رواية سيوف الفارس
*الحلقة التانية* والثالثة
بقلم يارا حسنين
*خلص الميتنج و هى خرجت بسرعة زى ما تكون هربانة بعد
ما عرفت انه صاحب الشركة و فضلت تندب على حظها*
وعد : اللهم لا اعتراض يارب *خبطتها على كتفها تشوفها مالها
لكن وعد اتنفضت مرة واحدة*
سارة : مالك يابنتى اتنفضتى كدا ليه
وعد : لا مفيش حاجة
سارة *بفضول*: طب احكيلى هتشتغلى فى الشركة صح قولى اه
وعد : معرفش لسة *سمعته بينادى عليها و كان نفسها الأرض
تتشق و تبلعها راحتله واستنته يتكلم*
فارس : استاذة وعد حضرتك هتروحى مع استاذ امير تمضى
العقد و من بكرا تبدأى الشغل معانا *بابتسامة جانبية خلتها تتأكد أنه مش ناوى على خير*
وعد : تمام حضرتك عن اذنك
*دخل مكتبه و بعدها دخل امير بسرعة*
فارس : فى ايه ..وايه الدخلة دى يابنى
امير : سيف....عرف أننا بنراقبه
فارس : ما انا عارف*ببرود*
امير : نعم عارف، دا الى هو ازاى
فارس : اتصل بيا و قالى، سيف مش غبى يا أمير ، يلا بينا عشان هنروح مشوار
*خرجوا برا الشركة و ركبوا عربية امير*
امير : مشوار ايه بقا
فارس : سيف هيقابلنا
امير : انا ليه حاسس ان نهايتى على ايديكوا
*مشيوا على طريق شبه مهجور و مفهوش حد و دقايق و سمعوا ضرب نار بيحاوط المكان و ظهر رجالة سيف و قربوا منهم و خرجوهم من العربية شافوا عربية سودا قربت منهم نزل منها باطالته*
سيف : ايه يا جماعة القلق إلى هنا دا ، ايه دا فارس والله ليك واحشة
فارس : عايز ايه يا سيف
سيف*قرب منه وقلع نضارته و بصوت شديد* : انت عارف انا عايز ايه
امير : أيوة انا عايز اعرف فى ايه بالظبط ممكن حد يتنيل يفهمنى *بصوت شديد*
سيف: هقولك انا فى ايه *مع جملته رجالته رفعوا السلاح و حاوطوهم* عرفت فى ايه ، امير خلى فارس ينفذ إلى قولته عشان محدش يتأذى و اديك شايف انا ممكن اخلص عليكوا فى اى وقت *انسحب هو و رجالته من المكان وساب امير فى توهانه و قلقه على صاحبه و فارس واقف بكبريائه إلى ملازمه دايما بيفكر هيعمل ايه فى إلى قاله سيف*
فلاش باك*
*رن تليفونه اتعدل عشان يرد*
فارس : انت عايز ايه يبنى علاقتنا اتقطعت مع اخر صفقة انت بتتكلم ليه دلوقتى
سيف : فارس عايزك تسمعنى و متقلقش انا مش هطول عليك فى الكلام
فارس : ياريت لانى مش فاضيلك والله
سيف : عايزك معايا هى الصفقة دى و خلاص نضم الشركتين و بعدين نفصلهم بعد كدا لو عايز
فارس : و يا ترى الصفقة دى لايه بقا هتستورد أدوية ممنوعة ولا هتجيب مخدرات و توزعها على أنه دوا *عالى صوته فى جملته*سيف أبعد عنى و عن
شركتى انت نسيت انت عملت ايه، لو نسيت افكرك انت خليت سمعت شركتى فى الارض باخر صفقة كنا مع بعض فيها وانا رجعت سمعت شركتى بالعافية جاى دلوقتى تقولى دى تبقى اخر صفقة ، *بنبرة استهزاء*انت اهبل يلا بص نصيحة منى امشى عدل و بلاش شغل الشمال بتاعك دا
سيف : *بضحك*شمال ماشى يا عم فارس
*باك*
*حكى فارس لامير كل إلى حصل و هما ماشين وصلوا عند عربية فارس*
امير: انت هتعمل ايه
فارس: معرفش لسة هشوف حل متقلقش انت يلا هنزل انا بقا
امير : هتروح ولا هتطلع الشركة
فارس : هطلع اجيب حاجة و بعدين اروح يلا سلام
*روحت بيتها اخيرا و سارة طول الطريق عايزة تعرف منها ايه الى حصل لكن هى ساكتة*
فاطمة: حمدالله على السلامة كويس انكوا جيتوا لسة مخلصة الغدا و هحط الاكل استريحوا عقبال ما احطه
