عليها يتربى فى عزك ربنا يخليها لابوها وامها لانها بصراحه صغيره عليك اوى ياجاسر فى السن والعقليه وانت الف واحده تتمناك ليه تظلم نفسك كدا انت خلاص عملت اللى عليك و سترت عليها سبها بقى تكمل حياتها و انت كمان تشوف حياتك و تفرح امك و تخلف و تخليها تشوف عيالك
دى وهبت حياتها وعمرها ليك انت واخوك.
جاسر:طب ياخالتى انتى مين سمحلك تتكلمى فى خصوصياتى انا ومراتى وبعدين حضرتك هتفهمى اكتر منى انا بقولك بحبها ومقدرش اعيش من غيرها دى اسباب كفايه تخلينى اتجوزها و اكمل معاها
اى حاجه تانيه مش مهم و قفلى الموضوع دا علشان لحد دلوقتى انا مش عايزك تزعلى منى.
سحر:طب و امك دى ملهاش حق عليك تفرح بيك و بعيالك.
جاسر:ليها طبعا وانا قولت بعد مارهف تخلص دراسه السنه دى هبقى اعمل فرح واعزم كل الناس و بعد ماتخلص دراسه نبقى نفكر فى عيال وكدا.
سحر:يالهوى فرح وتعزم الناس انت عايز فضحتنا تبقى بجلاجل و هى امك هتعيشلك لحد ما الست هانم تخلص دراسه وتخلف يامين يعيش يا ابنى والله مش عارفه انت بتعمل فى نفسك كدا ليه.
جاسر:فضيحه ايه ياخالتى فيها ايه لما اعمل فرح مش انتى لسه قايله كدا دلوقتى فرحنا وفرح امك.
سحر:ايوة يابنى قولت بس لما تتجوز منها تبقى فضيحه طبعا انت عايز الناس تقول علينا ايه.
جاسر: و الله و الناس هتتكلم ليه اصلا.
سحر:لازم تتكلم لما تلاقيك متجوز واحده صغيره هيتكلمو يإما هيعرفو السر وانك بتستر عليها يا هيقولو انك اتهبلت وبقيت تتجوز بنات صغيره و هطلقها وتتجوز اللى اصغر منها وانت عليك بايه كل دا يا ابنى.
واللى مش هيعرف يتكلم قدامك هيتكلم وراك
تبقى دى الفرحه اللى انت عايز تفرحها لامك.
تقطعها رهف بصوت مكتوم فهى كانت تسمع كل شئ من المطبخ:اتفضلو الاكل جاهز.
جاسر:اتفضلو و نبقى نكمل كلامنا بعد الاكل.
سحر:لا يا ابنى ملوش لزوم احنا هنمشي بقى علشان نلحق نروح وكدا.
جاسر:ازاى يعنى.
رهف:لا ميصحش لازم تتغدو قبل ماتنزلو صح ولا ايه وهى تنظر الى جاسر ولكنها نظره مكسورة.
جاسر حزنا عليها وعلى حالتها:خلاص اللى يريحكو.
انصدمت رهف من رده ومسك جاسر بيد رهف وذهب لباب الشقه لتوديع الضيوف سويا.
سحر سلمت على جاسر وعندما مدت رهف يدها تجاهلتها و خرجت ثم خلود التى كانت تريد ان تقضي على رهف بحركتها فارادات ان تحضن جاسر مرة اخرى وتقبل خده لتجد رهف تضع يدها بينها وبينه وتمسك بيدها.
رهف:شرفتى و نورتى.
لتنظر لها خلود ثم ترجع بنظرها لجاسر و هى تضع يدها على كتفه
خلود:مع السلامه ياجوجو مش عايز حاجه.
لتنزل لها رهف يدها:مع الف سلامه و متقلقيش لو محتاج حاجه انا هنا مع السلامه.
مع دفعه بسيطه منها تخرج خلود ثم تاتى نرمين لتسلم على ابنها
نرمين:مش هتيجى معايا البيت يا ابنى البيت ملهوش طعم من غيرك.
هنا ارادت رهف لجاسر و امه أن يتكلمو على انفراد فشدت على يد جاسر ليفهم و استأذنت لتتركهم.
جاسر:انتى جيتى ليه و جبتى معاكى خالتى وخلود.
نرمين:هو انت مكنتش عايزنى اجى يا جاسر.
جاسر:انا مقولتش كدا يا امى انتى تنورينى فى اي وقت بس عاجبك الكلام اللى قالته خالتى دا.
نرمين:انا مكنتش عارفه انها هتقول كدا ولا تتكلم بس احسن انها اتكلمت علشان تعرف ان دا رأى الناس كلها مش امك بس.
جاسر:يعنى رأيك متغيرش و جايبه خالتى وبنتها يهينو مراتى و بنت عمى فى بيتى و انتى عارفه انى مش هقدر اتكلم معاهم و بتطلبي منى ارجع البيت طب ازاى ولا عايزانى ارجع انا بس من غير رهف.
نرمين:انا مكنتش اعرف انها هتتكلم وتقول الكلام دا بس هى خليتنى فعلا اشك يا ابنى هى فعلا غلطت مع الواد ابن جوز امها دا وانت بتتستر عليها.
جاسر:ايه اللى انتى بتقوليه دا يا امى عيب دا شرف وعرض ناس مينفعش نتكلم فيه كدا.
نرمين:انا مالى امها هى اللى جت و هبلت بالكلام و خلت الفار يلعب.
جاسر:امها جات فين وكلام ايه.
