رواية اقتحمت غروري الفصل السابع عشر17بقلم مني مجدي وايه عماد
وقفنا عند حازم ومليكه
مليكه بعياط: حازم انا جايلى عريس
حازم: انتى بتقولى اى عريس مين ده واهلك موافقين
مليكه: مروان اخو جيجى وبابا موافق
حازم: وزين موافق
مليكه: لا مش مواقق
حازم: طب اهدى وانا هتصرف متلقيش
مليكه بعياط: ياحازم انا خايفه اوى ومش عايزه اتجوز مروان
حازم: مش هسمح تكونى لحد غيرى متلقيش انتى ملكى انا وبس .
عند جيجى وصالح
جيجى ل صالح: ها هتعمل اى فى موضوع مليكه ومروان
صالح: والله انا موافق بس لم اشوف مليكه وزين كمان مش موافق
جيجى بغل: وانت والدهم والى تقولو يتنفذ وبعدين هم يلقو زى مروان فين يعنى وهو جاى بليل وهتشوف ونتكلم مع بعض ونتفق علي خطوبتهم
والد مليكه: مش ب السرعه دى نتفق على خطوبه لم اشوف راى البنت الاول
جيجى: ومن امته وانت بتاخد رايها فى حاجه وكملت بخبث وحتى كمان هى مش هتبقا بعيده عنك هيتجوزو هنا ف الفيلا ويقعدو معانا
والد مليكه: لى م يجيب ليها بيت
جيجى بخبث: لا يقعدو معانا الفيلا واسعه واكيد مليكه هتنبسط وهى عايشه هنا
والد مليكه: فكره حلوه تمام
ونسبهم مع بعض ونروح عند زين وحياه
زين قاعد متعصب من كلام جيجى ومش موافق علي مروان وحياه قاعده بتهديه وكمان خايفه علي مليكه عشان عارفه انها بتحب حازم
حياه: يازين اهدى والله كل حاجه هتبقا تمام
زين: اهدى ازى انتى مش شايفه بابا بيقول اى موافق عليه وانا مش هدى اختى للزباله ده
حياه: تمام مش هيحصل حاجه بس اهدى كده عشان تعرف تفكر هتعمل اى
وهم بيتكلمو رن فون زين وكان حازم
ف زين كنسل عشان كان مش قادر يتكلم
حياه: مرضتش لى مين بيرن
زين: حازم وانا مش قادر اتكلم
حياه فهمت ان مليكه كلمت حازم
حياه: طيب رد عليه يمكن فيه حاجه مهمه وشوف لو مش حاجه مهمه ابقا اقفل
زين: تمام وفتح
حازم: ايوا يازين عامل اى
زين: الحمدلله انت اى الاخبار
حازم: تمام فى موضوع عايز اتكلم معاك فيه
زين: لو مش مهم اجلو لبكره ياحازم
حازم: لا مهم يازين ومهم اوى
زين: خير قول
حازم: انا طالب ايد مليكه اختك وبحبها وعايز اتجوزها ومن غير م تتعصب وتتنرفز انا والله عمرى ما بصيت على اهل بيتك بس انا بحب مليكه والقرارا الاخير ليك
زين: امممم ومليكه تعرف ب كدا
حازم بارتباك: بصراحه ايوا وهى كمان بتحبى يازين م كان بينا اى حاجه غير كنت اطمن عليها بس ولم عرفت ان مروان عايزها اتجننت عشان كدا معرفتش اجل الكلام الصبح
زين: هنتكلم ف موضوع كلامكو ده بعدين بس انا موافق وهخدلك معاد من بابا
حازم: تمام ياصاحبى وقفلو
حياه: فى اى
زين: حازم طالب ايد مليكه وكمان بيحبو بعض كنتى تعرفى حاجه بالكلام ده
حياه بتوتر: ها لا معرفش
زين: عليا انا الكلام ده ده انتو كل حاجه مع بعض فيها ومليكه مش هتخبى عليكى
حياه: بصراحه بقا كنت عارفه
زين: ومقلتليش لى
حياه: مهو مكنش ينفع انا اقولك عشان الموضوع ده يخصهم هم مش انا
زين: اممم بقا كده وقام كدا ف طلعت حياه تجرى جرى ورها وحاصرها فى زاويه فى الاوضه
زين بخبث: اممم مكنيش ينفع تقوليلى صح
حياه بتوتر: احم ايوا
زين: وعشان الموضوع يخصهم هما
حياه: ايوا
زين وهو بيشيلها: خلاص نعرف الموضوع الى يخصنا
حياه: زين نزلنى بتعمل اى
زين: هتشوفى ياروحي وذاهبو لعالهم الخاص
بعد شويه سمعو خبط على الباب
حياه: زين الباب بيخبط
زين: اشش فكك
حياه: زين مينفعش شوف مين
زين: اوف مين
الخادمه: زين باشا الباشا الكبير بيقولك انو مستنيك تحت
زين: تمام قوليلى خمسه ونازل
وقام بتافف: هى ام الليله مبصوص فيها
حياه بضحك: هههه معلش يلا عشان نلحق ناخد دوش وننزل
زين: اضحكى اضحكى مهو على مزاجك
وقام اخد لبس ودخل الحمام
وبعد شويه طلع وحياه دخلت وخلصو ونزلو
زين: مساء الخير
الجميع: مساء النور
زين: بابا عايز اتكلم معك شويه تعالى نتكلم فى المكتب
صالح: تمام تعالا
ودخلو المكتب
زين: بابا انا مش موافق علي مروان وانا وانت عارفين انو مش كويس يابابا يبقا نوافق لى
والد زين: لا يازين انا موافق ومروان اتغير مبقاش زى الاول
زين: يا بابا عشان خطر ربنا بلاش تعمل كده وتضيع مليكه وكمان فى عريس متقدملها وكويس
والد زين: ومين العريس
زين: حازم صاحبى
والد زين: اايوا قول كدا صاحبك
زين: بابا انت عارف انو كويس وهيصون مليكه وعمرو م هيزعلها لاكن مروان يابابا مش كويس ومليكه مش هتبقا مبسوطه معاه فكر فى مصلحه مليكه يابابا
والد زين: سبنى افكر
زين: طب انا معاك اهو فكر بس عايز قرارا قبل م نطلع من هنا عشان لم الزفت ده يتكلم نقلوا القرار
صالح : فضل يفكر وبعد تفكير عرف انو فعلا مليكه تستحق واحد زى حازم يحافظ عليها لاكن مروان دلوعه واختو بتصرف عليه ومش هيحافظ عليها
صالح: طب يلا وهديك الرد قدام الكل
زين: بس يابابا
صالح: يلا يازين ومتقلقش انا هعمل لمصلحه بنتى
زين تمام وطلعو وشويه ومروان جه وسلم عليهم قعدو يشربو قهوه
مروان: انا ياعمى يسعدنى اطلب ايد بنتك مليكه
والد زين: وانا مش موافق