سارة : طب خدينى معاكى يا طنط *بتطلع لسانها لوعد فى مشهد طفولى*
سارة : *بصوت مهموس* بنتك من ساعت ما خرجت من الشركة منطقتش بكلمة و مش عارفة ايه الى حصل هى قالت اتعينت اه بس شكلها مش مبسوطة
فاطمة :*بادلتها بنفس نبرة الصوت* تفتكرى ايه الى مزعلها دى كانت هتموت عشان تشتغل
سارة : مش عارفة *اتفاجوا بصوتها واقفة ساندة على الحيطة و مربعة أيدها*
وعد: واصلة النميمة ابتدت بدرى شكلها كدا ، انا جعانة يا فاطمة يلا انجزوا عقبال ما اغير هدومى و كفاية نميمة
*مشيت من قدامهم و قعدوا يضحكوا*
*دخلت اوضتها و افتكرت إلى قاله امير*
*فلاش باك*
امير : اتفضلى استاذة وعد أمضى هنا و تقدرى تبدأى معانا من بكرا
*مضت بفرحة أنها اتعينت براتب كويس وأنها ممكن ترجع لعيشتها زمان لكن فرحتها مكتملتش لما دخل المكتب*
فارس: مبروك استاذة وعد على الوظيفة اكيد مكنتيش هتلاقى احسن من شركتنا تشتغلى فيها
وعد : الله يبارك فى حضرتك *بنظرة كبرياء منها*
فارس : حضرتك اكيد عارفة انك هتشتغلى معانا مترجمة و سكرتيرا و عاملة مع العمال تحت طبعا دى هتبقى ورديات بس بشكل مؤقت و لو قصرتى
فى حاجة هتبقى فى جزا و دا طبعا لو قصرتى لقدر الله هتتعبى معانا الفترة دى معلش اتمنى ليكى حظ سعيد معانا *بابتسامة خبيسة دايقتها بس هى كل إلى عايزاه مكانة و عيشة كويسة فابتسمت*
وعد : شكرا جدا يا استاذ فارس
امير : تقدرى تمشى و تيجى انتى و صاحبتك بكرا
وعد : تمام عن اذنكوا
*باك*
*قعدوا اتغدوا و هما بيحاولوا يعرفوا ايه الى مدايقها لكن هى ساكتة*
سارة : وعد ..وعد.. حبيبتى انتى لو مش عايزة تشتغلى فى الشركة دى خلاص
وعد : لا عايزة و بعدين هيدونى مرتب كويس اه هيخلونى اشتغل تلت شغلانات بس تمام
فاطمة : امال مالك
وعد : مفيش يا حبيبتى انا تمام كنت جعانة بس هى دى الحكاية يلا بقا عشان انا إلى عليا المواعين النهاردة قومى يابت انتى هاتى الحاجة معايا
سارة : حاضر
سارة: احكى حالا والا...
وعد: بس بس يابت انتى هقولك الملخص المفيد انا لما بحط رجلى فى حتة لازم يبقى فيها عفريت و العفريت طلعلى الحمدلله
سارة : مين هو بقا *بفضول*
وعد : صاحب الشركة إلى انتى كنت بتتكلمى عنه
سارة *مقدرتش تكتم ضحكها* : سورى معلش بس مش قادرة ، مش انتى كنتى عايزة تشوفيه اديكى شوفتيه
وعد : كان عندك حق لما قولتى أنه بياكل الناس *قالت جملتها و انفجروا فى الضحك و دخلت تنام بعد يوم طويل*
*الصدمة خلتها متصدقش حد ولا حتى الورقة إلى كتبهالها بخط أيده*
وعد : ماما انتى بتعيطى ليه يا حبيبتى
فاطمة : حاتم مش هيجى
وعد : هيجى يا ماما زمانوا جاى *قامت من مكانها بتظبط فستانها و مش مهتمة بالكلام و حبها ليه خلاها متصدقش حاجة*
فاطمة : حاتم ضحك عليكى و علينا كلنا قرب منك عشان ياخد املاكنا و دلوقتى احنا محلتناش حاجة
وعد : ماما هتلاقى فى حاجة غلط فى الحسابات بس، لكن ايه الى انتى بتقوليه دا حاتم بيحبنى و ميقدرش يعمل حاجة زى كدا اصلا
فاطمة : لا عمل ابوكى لسة مكلمنى و قالى ان حاتم سحب كل فلوسنا بالتوكيل إلى عملناه و دلوقتى هو مش موجود و ساب الورقة دى دا دليل أنه نصاب دخل وسطينا عشان ياخد كل حاجة و يمشى*بتتكلم
و دموعها على وشها و زعلها على بنتها و كسرة قلبها فى يوم فرحها و بنتها فى كفة و أن عيلتها خسروا كل أملاكهم فى كفة تانية الصدمات كترت عليها