نرمين:جات عندنا البيت بعد ما ضربت الواد ابن جوز امها دا جت تشتكى وكانت بدور عليك انت وهى وقالت كلام كدا لجدك زى اختلاط انساب او البت اتنسبت للواد دا قبلك حاجه كدا انا مش فاهماها كويس ولا متذكراها مظبوط فعلشان كدا كنت جايلاك النهارده علشان افهم واطمن مهو بصراحه كدا انا ممكن اجى على نفسي علشانك فى اي حاجه الا دى انا ابنى ميخدش بواقى حد تانى مفهوم واذا كان محصلش حاجه بينكم انا اعرف دكتورة كويسه ومعرفه نروح نكشف عليها ونشوف.
جاسر:ايه اللى انتى بتقوليه دا يا امى بالله عليكى متزوديش ومتخلنيش ازعل منك بزياده.
نرمين:وانا مش عايزه ازعلك بس فكر ورد عليا مش انت بتقول مراتك وبنت عمك وشرفها وعرضها من شرفك وعرضك يبقى لازم تتطمن عليها يا حبيبى
يا بنفسك يا نروح للدكتورة وانا مستنياك ترد عليا وتطمنى علشان امها لو ظهرت فى اى حته تانى واتكلمت يبقى لينا عين نرد عليها ولا ايه يلا فكر ورد عليا.
وتركته ونزلت وهو محتار وغرقان فى بحر افكاره.
ليرجعه صوت رهف الى ارض الواقع.
رهف:مش هتتغدا.
جاسر:ها ايه لا مليش نفس دلوقتى.
رهف ودموع فى عينيها:تمام لما تجوع قولى علشان همشي ام ابراهيم هخليها تروح.
جاسر:لا ليه مش انتى عندك حاجات قولتى هتعمليها للمدرسه وهتخليها موجوده.
رهف:انا مش هقدر اتعامل معاها تانى على الاقل النهارده بعد اللى سمعته من ضيوفنا.
جاسر:اه هى سمعت وانتى كمان.
رهف:ايوة وانت فعلا مش مضطر تعمل اي حاجه وانت كتر خيرك انت اصلا مجبور عليا وعلى الجوازه بس والله العظيم انا مليش ذنب مش انا اللى عملت فيك كدا انا مليش دعوة و انفجرت فى البكاء.
سحبها جاسر الى حضنه و طبطب على كتفها:انا عارف انك ملكيش ذنب وانا اسف على اللى سمعتيه اهدى طيب.
رهف خرجت من حضنه ونظرت له:انت مش مضطر تعمل اي حاجه انا هتكلم مع جدو ومع بابا وشكرا ليك لحد كدا.
جاسر:استنى بس كدا تتكلمى معاهم على ايه.
رهف:انك تتحرر من المسؤليه اللى عليك وتقدر تشوف حياتك و تتجوز و متربطش نفسك بيا ولا حاجه.
جاسر:اولا عايزك تهدى خالص وملكيش دعوة بالكلام دا وانسيه خالص ولما تهدى نبقى نتكلم علشان عايزك فى موضوع كدا.
رهف:موضوع ايه.
جاسر:مش دلوقتى بعدين.
رهف:قول بقى موضوع ايه.
جاسر:اولا عايزك تهدى خالص ولا تتوترى ولا اى حاجه انا هسالك سؤال واحد بس وعايزك تجاوبيني عليه وايا كانت ايه اجابتك مش هتفرق معايا فى حاجه بس احب اعرف.
رهف:ايه كل دا انا خوفت قبل ماتقول حاجه.
جاسر:هو حصل حاجه بينك وبين وائل كدا ولا كدا.
رهف:ايوة ما انت عارف كان بيرخم عليا ازاى وانت شوفت بعينك.
جاسر:يعنى عمره ما تطاول عليكى مد ايده عليكى عمل معاكى حاجه غلط.
رهف:انت بتقول ايه وهى مصدومه منه انه فكر فيها زيهم.
جاسر:اهدى بس وردى عليا مهما كانت اجابتك مش هيفرق معايا زى ما قولتك فمتخافيش وقولى الحقيقه.
رهف:انت اكيد اتجننت اكيد اتجننت انا تفكر فيا كدا معقول.
جاسر:افكر فيكى ايه بس انا عارف قد ايه هو واطى و زباله هو و ابوه ممكن عمل معاكى كدا غصب عنك اكيد مش برضاكى يعنى علشان كدا بقولك اجابتك مش هتفرق معايا.
رهف:والله متاكد انها مش هتفرق امال مصمم تسالنى وتعرف الاجابه.
جاسر:علشان اعرف بس اتعامل واعرف هتصرف ازاى.
رهف:والله طب فكر بقى زى ما انت عايز تفكر واتصرف على الاساس دا ماشي.
وقامت ولكن جاسر مسكها من ايديها وشدها ليه جامد
جاسر:بقولك ايه انا مستحمل طريقتك واسلوبك ولسانك الطويل علشان الظرف اللى اتحطيتى فيه النهارده بس مش معنى كدا انك تسوقى فيها وتتعوجى فاهمه
انا سالتك سؤال تجاوبي عليه فاهمه.
رهف:وانا مش هجاوب ولا هقولك حاجه واوعى بقى علشان انت وجعتنى.
جاسر:ولسه هوجعك لو متعدلتيش فى كلامك واسلوبك
و هتردى عليا يبقى تردى عليا بالذوق بدل ما تردى عليا غصب عنك وانتى حره.
رهف:انت بتقول ايه وبتعمل ايه والله لو ما سبتنى و خليتنى امشي لأصوت والم عليك الناس وانت حر.
جاسر:وماله ابقى اعمليها ومحدش هيعرف يخرجك من ايدى مراتى وانا حر فيها انطقى بقى انطقى .
رهف:ااااه انت بتوجعنى بجد اوعى بقى.
جاسر:انطقى و قولى عملك حاجه
رهف بوجع :اي.........