لقت نفسها فى الارض و بنتها حوليها و بتردد كلمة واحدة و دموعها مغرقة وشها و دى وجعتها اكتر*
وعد : هيجى يا ماما متقوليش كدا ماما ماما *فقدت الوعى و تتبعها شهقات وعد بتصرخ باسمها*
*صحيت من نومها على نفس الكابوس ولقت مامتها جنبها ودا طمنها خدتها فاطمة فى حضنها تطمنها بعد ما سمعتها بتصرخ باسمها*
فاطمة : انا جنبك يا وعد *و فى قلبها خوف على بنتها و قلق عليها*
الحلقة الثالثة
*تانى يوم صحيت و استنت سارة تيجلها تفطر معاها*
وعد : اخيرا جيتى يلا بقا تعالى افطرى و انا هصحى ماما تيجى تفطر معانا
سارة : ماشى يلا بسرعة عشان منتأخرش
* قعدت تفطر قلبها اتنفض من صريخ وعد دخلت تشوفهابسرعة*
سارة : فى ايه
وعد *بعياط*ماما قاطعة النفس خالص
سارة : قوميها معايا نروح المستشفى
*خدوها و راحوا على المستشفى و هناك اطمنوا عليها*
: هى عيانة بقالها كتير
وعد : اه يا دكتور من حوالى سنتين
: عشان كدا احنا هنحطها تحت الملاحظة لمدة يومين ولو متحسنتش هنعوز نعملها عمليه خير ان شاء الله عن اذنكوا
*قعدت على الكرسى جنبها و افتكرت تعبها طول السنين إلى فاتت*
سارة : هى دلوقتى كويسة متقلقيش خير ان شاء الله تعالى ندخلها يلا قومى
*قاموا دخلوا عندها و مستنينها تفوق*
*دخل شركتوا بكبريائه المعتاد قبل ما يدخل مكتبه شاف مكتبها فاضى ابتسم ابتسامة جانبية و كمل طريقه و نهلة وراه*
فارس : وعد جت
نهلة : لا لسه
فارس : الناس إلى اتقبلوا امبارح حد جه منهم *بيتكلم و باصص فى الملفات الى معاه*
نهلة : كلهم معادا وعد و سارة
فارس : تمام لما يجوا فهميهم هيعملوا ايه و حذريهم من موضوع التأخير دا يلا روحى انتى
نهلة : تمام يا فندم
*خرجت من عنده و رن تليفونه رفعوا و بنبرة عتاب*
فارس : هو انا يلا لو متكلمتش متعبرنيش دا انت ندل اووى صحيح
امير : منا كنت عندك امبارح و بعدين ما انت عارف إلى فيها النهاردة عندى تدريب عشان العملية قربت
فارس : طيب لما تخلص اتصل بيا و نتغدى سوا
امير : تمام يا عم يلا سلام
*امير ظابط قوات خاصة بيحب شغله جدا مع أنه صعب و حياته معرضة للخطر فى اى وقت و مع ذلك بيدير الشركة مع فارس*
*فى المستشفى قاعدين جنبها و هى بدأت تفوق و تتكلم*
وعد : عاملة ايه دلوقتى* بنظرة خوف*
سارة : سلامتك يا بطة ينفع تخضينا عليكى كدا *بهزار عشان تفك الجو*
فاطمة : انا كويسة الحمدلله
وعد : الدكتور قال هتفضلى هنا لمدة يومين
فاطمة *هزت دماغها*
فاطمة : يلا روحوا على شغلكوا مش اول يوم كدا
وعد : لا انا قاعدة جنبك
سارة : و انا مش هروح
فاطمة : انتوا لو مقومتوش انا هقوملكوا ، يلا امشوا من هنا
وعد : ايه يا ماما متسبينا جنبك
فاطمة : والله ازعل يا وعد
سارة : لا لا تزعلى دا ايه
وعد : حاضر يا ماما خلى التليفون جنبك عشان لو اتصلت
فاطمة : يلا اتكلوا على الله
* راحوا الشركة و عرفت انها هتبقى السكرتيرة للعفريت زى ما لقبته كل واحد عرف هيعمل ايه و هى واقفة مع نهلة تعرفها ايه الى هتعمله بالظبط*
نهلة : خلى بالك من المواعيد بتاعته تبلغيه كل حاجة فى وقتها متسبقيش
وعد : تمام *فى نفسها هو انا بظبط موعيدى عشان اظبطله*
نهلة : و خلى بالك من مواعيدك انتى كمان انا عرفت انك هتشتغلى كتير *بصتلها بتكبر*
وعد *ابتسمت فقط*
نهلة : يلا هسيبك دلوقتى
*اتكلم فى اللاسلكى و طلب قهوة اتنفضت من مكانها اول ما سمعت صوته*
وعد *بصوت واطى*:الله يخربيتك يا شيخ
*دخلت بالقهوة و حطتها قدامه و هو مش واخد باله*
فارس : وعد لسة مجاتش برضو * رفع رأسه و بصلها لقاها قدامه بعينيها الملونة إلى لفتت نظره و سأل نفسه شوية اسألة و دا خلاه يكتم ضحكه وهى لحظت دا واتكلم: انتى شرفتى اخيرا *استغربت من تحوله بسرعة*
وعد*واقفة بكبريائها *
فارس : ياريت التأخير دا ميحصلش تانى اتفضلى على شغلك
*خرجت من عنده تخلص شغلها و فى اخر اليوم عدت عليه تبلغه أن وراه ميتنج بكرا بدرى*
فارس : تمام ماشى تقدرى تمشى
وعد : تمام عن اذنك
*خرجت من عنده و خبطط فى امير وهو داخل عنده*
وعد : آسفة معلش مخدتش بالى
امير : حصل خير مفيش حاجة
* دخل عنده و بيضحك*
امير : ايه يابنى دا انت عامل فى البت ايه
فارس : بت مين
امير : وعد إلى عيناها امبارح خارجة وشها مخطوف كدا ليه*بضحك*
فارس : اتلم يلا *رفع حاجبه عشان فهم بيلمح لايه*
امير : ماشى ياعم *بضحك*
فارس : قوم قوم عشان نتغدى
امير : اه يلا احسن انا ميت من الجوع
فارس : طب يلا بينا
*خرجوا من الشركة و شافوا سارة و وعد إلى لعنت حظها و هما راكبين الموتوسيكل*
وعد : الله يخرب بيتك يا سارة اهو العفريت شافنى
سارة : وعد اسكتى خالص وبعدين الموتوسيكل دا قلبى
وعد : طب يلا من هنا بسرعة
سارة : استنى طب عشان مش راضى يدور انزلى كدا
*طلعت طوبة من شنطتها و وعد مزبهلة بتصلح حاجة فى الموتوسيكل هى مش عارفة ايه*
وعد : كمان ميكانيكى *بضحك*
*بيراقبوا من بعيد وامير فاطس على نفسوا ضحك*
امير : استنى دقيقة
فارس : تعالى يابنى انت بتهبب ايه
وعد : اهو جاى علينا اتعدلى اتعدلى *بتتكلم بسرعة*
امير : محتاجين مساعدة *كتم ضحكه وسارة لحظت دا اتعدلت*
سارة : لا شكرا يا كابتن بنعرف ندبر نفسنا
امير : طب يا كابتن انا كنت بحاول اساعد بس*بيتكلم و مبتسم*يلا هسيبك انا يا كابتن
سارة : ابو تقل دمك فاكر نفسه ظريف
وعد : ما انا قولتلك
سارة : طب يلا بينا
*مشيوا على نفس الطريق و وقفوا فى إشارة المرور*
وعد : قدرنا أننا نمشى من نفس الطريق لا و كمان امير يغلس علينا كل شوية
سارة : اسكتى والنبى يا وعد احسن انا ماسكة نفسى بالعافية*قلعت الخوزة إلى على دماغها تتنفس*
*عربية جنبها*
: هى الموتوسيكلات احلوت كدا لي *سارة كتمة نرفزتها و لبستها تانى واتفاجئت بيه هو رد*
امير : ما تلم نفسك يا خفيف انت و هو
: انا جيت جنبك يا عم
امير : اهدى كدا يلا متخلهاش تهب منك
: لا انا عايزها تهب ملكش دعوة انت و اطلع منها
وعد : يالهوى يالهوى
سارة : هنخلع دلوقتى متقلقيش
*الإشارة فتحت و سارة جريت بيه و سابتهم يتخنقوا وفارس ضحك*
امير : اياك تفتح بوقك
فارس : لا بس كنت جامد الصراحة انت ضابط انت دا ولا كأنها خناقة فى حارة *بضحك*
امير : يابنى دول الفساد إلى فى المجتمع واحنا إلى بنعالجه اسكت انت مش فاهم حاجة *بضحك*
فارس : اه انا فعلا مش فاهم *بضحك*
*راحوا مكان و طلبوا اكل و بعديها كل واحد روح بيته*
*فى المستشفى*
*بعد ما حكوا لفاطمة إلى حصل فى يومهم كله*
فاطمة : العيال دى خلى بالكوا منهم شكلهم كدا مش هيجيبوها لبرا*بضحك*
وعد : انتى صح والله يا ماما
سارة : والاتنين ارخم من بعض *بضحك*
وعد : مش صحاب بقا *بضحك*
فاطمة : اكيد مش اجن منكوا
وعد : دا احنا ملايكة قدامهم ولا ايه يا سارة
سارة : اه والله يا طنط
*قعدوا يضحكوا تانى يوم كالعادة راحوا الشركة*